Keuzes rondom de geboorte van ons meisje met trisomie 13

Als Rachel drie weken is, neem ik onderstaand filmpje op. We liggen op dat moment nog met haar in Sophia Kinderziekenhuis. Ik ben even in het Ronald Mac Donald Huis om wat voeding in de vriezer te zetten. RMDH een plek waar ik even op adem kan komen, een wasje kan wassen. Ik vertel over hoe ik terug kijk op de keuzes die we hebben gemaakt. 

Er was een vermoeden dat Rachel een trisomie 18 had. Dit lijkt op trisomie 13. Ik heb het gevoel dat als de artsen wisten wat Rachel had, ze andere keuzes zouden hebben gemaakt bij de geboorte. Op het moment dat ik dit filmpje opneem is dit een sterk vermoeden. Later blijkt in een nagesprek met de arts dat het inderdaad zo was dat als bekend was dat Rachel trisomie 13 had, de artsen andere keuzes hadden gemaakt. 

Normaal gesproken worden kindjes met een hartafwijking met een keizersnede gehaald. Maar wanneer een kindje trisomie 13 of 18 heeft dan is de gezondheid van de moeder belangrijker dan de gezondheid van kindje, want het kindje is zo genaamd niet levensvatbaar (waar ik het trouwens totaal niet mee eens ben). 

Volgens mijn hoofdbehandelaar in het EMC zou Rachel dan op een natuurlijke manier zijn gekomen. Rachel lag met de billen naar beneden, een flinke stuit, ik was hartstikke ziek van de zwangerschapsvergiftiging. Voor mijn gevoel zou ze die bevalling niet hebben overleefd.

Door de keuzes die ik heb gemaakt, heeft Rachel alle mogelijke kansen gekregen. Ik ben hier zo ongelofelijk dankbaar voor. Mijn man en ik wilden dat ze precies dezelfde kansen zou krijgen als elke andere baby. 

Kijk hier onder naar mijn persoonlijke verhaal. Ik ben hier trouwens behoorlijk moe :-) Het is een hele intensieve tijd, met een keizersnede en zwangerschapsvergiftiging achter de rug en Rachel is net van de Kinderen IC af...