Mijn bevalling met 29 weken zwangerschap

Donderdag 17 Januari,

Het is 9.00 in de ochtend.. op dat moment 29 weken en 1 dag zwanger van mijn dochtertje.

Al een week geen leven meer in mijn buik gevoeld en dat was raar want mijn dochtertje was vanaf 16 weken zwangerschap heel beweeglijk in mijn buik.

Ik dacht laat me toch eens de verloskundige bellen...

Op dat moment was ik bij mijn vader.

Die zei nog wat is er aan de hand.. niks ernstigs zei ik nog, gewoon even wil ik alles laten checken

Eenmaal bij de verloskundige was er nog niks aan de hand.

Er werd een echo gemaakt en op de echo was een hartje te zien dat klopt.

Maar precies op dat moment deed de dopler het niet.. waarop de verloskundige tegen mij zei.

Ik kan niks ontdekken maar zeg het maar wil je toch nog een dubbele check in het ziekenhuis of wil je weer naar huis?

Mijn moeder gevoel kwam naar boven. Nee iets is er niet goed.

Naar het ziekenhuis.

Inmiddels donderdag middag 15.00.

Ik word aan de CTG gelegd voor een hartfilmpje van de baby.

Mevrouw over een half uurtje zijn we klaar en weten we meer.

In dat half uurtje besloot ik toch maar mijn ouders te bellen om te vertellen dat ik in het ziekenhuis was voor een hartfilmpje van de baby.

Maar ik zei 'maken jullie je maar geen zorgen, vanavond lig ik weer lekker thuis op de bank met me bolle buik.'

Dit liep totaal anders, een half uur werd een uur en een uur werd 1,5 uur.

16.30 donderdag middag.

Mevrouw er is iets volledig mis met u dochtertje,

we maken nu nog een echo.

Het is mis dacht ik, goed mis.

Bij de echokamer aangekomen ging alles in een stroom versnelling.

We moeten u dochter nu halen, anders overleefd ze het niet, ze krijgt geen voeding meer.

Mijn lichaam raakte in shock, mijn benen begonnen te trillen en ik kreeg een vlaag van een angst door mijn lichaam.

Mijn ouders moest ik in 2 minuten bellen dat mijn dochtertje met een spoedkeizersnee gehaald zou worden.

De wereld leek onder mijn voeten te verdwijnen.

Ik had een goede zwangerschap en daar was mijn dochter pats boem ineens met 29 weken op de wereld.

Na onderzoek aan mijn placenta bleek ik Placenta insufficiëntie te hebben gehad.

Tot op de dag van vandaag weten ze niet hoe dit heeft kunnen gebeuren.

littekens heb ik van deze vroeg geboorte, maar gelukkig is alles goed gekomen.

Lieve mama's volg altijd je moeder gevoel.

Ga liever een keer teveel naar de verloskundige dan een keer te laat.

Na 8 weken ziekenhuis mocht mijn dochtertje naar huis.

Het is een vechtertje, wat een sterk meisje.

Ze is nu bijna 2 jaar en alles gaat goed met haar.

Elke dag ben ik blij en dankbaar dat ik haar mama mag zijn.