Mijn bevallingen

De bevalling van mijn oudste zoon Steyn;

Zondagavond 26 juni, ik had wat last van kramp in mijn buik maar dit had ik vrijdag en zaterdagavond ook gehad. Ik dacht dat zullen wel weer indalingsweeën zijn, ik ben tenslotte pas 36 weken zwanger!Rond 22.30 uur had ik het idee dat er wel wat regelmaat in zat dus ben ik gaan klokken. Die regelmaat was nog ver te zoeken, de ene keer kwam er een wee na 10 minuten dan weer na 4 minuten enzovoorts. Ook hield het niet echt lang aan gemiddeld zo’n 40 seconden per wee. Volgens de afsprakenkaart van de verloskundige hoefde ik pas te bellen als de weeën om de 3/4 minuten kwamen en langer dan een minuut aanhielden. Dit was niet het geval en ik verwachte ook nog niet echt dat de kleine al zou komen,.

Andre kwam om 00.00 uur thuis van zn werk en ik liep wat onrustig door huis, ben toen maar onder de douche gegaan maar dat gaf ook niet echt verlichting. Ondertussen was ik al heel vaak naar het toilet geweest en toch echt wel ‘leeg’.
Om 1.00 uur weer naar het toilet, toen had ik wat bloedverlies en dat vertrouwde ik toch niet helemaal. Andre geroepen en gezegd dat hij dan toch maar de verloskundige moest gaan bellen. Zij was om 1.30 uur bij ons en stelde vast dat ik op 2 cm ontsluiting zat. We moesten direct naar het ziekenhuis en ik mocht niet te veel lopen. Gelukkig stond de ziekenhuistas al klaar.
In de auto werden de weeën toch wel heftiger maar het lukte me goed om ze weg te puffen.
Om 2.15 uur waren we in het ziekenhuis en om 3.00 uur zat ik op 4 cm ontsluiting. Om 3.45 zat ik op 5-6 cm en toen ging het in sneltreinvaart. De weeën kwamen heel snel achter elkaar bijna zonder tussen pozen. Dit was erg heftig en ik wist niet meer waar ik het zoeken moest. Andre heeft me er echt door heen gesleept!
Om 4.30 uur had ik 10 cm ontsluiting en mocht ik persen. Om 4.35 moest ik alweer stoppen met persen. De hartslag van de kleine ging steeds verder omlaag en zat op een gegeven moment nog maar op 60 slagen per minuut. Ondertussen was de gynaecoloog opgepiept en onderweg, de kinderarts stond paraat, 2 arts-assistenten en een arts rond m’n bed.
Om 5.00 hebben ze een knip gezet en de vacuümpomp gereed gemaakt en om 5.10 mocht ik dan eindelijk weer persen. Na 3 keer persen is Steyn geboren en gelukkig huilde hij direct.

Het is even heel spannend geweest maar dat heb ik niet erg meegekregen, Andre wel en die was dan ook heel opgelucht dat de kleine er was. Steyn is nagekeken door de kinderarts maar was gelukkig helemaal in orde. Hij woog 2735 gram en was 48 cm lang.
Steyn moest wel onder de warmte lamp nadat hij een tijd bij mij op de borst had gelegen.
’s Middags werd helaas besloten dat Steyn opgenomen moest worden op de kinderafdeling omdat hij zich nog niet goed op temperatuur kon houden en zijn suiker was telkens te laag. Maandagnacht hebben ze hem aan het infuus gelegd om hem te helpen zijn suiker op peil te houden. Woensdagnacht is het infuus gesneuveld en vanaf dat moment ging het met zijn suiker en temperatuur goed en mochten we op donderdagochtend gelukkig naar huis.

De bevalling van Mees;

Al weken riep ik dat de kleine in het weekend van 21 september geboren zou worden, ik zou dan 38 weken zanger zijn. Het werd zondag 22 september en er was nog niets aan de hand... Nou die kleine mocht wel op gaan schieten want anders zou hij het niet meer halen dit weekend was mijn gedachte. Aan het eind van de middag kreeg ik toch wat kramp maar dat stelde nog niet zoveel voor. Rond 17.30 werd het toch wat serieuzer maar ik dacht ff volhouden tot na het eten hoor dan hebben we dat tenminste binnen! Na het eten toch maar de verloskundige gebeld, het voelde toch wel serieus. Zij was hier om 19.15 en ik had 3 cm ontsluiting. Gelijk maar naar het ziekenhuis aangezien Steyn er snel was. Daar waren we om 19.50 en toen waren de weeën toch al flink heftig. Om 20.20 wist ik echt niet meer waar ik het zoeken moest, de verloskundige zag dit en stelde voor m'n vliezen te breken. Toen bleek dat ik al op de 10 cm ontsluiting zat!! Whow dat was snel gegaan!! Okee persen dan maar in de verwachting dat de kleine man er zo zou zijn aangezien het toch m'n tweede is... Nou dat viel even tegen zeg!! De kleine bleek niet goed te liggen, een echte sterrenkijker. Na een uur persen was hij er nog niet en was ik behoorlijk op. De verloskundige ging in overleg met een gynaecoloog om over te gaan tot een spoedkeizersnede als de kleine nu niet snel zou komen! Ze zouden de boel vast in orde maken, maar ik mocht ondertussen wel doorgaan met persen! Nou dat heb ik gedaan, want een keizersnede wilde ik absoluut niet!! En toen na een kwartiertje was hij daar dan toch, onze Mees!!Wauw ik had het toch maar even geflikt!!! Mees had wel een blauwplek op z'n voorhoofd door het schuren langs m'n schaambotje maar verder is hij helemaal gezond! Meneer woog 2950 gram en was al 53 cm lang.

En ja het was nog altijd zondag 22 september dus ik heb het goed aangevoeld dat de kleine man in dit weekend geboren zou worden!!