Snap
  • Bevallingsverhalen
  • baby
  • Bevalling
  • geboorte
  • Bevallingsverhaal
  • singlemomlife
  • natuurlijke

mijn bevallingsverhaal de geboorte van Wess

en ineens waren we een gezin van drie.

26-12-2017 ging ik dan toch echt met 41+5 weken om 10.30 naar de verloskundige om me te laten strippen.

Ik was het zat en er al helemaal klaar mee.

Mijn bekken deden zeer, en ik sliep al weken niet omdat die kleine op een zenuw drukte en dat echt wel een naar gevoel gaf.

Ik ben überhaupt niet goed in wachten (ADHD dus lekker ongeduldig ook).

Zoals je leest mijn geduld werd aardig op de proef gesteld?.

Zelf dacht ik na het bezoekje aan de verloskundige nog wel even boodschappen te gaan doen en te koken voor Tess (8) .

Dat is in zekere zin gelukt maar vraag me niet hoe.

Ondanks ik acht jaar daarvoor een pittige bevalling had meegemaakt toen Tess werd geboren, met hoe ze het noemen “kamelen weeeen” leek het alsof dit mijn eerste bevalling was.

Om 12.00 stond ik te koken en kreeg erge kramp en mijn verstand wou er niet bij dat het nu dus echt begonnen was!

Tess en ik aten nog rijst met kip en saté op bed tijdens een leuke Netflix film (wat voor mij dus totaal niet comfortabel was) haha.

Het moment dat het echt door ging zetten rond 14.00 uur heb ik Tess stevig vastgepakt en geknuffeld omdat ik wist dat dit onze laatste momenten als gezin van 2 waren , ze vroeg me gelijk “mama is het eindelijk zover”? Ja schat je broertje komt er aan.

(emotionele ik zat natuurlijk nog even een potje te janken) :)

Voor haar ook super spannend want ze is bijna bij elke echo geweest en ik heb haar vrijwel overal bij betrokken.

We lagen nog steeds op bed en Tess had pen en papier gepakt. Ze nam haar taak heel serieus haha.

Elke keer als ik een wee had schreef ze de tijd op en straalde ze als ze zag dat er steeds minder tijd tussen zat.

WoW mama gaan we bellen?

Allereerst heb ik mijn moeder gebeld die bij de bevalling zou zijn en zo hebben we met zn 3e op bed gezeten. Puffen lachen puffen.

want zolang Tess naast me zat hield ik me toch sterker.

Toen ik het echt niet meer trok ben ik op de wc gaan zitten en heb ik rondjes gelopen in de huiskamer terwijl Tess de tablet met koptelefoon op had.

Uiteindelijk heb ik de verloskundige gebeld en ik hoopte zo op een thuisbevalling dit keer.

Maar helaas ze prikte mijn vliezen door en de kleine man had in het vruchtwater gepoept.  (letterlijk en figuurlijk shit dus).

Ik had al 6cm ontsluiting dus het ging allemaal zo snel.

Tas gepakt, hond naar de buren, Tess met opa en oma in de auto en ik bij mijn verloskundige.

Maar omg wat een rit was dat!

En wat was ik blij in het ziekenhuis te zijn.

Tess en mijn vader bleven in de wachtzaal.

Het ging allemaal zo snel, nog snel alles klaargelegd. Fototoestel ready! Mijn moeder kreeg volgens mij de zenuwen van me want ow als die foto’s maar lukken haha.

Ik zat al heel snel op 10cm en mocht persen..

maar toen sloeg het om... na een paar keer persen voelde ik ineens dat er wat aan de hand was.

Ik keek naar de verloskundige en voelde me ineens zo onzeker en machteloos maar  die vertelde dat er een vliesje voor zat dus die moest ze met haar vingers tegenhouden.

Oké nu wist ik wat er loos was  en kon ik door.

De baby z'n hoofdje stond , dus het duurde nog maar heel even... dacht ik... er kwam geen wee meer en ik heb geroepen kan je er geen warm water overheen gooien want het brand!

