Snap
  • Bevallingsverhalen
  • baby
  • bevallen
  • zwangerschapshormonen
  • #gestript
  • bevallinginleiden

Mijn bevalling verhaal deel 1

40wkn + 6dgn zwanger.

Mijn zwangerschap verliep in principe vlekkeloos. Ja ook ik had last van misselijkheid de eerste weken. Rond mijn bruiloft, toen was ik 17 weken zwanger werd het gelukkig al minder. Ik genoot zo ontzettend veel van het zwanger zijn, mijn man vond het alleen heel erg spannend. Hij had er toen ook weinig mee, in de zin van niet willen voelen op mijn buik. Hij vond het gewoon erg spannend, toen nam ik het hem wel een beetje kwalijk. Maar nu kijk ik er niet meer zo tegen aan. De weken vlogen ook voorbij, op mijn werk moest ik mijn nieuwe collega inwerken, dat zorgde er ook voor dat ik goede afleiding had. En verder sliep ik eigenlijk best veel hihi, lekker lui mogen zijn.

Rond mijn 39wkn zwangerschap begon ik te merken dat ik er een beetje door heen zat, er waren wat stress momentjes geweest en dat zorgde er wel voor dat de energie die ik had, met een rap tempo minder werd. Hier was niks tegen te doen, maar was wel even een eyeopener dat ik ook een keer mocht zeggen dat het even wat minder ging. Ik koos ervoor om het verhaal uit te leggen bij mijn verloskundige en dat ik niet over de 41 weken zwangerschap wilde lopen, dit gaf mij gewoon geen goed gevoel. Gelukkig waren ze vanaf dat moment heel behulpzaam en werd ik met 39wkn en 5dgn gestript voor de eerste keer, helaas heeft dat toen tot niks geleid. We hadden toen afgesproken dat als er niks zou gebeuren dat ze dan die vrijdag terug zouden komen en het opnieuw zouden proberen. Die vrijdag kwam ze ook en had toen 2cm ontsluiting, ze heeft toen opnieuw gestript, alles voelde ook goed en hij was ook al mooi ingedaald, het was echt afwachten tot het ging door zetten. Ze had ook meteen een verwijzing mee genomen zodat ik naar het ziekenhuis kon bellen voor het maken van een afspraak om te worden ingeleid. Dit heb ik toen ook direct gedaan, dinsdag 25 augustus stond het intake gesprek gepland om 11.00 uur in het ziekenhuis. Dit was voor mij al een hele opluchting, iets waar ik toen naar kon uitkijken, mits het niet uit zich zelf kwam.

Dinsdag ochtend om 11.00 uur zat ik in het ziekenhuis bij de gynaecoloog afdeling helaas zonder mijn lieve man, want die mocht i.v.m. het corona virus er niet bij aanwezig zijn. Inmiddels was ik 40+6 weken zwanger, het was toch spannend zo'n gesprek en dat dan ook nog alleen. Gelukkig had ik een hele fijne gynaecologe en voelde ik mij wel op mijn gemak. Ik vertelde mijn verhaal wat de reden was dat ik graag ingeleid wilde worden. Ze ging alles met mij nalopen en werd mijn kleine man gecontroleerd. Alles zag er goed uit en ook toen werd ik opnieuw gestript, ik had toen bijna 3cm ontsluiting, mijn lichaam was wel bezig maar het zette nog niet echt door. Na een goed gesprek hadden wij besloten dat ik ingeleid zou worden op donderdag 27 augustus en mij moest melden om 08.00 uur in het ziekenhuis. En ik kan je zeggen dat ik met een grote glimlach het ziekenhuis uit liep omdat het moment bijna daar was. Nog 1 dagje (woensdag) kunnen uitslapen en waren mijn man en ik nog even alleen, want vanaf donderdag mochten wij ons dan echt papa en mama gaan noemen.

Mijn man was aan het wachten in de auto buiten, ik vertelde hoe het gesprek was gegaan en we reden richting huis. Hij zij toen, wat spannend! Nog een dagje en dan ben ik papa.... wat een titel eigenlijk. Maar o zo spannend en keken wij beide er erg naar uit.

''Nog even relaxen''

Bij thuiskomst hebben wij samen geluncht en moest mijn man daarna weer aan het werk. Ik ben toen lekker op bed gaan liggen, ik had toen nog wat mooie filmpjes gemaakt van mijn bewegende buik als herinnering voor later. Na het avond eten kwam het geweldige idee dat ik even de badkamer wilde gaan schoonmaken, en ja hoor daar ging ze. Op der knieën aan de schoonmaak. Ik ging lekker door en had uiteindelijk een mooie, schone badkamer. Klaar voor als straks als de kleine man er zou zijn.

Inmiddels was het 23:00 uur en mijn man en ik lagen in bed. Nog even samen kletsen over de grote dag die er aan zat te komen. Ik zei nog ooo ik ga morgen zo lang uitslapen en de hele dag lekker niks doen. Met die gedachten deden wij onze ogen dicht en gingen lekker slapen.

Ineens werd ik om 00:15 wakker met ontzettend veel pijn, ik dacht toen huh, is dit een droom en stond meteen naast mijn bed. Ik wachten het even af maar na ongeveer 4 minuten kwam de volgende pijn golf. Ik maakte mijn man wakker en zei lieverd, het is BEGONNEN!

Gebeurt het nu echt!?