Koen geboren op 17 juli 2014

Koen was uitgerekend op 15 juli 2014, wij hadden het helemaal uitgestippeld tijdens de finale van het WK zouden mijn vliezen breken en dan zou Koen op 14 juli geboren worden, de dag dat ook zijn vader jarig is. Maar zo ging het natuurlijk niet, Koen had een andere planning. 

Op woensdag 16 juli 2014 braken om 9.30 uur mijn vliezen, ik had om 10uur een afspraak in het ziekenhuis vanwege een eiwit in mijn urine. Eenmaal aangekomen in het ziekenhuis kreeg ik gelijk weeën, ik moest plassen van de dokter maar door de hoeveelheid pijn kon ik niet plassen. ik had om 10.00uur 2-3 cm ontsluiting en ik werd naar een verloskamer gebracht. 

De airco deed het niet dus het was behoorlijk warm in die ruimte. De weeën zaten in mijn rug, dus de enige positie  die voor mij prettig was, was op mijn knieën. Mijn vriend heeft mijn rug de hele tijd gemasseerd en samen met mijn moeder natte handdoeken af en aan op mij neergelegd. Ik had het zo warm!

Van te voren had ik aangegeven dat ik geen ruggenprik wilde omdat ik niet het risico wilde lopen dat ik in het ziekenhuis moest blijven, maar vanwege de pijn hebben we uiteindelijk voor pijnstilling in het been gekozen. Deze pijnstilling was een geschenk zo af en toe dutte ik weg en ik had het over de gekste dingen, zoals wereldstekkers. Je kan je voorstellen dat de mensen in die kamer daar behoorlijk om hebben gelachen en ik achteraf ook. aan het einde van de dag was mijn ontsluiting nog maar 7cm, dus werd er om 1 uur 's nachts besloten dat ik een keizersnee zou krijgen. Ik wilde niet in het ziekenhuis blijven maar nu had ik dus weinig keus, maar het maakte mij niks meer uit ik wilde mijn zoon zien! op donderdag 17 juli om 3.54 uur was mijn zoon dan eindelijk geboren! De kleine man had echter een klaplong en moest dus nog even naar de kinderafdeling (18 juli kreeg ik hem eindelijk op de kamer). De 17e is voor mij een wazige dag, helemaal blij met de geboorte van Koen maar ook geschrokken van het nieuws over de MH17, het zal voor ons altijd een feestelijke dag zijn, maar de tragedie van die dag zullen wij ook nooit vergeten.