Letterlijk een droom bevalling!

Hoera! Je bent bijna 1 jaar.

Ik kijk terug op een mooi 1e Jaar met ons prachtige gezin. En ik denk ook vaak terug aan de bevalling. Dat was een bevalling, een echte droom bevalling.

Vorig jaar op zondag 15 juli 2018 ik ben 38 weken zwanger, en ik wordt in de nacht om uurtje of 5 wakker. Want zo ging dat elke nacht enkele keren eruit om te plassen, maar deze keer was het anders.

Toen ik terug liep vanaf de badkamer richting bed had ik het gevoel dat ik iets druppelde. Dus gauw liep ik weer van bed naar de badkamer toen ik daar de lamp aan deed zag ik tot me verbazing ook op de grond enkele druppeltjes liggen. 

Ik maakte me vriend wakker en vertelde me verhaal, samen kozen we ervoor om de verloskundige te bellen en het verhaal te vertellen.

Zij gaf aan langs te willen komen om de situatie te beoordelen. Toen zij bij ons was deed ze een test voor vruchtwater, maar deze gaf negatief aan.

We hadden afspraken gemaakt en mocht er niks meer wezen hadden we onze controle op dinsdag 17 juli bij hun op de praktijk.

Hierna merkte ik niks meer op en kwam zoals gewoonlijk op afspraak in de praktijk. De controle was daar verder helemaal goed.

Woensdag 18 juli, het is 06:00 uur in de ochtend als me vriend bijna richting werk vertrekt. Ik geef nog bij hem aan me niet zo lekker te voelen beetje rug en buikpijn wat voelt als menstruatie. En drink hierbij een kopje thee.

Hij vraagt aan mij of die vandaag niet zelf moet gaan rijden ipv carpoolen met een paar collega's, Ik zeg nog ah nee het zal wel niks wezen je kunt wel met ze mee rijden. Hij vertrekt en ik duik terug het bed in.

Het Is 09:00 uur ik wordt wakker en moet naar de wc. Als ik vanaf het wc terug wil lopen naar de slaapkamer ga ik op bed zitten weer heb ik het idee dat ik iets verlies. Waarop ik dus in de douche ben gaan staan om te kijken of ik serieus iets voel druppelen/lekken. En ja hoor daar vallen een paar druppels en ik vertrouw het niet. Dus bel ik de verloskundige op.

De verloskundige is om 10 uur bij mij. En doet nog een keer zo'n test met enkele druppels die ik heb moeten opvangen voor haar. Nu geeft de test positief aan. Ik verlies dus wel degelijk vruchtwater.

Ze geeft aan dat het handig is me vriend op te bellen zodat die naar huis kan komen. Ja toen moest iemand hem dus brengen omdat hij mee reed met collega's.

De verloskundige spreekt met mij een aantal dingen af en geeft aan dat ze dienst heeft die dag tot 18:00 uur. Daarna neemt haar collega het over.

Om 19:30 in de avond werd ik gebeld door de verloskundige die haar dienst is begonnen om 18:00 uur.  Ook zij spreekt dingen af en geeft me vanaf die ochtend 09:00 uur tot de volgende ochtend 09:00 Dan zouden me vliezen langdurig gebroken zijn en dit kan risico's met zich mee brengen.

De nacht verloopt soepel er gebeurt weinig en ik moet me om 9 uur melden in het ziekenhuis omdat er niks lijkt te gebeuren in het licbaam om te gaan bevallen.

In het ziekenhuis wordt nogmaals bevestigd dat me vliezen gebroken zijn en dat maakt de stempel compleet, bij langdurig gebroken vliezen en ik wordt overgenomen door het ziekenhuis. Ook hun geven me 24 uur... ik mag naar huis en als er iets gebeurd mag ik bellen, gebeurt er niks dan moest ik me 20 juli melden om 07:15 bij de afdeling want dan zou ik worden ingeleid.

Helemaal daarop ingesteld zijn we vanuit ziekenhuis de stad in gegaan om nog wat winkels te kijken en natuurlijk een extra setje baby kleding te scoren want ja onze baby was onderweg!!

Tijdens de lunch kreeg ik lichte buik pijn maar ik had hier niet gauw iets van gedacht?, misschien omdat ik er vanuit ging dat ik ingeleid zou worden.

In de laatste winkel voordat we naar huis zouden gaan kon ik al niet meer stil staan, ik liep daar te ijsberen. En de jongen achter de kassa die kon ik wel vervloeken met zijn slakken tempo! 

Eenmaal thuis vond ik rust en heb ik nog even kunnen slapen tot dat we bijna zouden gaan eten en ik ineens een soort klap aan de binnenkant voel en ineens wordt het warm en nat. Shitt me vliezen zijn gebroken.... gauw haast ik me van de bank af en ren naar de wc.

Ik geef mijn vriend opdrachten dat die alle spullen verzameld en schone kleding voor me regelt. Ondertussen op de wc, probeer ik het ziekenhuis te bereiken... hebben ze serieus het verkeerde nummer opgeschreven.

Nou hehe eindelijk contact. Ik voel de pijn/ weeën steeds heftiger worden. De vrouw aan de telefoon geeft aan dat ik evt mag gaan douche en dan hun kant op komen. Ik heb haar gezegd ik sla het douche over en kom direct. Dit was gelukkig ook goed.

Ondertussen in de auto begon ik steeds harder te puffen en te kreunen. Me vriend ging daardoor steeds iets harder rijden... ook hij vond het heel spannend.

Eenmaal daar aangekomen met een vlotte pas vanaf de parkeerplaats richting de verloskamer. Hoe ik er precies kwam weet ik niet meer dat was een waas.

In de verloskamer werd ik aan de monitor gelegd en werd mij verteld dat ze eerst een half uur de weeën wilde monitoren om te zien dat deze bleven doorzetten. Zodat ze dan kon kijken naar mijn ontsluiting. Ik riep heel dapper dat is prima maar naar een klein kwartier was dat helemaal omgeslagen... het werd steeds heftiger en ik zei als ik nog van 2 cm naar 10 cm moet spuit mij maar plat.

Ik had ook echt het gevoel ik moet poepenn!!!!

Na een half uur kwam de verloskundige terug en kwam voelen naar mijn ontsluiting. Een moment van stilte en enkele verbaasde blikken. Hoorde ik de verloskundige zeggen maar je zit al op 10 cm ontsluiting.

Een opluchting in heel me lichaam was merkbaar en ik ben er direct vol voor gegaan. 

Naar 33 minuten persen wat echt voelde als nog geen 10 minuten. Werd onze zoon geboren.

We waren dolgelukkig en deels zo verbaasd dat dit zo snel was verlopen. Dit was echt een droom bevalling. 

Achteraf gezien heb ik heel de dag dus weeën gehad en niks van gedacht. Mijn centimeters voelen echt als een kadootje omdat ik dus nog maar een half uur in het ziekenhuis was.

Ik zeg nog steeds zo'n fijne bevalling gun ik iedereen! 

With Love C.