Mijn bevalling en wat voorafging..

Ik was uitgerekend op 17-02-2015. De datum van mijn vriend en mij is 15-02 (relatie, verloofd enz.) dus stiekem hoopten we dat onze eerste wonder, waar we al zo lang op gewacht hadden zich die datum zou melden.

Niks was minder waar! Het was carnaval en ik zat er zo doorheen, op 15-02 is de verloskundige nog aan huis geweest omdat ik zo'n rugpijn had. Maar er was niks en alles zat pot dicht! Wat een domper. en ook de uitgerekende datum van 17-02 ging voorbij, en ik zeg je dat was helemaal niet leuk. Je leeft zo naar die datum toe en zonder blikken of blozen gaat hij voorbij.

Op 18-02 hadden we nog een controle bij de verloskundige om 21.00 uur 's avonds. Ik was zo moe, het liefst ging ik al om 19.00 uur naar bed, maar ja dat ging niet. Met tegen zin liepen we om 21.00 uur bij de verloskundige binnen. Ik was al bekend met een wat aan de hoge kant bloeddruk maar tot dusver niks om ons zorgen over te maken. Na een praatje over hoe het ging controleerde ze de bloeddruk en deze was nog steeds wel wat aan de hoge kant. Voor de zekerheid wilde ze ook even het eiwit in mijn urine testen, dus zo gezegd zo gedaan even snel een plasje en ik dacht hop naar huis en snel naar bed. maar nee, ze constateerde dat er toch wel wat eiwit inzat en wilde me insturen naar het ziekenhuis voor een CTG en een echo. En echt het enigste wat ik dacht was... NEEE!!! IK WL NAAR MN BED TOE!

Maar goed, eenmaal in het ziekenhuis aan de CTG en een Echo. Even later kwam de gynaecoloog om te vertellen dat in principe alles er redelijk goed uitzag maar alleen het vruchtwater liep wat terug, licht verhoogde bloedruk enzo.. vond hij het niet nodig om dit zo door te laten gaan en moest ik blijven om ingeleid te worden. Dezelfde avond kreeg ik nog een ballon geplaatst zodat de baarmoedermond zou weken. Echt werkelijk waar.. Ik heb me nog nooit zo verkracht gevoeld! De verpleegkundige heeft het 3 keer geprobeerd maar helaas niet gelukt. en na 3 keer was ik zo beschadigd dat ik niet meer wilde. Na overleg gingen ze over op een ander plan, ik zou overnachten in het ziekenhuis en de volgende dag 3 pillen krijgen welke hopelijk hetzelfde effect zouden hebben. Die nacht heb ik me echt slecht gevoeld en zoveel pijn gehad om wat ze daar beneden hadden aangericht!! maar ik wilde me groot houden en heb al die tijd pijn geleden. tot 03.30 toen heb ik eindelijk om pijnstilling durven vragen. en heb ik paar uurtje kunnen slapen.

19-02 om 07.00 uur stonden ze met ontbijt op onze slaapkamer en werden we vrij snel daarna gehaald om weer terug naar de verloskamers te gaan. de hele dag om de 2 uur kreeg ik een CTG en om 8, 12 en 17 uur kreeg ik de pilletjes. Maar aan het einde van de dag... had het niks gedaan! Weer terug naar onze kamer en de verpleegkundige en gynaecoloog zouden gaan overleggen wat te doen. O, ja de pijn down under van de marteling die avond ervoor was nog steeds erg heftig!

20-02 brak aan en uiteindelijk na een check en niks aan vorderingen werden we halverwege de dag naar huis gestuurd, het ging niet lukken en het was bijna weekend dus dat was niet handig. Waar je al 3 dagen op licht te wachten gaat dus gewoon niet gebeuren! Wat een enorme teleurstelling was het dan ook om máár met z'n 2e het ziekenhuis uit te lopen!! Wel moest ik de volgende ochtend terug voor een CTG. dit was prima in orde en ik kon weer vertrekken na een uur. zondag 22-02 moesten we weer terug en was het plan van de gynaecoloog om opnieuw een ballon te plaatsen omdat alles nog steeds pot dicht zat. Je snapt natuurlijk dat na mijn traumatische ervaring van paar dagen eerder ik hier niet om stond te springen! De verpleegkundige probeerde 1 keer, en natuurlijk lukte het weer niet. Snel zei ze, we hallen de Gynaecoloog erbij die probeert het nog 1 keer en dan kijken we wel verder. Nou top vent die Gynaecoloog! Waar het bij de verpleegkundige nog zo veel zeer deed heb ik er bij de Gynaecoloog nauwelijks iets van gevoeld! Op naar huis en hopen dat het z'n werk doet.

