Mijn bevalling van Olivia (Deel 1)

Ik liep 6 dagen over tijd toen ik beviel van mijn dochter Olivia. Mijn zwangerschap verliep goed. De controles waren altijd goed, mijn bloeddruk en hartslag ook. Maar dat kan zo allemaal ineens veranderen zo ook bij mij.

Ik sliep al slecht want mijn buik was zo gigantisch groot dat er niet meer te draaien viel in bed. En zitten was ook geen pretje meer. Ook voelde ik me de laatste dagen niet zo lekker.

ik was officieel 8 augustus 2014 uitgerekend, 1 dag voor mijn 20ste verjaardag. Ik denk nog steeds dat mijn uitgerekende datum niet klopte, buiten het feit om dat ik een grote baarmoeder heb en veel vruchtwater had. Was mijn dochter al aan de grote kant. Zo waren er ook al gelijkenissen met embryo's die verder waren dan Olivia. Maar de verloskundigen bleven bij hun woord dat het allemaal klopte. prima, want het was mijn eerste kindje. En ik had niet de kennis die hun hadden. Alles ging zijn gangetje. Ik voelde me prettig bij mijn zwangerschap. Ik had natuurlijk wel last van de bekende ochtendmisselijkheid, obstipatie, maagzuur en hoofdpijn. Owja en ik was ENORM moe. ook werd ik te pakken genomen door de verschrikkelijke griep die er heerste, dat was ook erg gezellig. Maar na die 14 weken ging alles heel goed. 

Een week naar onze trouwerij hadden we de 20 weken echo. Wat waren wij zenuwachtig!  Ik was een gezonde meid, nog jong en had eigenlijk niks te vrezen. Maar toch spookt dat door je hoofd. Alles was goed en liep op schema. maar mijn buik was toch al erg groot. dus dat gaf wel wat vraagtekens. Met deze echo kwamen we er ook achter dat we zwanger waren van een mooi meisje. Ik ben niet groot en mijn man is 1.83 dus ik had toch wel al wat vragen. Dus ik vroeg de arts die de echo maakte wat er zou gebeuren als ik zou bevallen van een meisje van 8 pond. Hij moest wat lachen en zei 'jij gaat niet bevallen van een baby van 8 pond, dan ontplof je.'

onthoud dat maar goed ;) 

Grappig was ook dat bij iedere echo die ik kreeg extra werd gekeken of ik niet toevallig zwanger was van een tweeling. Ook omdat ik al rap met een dikke toeter rond liep. By the way ik hield enorm van mijn dikke toeter.

Al snel liep ik niet meer zo menselijk en veranderde ik al snel in een eend. En zitten en liggen was ook niet meer zo prettig. De laatste weken was ik de zwangerschap al aardig zat. Ik had vaak harde buiken en voorweeen. 

Ik heb vaak met mijn moeder s'avonds aan de lijn gehangen omdat ik bang was dat de bevalling was begonnen. Maar het bleek steeds vals alarm. Tot de nacht van 13 augustus. Ik kon weer niet slapen net als de nacht ervoor. Ondanks dat ik bekaf was. Rond 2 uur s'nachts kreeg ik weeën. En ben op de rand van het bed gaan zitten. Ze waren nog niet regelmatig maar ik wist meteen dat de bevalling ging beginnen die nacht. Ik was misselijk en had last van mijn rug. Toch liet ik mijn man slapen. Want als mijn gevoel gelijk had en de bevalling zou gaan beginnen dan was er in ieder geval 1 van ons die slaap heeft gehad. Mijn man (Fabian) werd rond 5 uur wakker van mij en vroeg wat er aan de hand was. 'ik voel me niet zo lekker, ga maar weer slapen'' was mijn antwoord. Dus dat deed hij. Rond 7 uur heb ik hem wakker gemaakt want de weeën kwamen regelmatiger. we zijn samen gaan douchen want ik was als de dood dat ik opeens zou moeten bevallen of onderuit zou gaan. Rond 8 uur heeft Fabian de verloskundige gebeld om te melden wat er allemaal speelde. En rond half 9 heeft hij mijn moeder en stiefvader gebeld om te zeggen dat ze moesten komen. Mijn moeder wou ik bij de bevalling hebben. En mijn stiefvader zou onze hond meenemen naar hun huis, zodat we daar geen last zouden hebben. 

ik zou thuis gaan bevallen. Dat is altijd mijn droom geweest. Fijn in je eigen omgeving, je kan nog even je eigen dingen doen. En boven al heb ik een hekel aan ziekenhuizen. Brrrr...

De verloskundige kwam en die heeft alles gecheckt. En ik had 3 cm ontsluiting. En veel last van rug en buik weeën. Kort na dat ze was vertrokken kreeg ik een weeenstorm. 

einde deel 1