Snap
  • Bevallingsverhalen
  • Bevalling
  • snelle

Ik ving mijn kind zelf op

De verloskundige had haar jas nog half aan

Al weken had ik last van voorweeen. Elke dag werd ik toch weer wakker met het idee, nope ze is er nog niet. Maar toch toen ik 17 november kon kiezen vandaag alleen of morgen met z'n allen naar de sinterklaas optocht was er toch iets dat zei:" Morgen ga je niet meer van huis kunnen, dus ga vandaag." Dus ik met mn laatste puf richting de sinterklaasoptocht met mn dochter (3). Ze is nogal eens van de kat uit de boom kijken en dus moest ik haar regelmatig optillen en dat terwijl die weeën toch wel iets meer voelbaar waren maar ach alles voor m'n meisje en het was haar eerste sinterklaas die ze bewust meemaakte dus dat wilde ik haar ook niet ontzeggen. Na de optocht zaten we nog even bij m'n vriend op het werk te wachten, maar ik kon niet lekker zitten en wilde graag naar huis.

Tegen de avond werden de weeën wel wat regelmatiger, maar ik had het gevoel dat het gewoon weer voorweeen waren. Waarom zou het nu anders zijn dan de andere dagen? Toen we naar bed gingen werd ik elk uur wel wakker en dus elk uur een goeie wee. Dus toen ik rond 6.30 uur wakker werd met toen een keer in de 15 minuten, dacht ik ach het zal nog wel even duren. Dus ik onder de douche, dochter aangekleed enzo en toch maar even m'n broertje gecontacteerd (9:00 uur) of hij even mijn oudste op wilde halen want, ik ga vandaag wel een baby krijgen. Mijn vriend vroeg steeds of hij al moest bellen maar ik had nog steeds het idee dat het nog wel even kon duren. Maar toen rond 9:30 uur toch maar even bellen, eerst het verkeerde nummer en toen was de verloskundige bij de grens dus nog even onbereikbaar...maar uiteindelijk na tien minuten zou ze er z.s.m. aankomen.

Rond 9:45 uur kwam mn broertje aan en ik prbeerde nog een overdracht te doen maar, toen moest ik toch echt naar de wc. Eenmaal daar werden de weeën wel heviger, tussendoor roepend dat ze niet mn dochter haar tas moesten vergeten... en toen ik opstond voelde ik ineens nog meer plas? Maar ik had toch net geplast?! Dus ik snel naar boven naar het toilet...o nee het waren dus wel mn vliezen...dus ik roep m'n vriend die net (10:15 uur) de oudste uitzwaait...komt naar boven rennen, terwijl ik hem zeg dat volgens mij mijn vliezen zijn gebroken en dan rent hij weer naar beneden voor de verloskundige open doen (10:17 uur) Ik roep hard:" O, help!" En met dat ik het roep komt hij naar boven snellen zegt kom je moet op bed gaan liggen en met dat ik opsta van het toilet zeg ik, "uhm...ik kan niet meer ze komt eraan..." Steek mn hand tussen mn benen en de verloskundige met haar ene arm nog in haar jas komt langs achter en samen vangen we zo onze baby op (10:18 uur)... "pfoeh, dat lucht op" zeg ik lachend en hoor de auto van mn broertje starten en wegrijden...en de verloskundige nog half verbluft geeft mn vriend wat instructies en nadat hij onze dochter naar de slaapkamer meer had genomen maakte wij nog even de nabevallig af, staand op de badmat.