23-02 (maandag) moesten we om 06.00 uur bellen of er plek voor ons was en dat was er dus om 07.00 uur melden bij de balie. Met goede hoop gingen we weer naar het ziekenhuis om te kijken wat ons te wachten stond. ik werd om 07.00 uur aangesloten voor CTG en er werd een infuus geprikt voor weeën opwekkers. Ze toucheerde me en ik had toch een krappe 2-3 cm ontsluiting maar de baarmoedermond was nog lang. ze konden de vliezen dan ook nog niet breken. om 09.00 uur was er niks veranderd en werd besloten om toch de vliezen te breken maar wel met de mededeling dat het een lange dag zou worden. (Hieruit bleek ook dat onze baby in het vruchtwater gepoept heeft, dus maar goed dat we niet heel veel langer meer hoeven). Het maakte me niks meer uit, ik was er klaar mee! Zo gezegd zo gedaan om 09.00 uur gebroken vliezen en de weeën opwekkers gingen van start. nergens last van en ze werden opgehoogd en opgehoogd. en ik lag daar maar lachend in bed. tot om 11.00 uur de weeën storm begon. dit heb ik tot 14.00 uur volgehouden maar toen ze zeiden dat het nog steeds een krappe 3 cm was hield ik het niet meer droog. ik kreeg de weeën niet weg gepuft. de Gynaecoloog opperde zelf om een ruggeprikt te pakken, iets wat ze niet snel voorstellen, maar ze zag dat de situatie onhoudbaar was. Eindelijk om 14.30 uur werd hij geplaatst en kon ik weer een beetje bijkomen. Na een weeën storm van 3,5 uur is dat wel nodig. ondertussen bleven ze me om de 2 uur checken op mijn ontsluiting. maar steeds niks als misschien konden ze er net 3 tot 4 cm van maken. om 18.00 uur nog steeds 3 á 4 cm en om 20.00 uur zeiden ze nou net 3 cm. WAT? net was het nog 3 á 4 en nu nog net 3 cm. Wat gaat hier mis?? In overleg met de Gynaecoloog besloten we als het om 21.00 uur nog steeds hetzelfde is, gaan we over op een keizersnede. Iets wat ik absoluut niet wilde!! al balend het hele uur in spanning gezeten en jawel daar waren ze weer 21.00 uur. het moment was aangebroken maar helaas 3 cm. actie werd ingezet en om 21.15 uur werden we opgehaald om naar beneden te gaan. Manlief omkleden en bij mij werd de ruggenprik verhoogd geloof ik. ik denk dat het rond 21.30 uur of 21.40 uur was toen we begonnen aan de keizersnede. Ondertussen waren we natuurlijk uiterst benieuwd of we een Jongen of Meisje zouden krijgen. Maar op het moment dat ze de baby omhoog hielden en we eindelijk konden kijken wat we hadden gekregen was ik zo moe en uitgeput dat ik het niet eens meer zag. Gelukkig zei manlief; Het is een meisje! Zo trots. Ze had vruchtwater ingeslikt dus vrij snel was ze op weg naar de kinderafdeling met manlief en ik dacht alleen maar ik wil slapen. Onze dochter Yenthe is uiteindelijk geboren om 21.50 uur op 23-02-2015. Ze heeft 1 nachtje op de kinderafdeling gelegen en 1 nachtje bij mama op de kamer. en ik heb nog 2 nachtjes in het ziekenhuis geslapen. Woensdag 25-02 zijn we als gezinnetje naar huis gegaan.

Ik was zo teleurgesteld in mijn eigen lichaam. Eerst wilde ik niet spontaan zwanger worden en nu wilde mijn lichaam ook al niet zelf bevallen. Maar inmiddels ben ik zwanger, spontaan, van onze 2e spruit. Helemaal happy! 

PS: ik heb nog maanden last gehad van die ballon die ze probeerde te plaatsen maar wat mis ging. Vrijen was echt hel de eerste 5 á 6 maanden.