Hiep hiep HOERA! Jaxx 1 jaar

Vandaag is jaxx 1 jaar.... waar is de tijd gebleven? Een jaar geleden braken mijn vliezen rond 4 uur. Ik sliep die nacht op de bank omdat mijn partner zijn wekker altijd om half 6 ging. Ik had het idee dat ik hem wakker hielt omdat ik zelf niet kon slapen. Mijn dikke buik lag in de weg, regelmatig last van harde buiken en brandend maagzuur en 10 keer plassen in de nacht, altijd hetzelfde gezeik.

Het was kwart voor 4, ik had mijzelf voorgenomen om nu te gaan slapen en de tv uit te doen. Ik lag 5 minuten in mijn zen modus en.... plop! Alsof er een fles wijn open getrokken werd, het geluid herkende ik meteen want, ik ben nogal een groot fan. En het was ff geleden! Dus het geluid beviel mij wel.. alleen werd er geen wijn geschonken... ik had gelukkig de bank al afgezet met een speciaal matrasje voor het geval DAT! gezien de bank net 2 maanden oud was leek ons dat best praktische!

Ik strompelde naar boven en fluisterde “ ik geloof dat mijn vliezen gebroken zijn!”

Waarop mijn vriend vroeg. Geloof je dat? Of weet je het zeker? Normaal gesproken kan je een heel orkest naast hem afspelen dan is hij niet wakker te krijgen en nu fluister ik en hij is wakker! De wonderen zijn de wereld nog niet uit! Waarop ik antwoord nee ik weet het zeker, want ik zeik al een paar keer in mijn broek!

Vanaf dat moment ging het heel snel, de weeën begonnen meteen. Die werden steeds heftiger, uiteindelijk nadat de verloskundige voor de 2de keer kwam om 8 uur had ik nog maar 2 cm ontsluiting. Het voelde alsof ik elke moment zou gaan bevallen. En ik besloot alsnog naar het ziekenhuis te gaan voor een ruggenprik. Helaas ging dat niet zoals gepland! Mijn plan was om thuis te bevallen, zonder medicatie. Maar dat zou betekenen. Dat ik de weeën tot de Max, zelf zou moeten opvangen en dat kon nog wel uren duren! Na 3 dagen zonder slaap, kon ik het niet meer opbrengen. Eenmaal bij het ziekenhuis aangekomen werden er wat testjes uitgevoerd en had ik 4 cm ontsluiting en persdrang!!!!! Eindelijk mocht die ruggenprik erin, ging niet van harte dankzij de dokter. Die het nodig vond om tijdens mijn weeën , met persdrang, de prik te geven zonder waarschuwing. En het dan nog gek vinden dat je niet stil zit! En...Ja het was een vent!

Uiteindelijk kwam ik terug mijn kamer in en begon het te werken. Ik kon even een paar uurtjes bij slapen, en de mensen op de hoogte houden dat het was begonnen. Rond 17 uur zat ik op 9 cm ontsluiting. De medicatie werd stop gezet, en ik zou langzaam de weeën weer kunnen gaan voelen. Volgens de dokter zou dat een half uur tot uur kunnen duren. Het duurde nog geen 10 min of ik was al aan het persen! En iets over 18 uur werd Jackson geboren!

Zoo klein, zoo mooi en zoo bijzonder. Mijn kleine wondertje. Ik kon niet geloven dat jij in mijn buik zat.

Ik begin nu pas, een jaar later te beseffen dat ik moeder ben! Ik heb niet de wens gehad om moeder te worden. Maar ik heb wel het geluk gehad! 🍀