Ik kwam alleen om mijn bloeddruk te laten controleren.

Ik weet het nog al te goed 02.05.16 een warme dag en net 32 weken zwanger. Al heel de dag was ik duizelig en voelde me niet zo fit. Op aanraden van de huisarts moest ik even langs komen om mijn bloeddruk te laten controleren. Tot 3 x toe 140/115 gemeten.  Even overleg gehad met de verloskundige die op hun beurt overleg hadden met de gynaecoloog.  Wilde ze me toch even onderzoeken maar ik zou weer naar huis mogen.  

Dit alles verliep toch beetje anders dan mij verteld was.  Eenmaal op de afdeling werd er gevraagd of ik geen spullen meegenomen had want ik zou een nachtje moeten blijven.  Hmmm wat een tegenvaller.  Alles ging op dat moment eventjes snel en na een infuus, bloedprikken en een onderzoek.  Werd er ook 2 uur lang om de 15 minuten mijn bloeddruk gemeten.  Maar hij bleef 140/115.  Later op de avond kwam ook het Ctg apparaat erbij gehaald en werd ik voor een half uurtje aangesloten. Ik kon het niet ontkennen er waren veel harde buiken en ook wel onprettig.  Met als gevolg 48 uur aan de weeenremmers, met verplichte bedrust. 

Wat waren het saaie dagen ze zagen hèt zelfde eruit en 8x op een dag werd mijn bloeddruk gecontroleerd maar bleef rond de 140/115.  Dus naast de weeenremmers kreeg ik ook medicijnen om mijn bloeddruk te verlagen. 

Na 2x 48 uur weeenremmers en alle dagen verplichte bedrust was ik het aardig beu en waren mijn positieve gedachten wel weg en het gevoel hebben dat ik pas naar huis mag als de Twin geboren was.  Al moesten ze nog even blijven zitten ik was er nog niet helemaal klaar voor. 

We lagen inmiddels al een week in het ziekenhuis toen op Moederdag 08.05.16 spontaan mijn vliezen braken. Ik raakte even in paniek. Ik wist dat het eraan zat te komen maar nu al. Die had ik even niet aanzien komen. Na heel wat uurtjes niet geslapen te hebben stond ik rond 06.30 onder de douche de krampen werden wat heftiger. Ik moest ook weer terug aan de Ctg dus dat betekende niet van het bed af.  Tot 10.30 ging het aardig snel en waren het heftige weeën ik zat inmiddels al op 6 cm. En besloten we om de ruggenprik te vragen.  

Wat was dit even een heerlijk gevoel.  Na de ruggenprik ging het allemaal wat trager met al 3 dienst wissels was ik blij met de laatste wissel.  Eindelijk een bekend gezicht.  Wat weer goed was voor mijn zelfvertrouwen.  Uiteindelijk kreeg ik weeën versterkers en tegen een uur of 16.00 mochten we eindelijk beginnen.  Na bijna 2 uur persen werd om 17.40 onze eerste zoon geboren.  Hij werd even neergelegd en heb zelf de navelstreng doorgeknipt.  En weg was hij.  Ik hoorde hem niet huilen er schoot van alles door mijn hoofd. Maar veel tijd had ik niet want onze 2de zoon was op komst.  Met een tussen tijd van 10 minuten werd om 18.00 onze 2de zoon geboren.   Ook na het knippen van de navelstreng was hij meteen weg.  

Papa was met onze zoons mee en ik lag daar wat was ik blij, verdrietig en onzeker te gelijk.