Inleiden in het ziekenhuis..

Bij een derde zwangerschap zou je denken dat je lichaam wel weet wat hij moest doen. Omdat ik bij de eerste spontaan te vroeg thuis beviel en dit verder zonder te veel kleerscheuren goed was gegaan, koos ik er voor om bij de tweede zwangerschap ook thuis te bevallen.

Het was een prachtige thuisbevalling, één uit de boekjes. Toen wij ons derde kindje verwachtten, maakt ik mij geen zorgen. Wij zouden weer lekker thuis bevallen, in mijn eigen bed en onder mijn eigen douche. Omdat de tweede ook pas bij 41 + 5 kwam maakte ik mij tot 41 weken nog geen zorgen.

Geen BabyMaar toen er met 41 weken nog geen baby was stelde mijn verloskundige voor om een afspraak te maken bij de gynaecoloog. Ik wilde dit niet, ik was toch al immers twee keer thuis bevallen?

In Nederland mag je niet langer dan 42 weken zwanger zijn, in andere landen bijv. Zwitserland leiden ze bij 41 weken al in. Het hoogte sterftecijfer ligt bij zwangerschappen tussen de 41 en 42 weken. Dus maakte de verloskundige de afspraak, maar ik had stille hoop..

De laatste nachten dacht ik dat het wel zou komen. Alle middeltjes en kunstjes werden uit de kast gehaald. VIER keer werd ik gestript. Maar helaas. Tevergeefs.

Donderdagavond; ik was 41 + 6 zwanger moest ik mij toch melden voor het inleiden. Voordat we naar het ziekenhuis gingen heb ik toch een potje lopen janken. Ik was zo teleurgesteld in mijn lichaam. Waarom kon ik dit niet nog een keer doen? Mijn lichaam had ons al twee kindjes geschonken. Waarom begon het nu niet? Was er iets niet goed?

De avond voor het inleiden werd er een ballonnetje geplaatst die de baarmoeder mond week zou moeten maken en er zou ongeveer 3 cm ontsluiting moeten ontstaan waarna ze zelf de vliezen zouden breken. Daarna zou ik wee opwekkers krijgen en zo zou er de dag later en baby zijn.

Ik liet het nu maar op me afkomen. Ik had nog de stille hoop dat door het plaatsen van het ballonnetje het toch vanzelf zou gaan. Ik heb wel wat krampen gehad die nacht, maar geen baby.

De volgende ochtend om 8.00 werden de vliezen gebroken, er werd een uur afgewacht en om 9.00 kreeg ik weeën opwekkers. Om 10.00 had ik een weeën storm en riep ik dat er een verloskundige moest komen. Inderdaad, ik had 9 cm ontsluiting en mocht gaan persen als ik persdrang kreeg. Op het moment van zeggen kreeg ik dat.

Om 10.35 was ons derde kindje geboren. Een vlotte bevalling voor iemand die nog veel te lekker in mama's buik zat. Even bijkomen, douchen en voor de koffie thuis!

Maar wat moest ik een omslag maken. Geen thuisbevalling. Geen drie keer scheepsrecht.