Het begon zo mooi..

27 januari 2018

Ondertussen is dit mijn 2e dag over tijd en ben ik stiknieuwsgierig naar onze kleine, We weten niet wat het word dus de spanning is extra groot!

Het is zaterdag eind van de ochtend en ik sta op om te plassen, opeens voel ik wat knappen en Ik loop naar de wc om wat op te vangen van het vocht dat ik verlies, ik merk dat ik onwijs zenuwachtig en hyper ben en weet eigenlijk wel zeker dat mijn vliezen zijn gebroken. Toch bel ik voor de zekerheid mijn verloskundige om te vragen of ze het kan checken en voor advies, mijn ouders komen namelijk vanavond en ik vraag me af of dat wel zo slim is.

Lana mijn verloskundige komt langs voor controle en ja hoor, mijn vliezen zijn gebroken! Ook ziet ze dat ik onwijs zenuwachtig ben, en ze raad aan om mijn ouders gewoon langs te laten komen maar het te verzetten naar eind van de middag zodat ik afleiding heb maar hopelijk nog wel tijd om te rusten voor de weeën beginnen.

We hebben een gezellige middag waarbij ik om het halfuur naar de wc moet om mijn maandverbanden te wisselen, ik snap niet dat mijn vader en broertjes niks in de gaten hebben haha. Mijn moeder heb ik van te voren wel ingelicht zodat ze het snapt als we ze wegsturen, en die is bijna net zo zenuwachtig als ik. Begin van de avond gaan mijn ouders weer naar huis en ik kruip nog even lekker op de bank. Om half 23.30 besluit ik naar bed te gaan en een poging tot slapen te doen, ik app nog even met mijn moeder en zeg half grappend: tot morgen mam. Ik draai me om en probeer wat te slapen.

Een halfuur later voel ik de eerste kramp, ik probeer het te negeren en nog eventjes te slapen. Na een tijdje geef ik het op en ga naar beneden. Tegen mijn man zeg ik dat de weeën zijn begonnen maar dat hij nog wel kan slapen en dat ik hem roep als het erger word. Beneden probeer ik mezelf af te leiden door een aflevering van een serie te kijken, maar ik merk al snel dat ik daar niet genoeg focus voor heb en dat ik absoluut niet stil kan blijven zitten tijdens een wee. Rond 02.30 besluit ik om naar boven te gaan en lekker te douchen, ik heb rugweeën en hoop dat de warme straal van de douche me een beetje afleid. Na ongeveer een uur kom ik eruit en is het tijd om mijn man wakker te maken, ik heb hem nu nodig om me er doorheen te helpen. Ik ben een geluksvogel en heb buik, rug en been weeën, pfoe wat is dat pittig zeg. We bellen Lana om te vragen of ze kan komen en dat doet ze, ze vraagt of ik interesse heb in een tens (een apparaatje wat je met plakkertjes op je rug plakt die kleine stroompjes afgeven en hopelijk je een beetje afleiden van de pijn), dat wil ik wel proberen en Lana zegt dat ze hem meeneemt. Na een uur komt ze aan besluit om te blijven omdat het niet veel zin meer heeft om weg te gaan. De weeën zijn pittig en rond de 7 cm ontsluiting krijg ik al persweeën, die moet ik negeren en ik mag er niks mee doen. Dat is echt vreselijk om te doen en ik ben dan ook ontzettend blij als ze zegt dat ik de persweeën over me heen mag laten komen en ze niet meer hoef tegen te houden, mee persen mag helaas absoluut nog niet. Lana zit ondertussen aan de eettafel wat administratief werk te doen terwijl mijn man en ik op de bank heerlijk in onze eigen bubbel zitten. Als ik op de 9 cm ontsluiting zit vraagt Lana aan me of ik alvast naar boven wil zodat ik daar vast lig voor de bevalling, moeizaam loop ik de trap op en Lana helpt me installeren op het bed. Om 10.50 heb ik volledige ontsluiting en mag ik eindelijk wat doen! Om 11.07 word op 28 januari na 17 minuten dan eindelijk onze Jari geboren.

Word vervolgd.