 Wtf Het duurde lang, te lang voor mij.

Gelukkig na een paar minuten om 19.10 uur kwam daar een wee en splash!!!! Ja letterlijk splash! Daar was hij ! Een zoon!

Maar hij huilde niet... en zn navelstreng zat 3 keer om zn nekje gewikkeld.

Uiteindelijk lukte het de navelstreng er netjes vanaf te krijgen (stress stress stress) en kreeg ik mijn zoon op mijn borst. Hij was wit en het eerste wat ik dacht was... waarom leg je hem op mijn buik help hem er is wat mis.

Een arts tilde zn armpje op en liet het weer los en het was heel slap. (Hadden ze dus nooit mogen doen).

Toen begon hij te huilen en ik heb ook nog nooit zo hard gehuild als toen ?

Hij was oke het was goed! en hij mocht heerlijk op mijn buik blijven liggen (waar hij me dus direct onder poepte).

Maar wat een schok als je de eerste paar sec denkt dat er wat mis is. Je zit in een waas, denkt niet helder na en die paar seconden zorgde ervoor dat ik er nu pas over kan praten.

(Maar ook omdat ik weet dat er zoveel ergere bevallingen zijn vond ik dat ik niet mocht klagen en gewoon door moest gaan)

Dan nog zo iets!

Het moment kwam aan dat de verloskundige van het ziekenhuis met de schaar aankwam om de baby z'n navelstreng door te knippen. Nou ik was er als de kippen bij! Wegwezen jij ! haha

Mijn moeder heeft Tess heel snel van de gang gehaald en toen heeft Tess de navelstreng doorgeknipt.

We hebben  gehuild van blijdschap toen ze haar broertje voor het eerst zag, wat is hij mooi mama zei ze.

Na de borstvoeding mocht ze hem wegen, wassen en aankleden en ze was de eerste die hem vasthield.

Mijn hart maakte een sprongetje❤️

We waren ineens een gezin van 3 wat een rijkdom

Nadat ik gedoucht was kwam er nog wat visite.

Daarna ging ik naar een andere kamer met Wess en gingen mijn ouders en Tess weg.

Dat moment vond ik verschrikkelijk... mijn meisje naar huis en ik met haar broertje alleen in het ziekenhuis.

Die nacht heeft de kleine heerlijk geslapen maar ik deed geen oog dicht.. ik lag naast een vrouw die haar kindje de hele nacht heeft gehuild en ik kreeg het er zo benauwd van. 

uiteindelijk heb ik gewoon een tijd liggen praten met de dame naast me over de namen van de baby's (want die van mij had dus nog geen naam) haha

In de ochtend na een ontbijtje heb ik de kleine gevoed en kwam de arts Naar me toe... mevrouw u moet de baby nu echt een naam geven ... ehhh tja... geef me nog 5 minuten en dan weet ik het.

De arts kwam na 5 min terug en toen heb de knoop doorgehakt.

Wess Benyamin Jace dat is zijn naam.

-Wess die naam heeft Tess verzonnen omdat het een combinatie is van Wendy en Tess 

-Benyamin omdat mijn oma (die vlak voor de geboorte van Wess is overleden) die naam zo mooi vond en hem de gehele zwangerschap ook zo heeft genoemd.

-En Jace heb ik gekozen omdat ik verliefd ben op die naam.

Om 09.30 kwam Tess de kamer in en je raadt het al, tranen van geluk want dat was de naam die zei uitgekozen had!

We hebben Wess aangekleed en zijn met de trotse zus en opa en oma naar huis gereden!

Daar stond Raff (onze hond) ook al te wachten om kennis te maken met de kleine Wess.

Helemaal klaar dus voor het avontuur met een nieuw gezinslid ❤️

Snap
4 jaar geleden

Super knap lieverd dat je het online heb durven zetten! Ben onwijs trots op je! ?