in het kort mijn 1e zwangerschap+ bevalling

mijn eerste Zwangerschap begon op december 2016, voor ons beiden best een shock omdat het niet helemaal in de planning stond. ik slikte al een aantal jaar niet de pil omdat ik daar migraine van kreeg, we wisten dus wat de risico's waren toen we eenmalig zonder voorbehoedmiddel te werk gingen.

december 2016 positive zwangerschapstest, ik was en ben helemaal happy. de zwangerschap liep voorspoedig, beetje last van mijn bekken maar ik had echt geen klagen! het enige waar ik mij aan ergerde en nog steeds is het feit dat mensen gelijk hun mening of oordeel klaar hebben, ik was 22 toen ik zwanger raakte en heb het wel te horen gekregen; ' het was zeker een ongelukje', of de vraag ' was het wel gepland?' ten eerste, wat gaat mensen dat aan? en ten 2e kan je een zwangerschap plannen dan, het gaat zoals het gaat toch? wij zijn er blij mee en het is meer als 100% welkom in ons leven daar gaat het om.

maar goed buiten dat om heb ik een fijne zwangerschap gehad, ik ging er helemaal van uit dat mijn zoontje eerder zal komen rond een week of 37\38 dus daar had ik helemaal op gehoopt, rond die weken was ik dus ook zo zenuwachtig, je eerste zwangerschap ik wist niet wat me te wachten stond.

ik heb overigens ook niks aan cursussen of me eigen ingelezen ik dacht ik laat het lekker allemaal op me af komen.. 

toen ik de 40 weken aantikte was ik het helemaal zat, het was hoog zomer, warm en ik was er helemaal klaar mee, met 41 weken hebben ze me gestript, het was woensdag 29 augustus toen ze dat gedaan hebben, ik was heel zenuwachtig toen dit gebeurd was, de vk had gezegd je zou binnen 2 uur wel wat moeten merken nou ik heb niks gemerkt in die 2 uur dus ik gebeld en we hadden voor donderdag een afspraak gemaakt om in te leiden. ik ging slapen met het idee morgen word ik ingeleid, nou dat hoefde niet meer want die nacht braken mijn vliezen. 

ik ben op bed gaan liggen en ik hoor me zelf nog zeggen;' het kan nog een hele dag duren laten we maar gaan slapen'. ineens moest ik heel nodig naar de wc, ik ren naar het toilet en oh diaree, nou zal wel van de zenuwen zijn, weer terug in bed en weer buikpijn maar deze buikpijn werd steeds heftiger. Bel maar de VK zei ik tegen Gerald het is begonnen. uiteindelijk toen de vk er was heeft ze me gezegd mijn moeder te bellen (die wilde ik bij de bevalling) want het was begonnen en omdat ik de ween storm waar ik in zat niet trok besloten we naar het ziekenhuis te gaan voor medicatie morfine pompje, heerlijk vond ik dat! ik voelde alles wat er gebeurde maar het scherpe randje was er af, ik kon hierdoor ook goed voelen dat mijn ween pers ween werden. die ochtend is mijn prachtige zoon Lennon geboren om 11.12 op 30.08.2017.  mooiste moment van mijn leven.

ik werd onder narcose gehecht en mocht daarna met mijn gezin heerlijk genieten, volgende dag naar huis en alles ging en gaat perfect! ik heb mijn zoontje tot een jaar borstvoeding gegeven toen wilde hij zelf niet meer( ik vermoed door mijn 2e zwangerschap). nu een onwijs lekker ventje van 20 maand met heerlijke streken waar ik vast nog meer over ga vertellen.