Mijn bevalling was een hel, maar wel de mooiste hel op aarde.. “Deel 1”

De bevalling.. Ik denk dat de meeste mama’s het de meest gevreesde tijd vinden maar tegelijkertijd ook de meest mooiste tijd. Je krijgt namelijk voor de eerste keer je kindje te zien, je kleine wondertje! Het mooiste bezit op aarde.

Ook voor mij was dit gelukkig zo! Mijn zwangerschap ging geweldig.. Ik voelde mij de sterkste vrouw op de wereld en ook nog super mooi met mijn grote ronde buik! Ik was er zo trots op, iedereen mocht het zien! Ik ben nooit echt misselijk geweest “thank god!” Enigste waar ik verschrikkelijk veel last van had was de afgrijselijke heftige maagzuur die ik elk moment van de dag had. Het leek soms wel alsof mijn slokdarm compleet aan het weg branden was. Met een speciaal medicijn tegen maagzuur ging het gelukkig wat beter.. Ik kreeg vaak te horen dat, wanneer je veel maagzuur hebt tijdens je zwangerschap dat je hoogstwaarschijnlijk een kindje krijgt met veel haar! (Dit bleek bij mij uit eindelijk ook echt te kloppen!)

Langzaam kwamen de 9 maanden dichter en dichterbij, de grote ongemakken dus ook.. Slapen ging moeizaam, veel pijn in mijn rug, de gebruikelijke dingen waar een zwangere last van heeft aan het einde. Stiekem was ik wel klaar met het zwanger zijn.. Ik was moe en kon niet veel meer.. En ik wilde natuurlijk heel graag onze kleine jongen in de armen sluiten. We konden niet wachten!

Mijn uitgerekende datum was 19-10-2018

In mijn achterhoofd wist ik eigenlijk al stiekem dat Jayden te laat zou komen, iedereen uit mijn familie was te laat..

Samen met de verloskundige overlegde ik dat ik niet veel langer meer wilde wachten.. Ik zou worden gestript iets waar ik bewust zelf voor heb gekozen.

23-10-2018 de dag dat ik werd gestript, het autoritje met manlief naar de verloskundige leek wel uren te duren.. Ik was zo zenuwachtig en vond het zo spannend, want de dag van ontmoeting kwam nu wel heel dichtbij!

Tijdens het strippen kreeg ik al een wee, de verloskundige gaf aan dat dit een goed teken zou zijn! Maar man oh man, wat vond ik het pijn doen en ontzettend naar.. Maar hup Laura tanden op elkaar en doorbijten want dit moet even gebeuren!

Na het strippen kregen we te horen dat ze kon voelen dat de baby (Jayden) heel veel haartjes had! Haha dus het brandend maagzuur is ergens goed voor geweest!

Ze gaf aan dat veel lopen na het strippen effect kon hebben om de weeën op gang te helpen. Dat is wat ik daarom ook tegen Idris zei dat ik wilde doen. Ergens wat gaan eten en een stukje lopen.

Richting de avond rond een uurtje of 18:00 terwijl we een hapje bij Happy Italy aan het eten waren, begon ik met het krijgen van buik krampen.. Was dit het? Zijn de weeën eindelijk begonnen?

De krampen werden gelijk matig wat heftiger en ik gaf aan bij Idris dat ik dacht dat het was begonnen.. En dat we maar beter snel naar huis konden gaan.

Hoppa zo gezegd zo gedaan! Eenmaal thuis had ik door dat de weeën echt waren begonnen.. Ik pufte ze langzaam weg en gaf aan dat Idris de verloskundige moest bellen om te zeggen dat de weeën waren begonnen.. Yes dacht ik! Eindelijk mag ik straks bevallen, maar was tegelijk ook mega bang! Mijn vluchtkoffertje en tasje van Jayden stond al een tijdje klaar.

De verloskundige was rond een uurtje of 20:00/20:15 bij ons en checkte mijn ontsluiting, en inderdaad zij bevestigde dat het was begonnen en dat ik 3/4 cm ontsluiting had.. Ik mocht naar het ziekenhuis.

Ze belde om te checken als er een kamer vrij was met een bad.. Want ik wilde graag een bad bevalling, of in iedergeval om de weeën op te vangen.

Gelukkig was de kamer vrij en mochten we naar het ziekenhuis dit was rond 21:00. De werkelijk rit van thuis naar het ziekenhuis duurt niet langer dan 10min maar het leek een eeuwigheid te duren.. Enige wat door mijn hoofd spookte was dat ik nu echt zou gaan bevallen en dat het hoogstwaarschijnlijk niet veel langer meer zou duren.. Maar dat had ik goed mis. Aangekomen bij de kamer en alles te hebben gesetteld kon ik het warme bad in, heerlijk dat warme water om je lichaam. Het geeft je toch een soort van instant ontspanning en een gewichtloos gevoel.. De weeën waren nog steeds vrij regelmatig maar nog redelijk goed op te vangen. Maar daar begonnen de lange uren van helse pijn. Na een aantal uur in en uit het water te zijn gegaan, en de ondertussen hele heftige pijnlijke weeën kon ik niet meer. Mijn lichaam was op. Ik was zo moe maar kon niet slapen door de afgrijselijke pijn. 

Ondertussen was ik al op een grote skippybal onder de douche gaan zitten, de warme douche stralen liepen over mijn onderrug en ondertussen pufte ik de weeën weg. Ik hield mij stevig vast aan de stang van de muur.. Het was onderhand 01:00/01:30 ‘S nachts mijn man Idris maakte zich ondertussen wat meer zorgen omdat ik af en toe wat begon weg te vallen van de pijn. 

Medicatie of iets anders wilde ik absoluut niet! Ik wilde volledig natuurlijk bevallen. Ik was verzekerd dat mijn lichaam dit aankon, een vrouwenlichaam is nu eenmaal gemaakt om een kind te baren.

Mijn verloskundige vond het tijd om weer even te peilen hoever de ontsluiting was, aangezien het nu wel aardig lang duurde.

De tussenstand kwam als een klap aan.. Je hebt pas 1 cm ontsluiting erbij gekregen zei ze. Je zit nu op 5 cm ontsluiting.. Wat?! Hoe kan dat dacht ik door de pijn heen, die langzamerhand ondragelijk begon te worden.

Ook mijn vliezen waren nog niet gebroken.. In overleg hadden we besloten om mijn water kunstmatig te breken om de persweeën opgang te brengen.

Ook dat was zo gezegd zo gedaan. Ze liet het rare pennetje aan mij zien en legde uit dat met het haakje wat eraan zat ze mijn water ging doorprikken. Dit zou geen pijn doen maar het zou voelen alsof ik in mijn broek plaste.

En inderdaad het moment dat mijn water werd gebroken was een erg raar gevoel kan ik me nog goed herinneren.

Het leek wel alsof ik in een zwembad ging zitten zo ongelofelijk veel water.. en warm! Vanaf dat moment begon het voor mij een beetje blurry te worden ik keerde in een soort van eigen wereld/bubbel door de pijn.. alles om mij heen werd vaag.. stemmen/licht alles was een soort van gedimd voor mijn gevoel. Het leek alsof alles in de verte gebeurde.

Tussen de pijn en bubbel door hoorde ik de verloskundige iets zeggen waardoor ik even overal uit werd getrokken “De baby heeft in het vruchtwater gepoept” Wat?! Er kwam een lichte paniek in mijn lichaam, dit is foutenboel ik weet dat dit gevaarlijk voor een baby kan zijn..