6 jaar geleden
Ik voel me depressief
Een week geleden ben ik bevallen van ons prachtige vijfde dochtertje. Maar nu voel ik mezelf echt depressief...
Een week geleden begon mijn bevalling en mijn zwangerschap is achteraf gezien aan me voorbij gevlogen.
De eerste maanden waren we zo druk met verbouwen en verhuizen, en toen we eindelijk rust kregen kreeg ik zoveel klachten dat ik niet eens heb kunnen genieten van mijn zwangerschap. Dit is ons vijfde dochtertje en dus ook echt de laatste, misschien dat ik me daarom zo voel?
Ik zou toch juist moeten genieten nu? Ik heb een prachtig dochtertje gekregen, de bevalling ging snel, en op 5 onhoudbare weeën na was het echt appeltje eitje. Al weken lang sliep ik vrijwel niet meer en had ik zoveel last van pijn dat ik niks meer kon. Ik wilde zo graag dat ze er uit kwam, maar nu ze er eenmaal is mis ik het zo erg dat ze in mijn buik zat. Misschien omdat ik pas echt doorhad dat mijn bevalling begonnen was toen ze er al bijna was? Ik las op internet dat je afscheid moet nemen van je buik en blijkbaar heb ik dat niet gedaan...
In gedachten speel ik de bevalling ook continue af, omdat ik dus geen afscheid van mijn zwangerschap wil nemen.
Ik heb het zelfs zo erg dat ik me dus letterlijk depressief voel. En ik heb vaker depressies gehad dus ik weet hoe het voelt... Ik voel me continue down, huil mezelf iedere avond en na iedere voeding in slaap en dat terwijl ik zo'n prachtig mooi meisje op de wereld gezet heb. Ik ben zo blij met haar, en ik hou zoveel van haar dat ik het niet kan beschrijven. Maar dat vreselijke depressieve gevoel overstemt alles. En hoewel ik best een zware zwangerschap had voelde ik mij op dat moment wel echt gelukkig. Ik had het gevoel dat ik eindelijk alles had wat me gelukkig maakt. En nu ben ik alles behalve gelukkig... Ik moet van dit gevoel af, maar hoe?!
Anoniem
Lastig voor je, joh! Ik heb met je te doen. Goed dat je het in ieder geval hebt opgeschreven. Soms helpt schrijven sowieso. Schrijf je gevoel op, dat kan helpen. En zoek contact met iemand die je vertrouwd. Praat van je af. En probeer het niet op je kinderen af te wenden. Laat hun kind zijn. Vraag liever hulp aan partner, vrienden, familie, enz. Zorg voor jezelf! Kan je niet terug naar de hulpverlener die je eerder had?! Of zoek een ander. Je lichaam maakt na bevalling zoveel door (ook vanalles waardoor je psychisch uit het veld geslagen word). Schaam je niet!! Zoek echt hulp, want je weet hoe rot een depressie voelt. En het kan verder verslechteren... Vecht voor jezelf, eis van jezelf dat je in actie komt en laat het er niet bij zitten! Kop op! En als het lukt, laat dan weten hoe het verder met je gaat de komende tijd... Heel veel sterkte!!
Anoniem
Laat je controleren. Ik heb hetzelfde gehad veel te lang mee rond gelopen. Bij mij was het mijn schildklier die niet meer werkte door de zwangerschap. Het kan een 'gewoon' postnatale depressie zijn maar ook een disbalans door de zwangerschap. Succes
Anoniem
Heel herkenbaar! Ik voel me ook al depressief sinds de bevalling. O wat was ik gelukkig tijdens mijn zwangerschap, eem zware zwangerschap maar ik was intens gelukkig. Totdat hij er was, vanaf de eerste seconde voelde ik het al. Na 2 weken naar de huisarts gegaan en die wimpelde me af met ja je bent net bevallen geef het de tijd. Nu is mijn zoontje ondertussen 6 maanden en ik voel me nog steeds niet beter. Nu eindelijk sturen ze me door en krijg ik de hulp die ik al vanaf het begin nodig had. Mijn zoontje en man lijden er onder en zelfs mijn werk merkt dat er iets niet klopt. Trek optijd aan de bel en laat je niet wegsturen! Sterkte X
Anoniem
Het kan ook iets lichamelijks zijn. We denken snel dat het een pastnatale depressie is, maar neerslachtige gevoelens kunnen ook komen door bijvoorbeeld een vitamine B12 tekort. En laat je nou net een enorm verhoogde behoefte hieraan hebben tijdens je zwangerschap en tijdens de borstvoeding. Laat dus eens bloedprikken en controleer dan vooral ook of je vitaminetekorten hebt. Heel veel sterkte