Helaas, niet thuis bevallen (deel 2)

24 juni 2014
Dag van de inleiding:

Daar ging die dan..
Totaal nog niet wetend wat de dag zou brengen gingen we op pad.
Netjes op tijd om 07:00 melde we ons in het Vlietland ziekenhuis op de verlos afdeling.
We mochten ons in kamer 2 instaleren.
Een ruim kamertje met HET bed, en een relax stoel voor de man.
Aller eerst weer even aan CTG scan voor een half uurtje om alles te registreren. Harde buiken (of weeen) en de babies hartslag werden gemeten. Ondertussen ook iedere 10min werd mn bloeddruk gemeten.
En ook kwam er tussendoor natuurlijk weer even een bloed testje.
Na een half uurtje kwam de gynocloog terug.. ging even inwendige check doen..
Al 1cm ontsluiting! Puur uit mezelf :p De baarmoeder mond was ook al kort en enigzins week geworden. De eerste ontsluitings pil ging dr in (ja daarin! niet via me mond, wist ik ook niet xD)
We mochten de kamer af, als we ons maar 3 uurtjes later weer in het kamertje melde.
We zijn beneden even wat gaan eten en hebben buiten even gezeten. Daarna weer terug naar binnen voor een bakkie koffie.
Mn zusje was ondertussen ook in het ziekenhuis en kwam mee naar de kamer terug.
Dr moest weer even een scan gemaakt worden. Dus hop die plakkers dr weer op en de bloeddruk meter weer terug om mn arm.
Na ong een half uur kwam de dokter weer.. 2 cm ontsluiting.. nog een pil dr in.
mn zusje moest ondertussen even weer weg.. we bleven nu maar op de kamer want er was niet echt vertelt of we nog weg mochten xD.
Rond een uurtje of 13:00 merkte ik wel dat ik een soort van krampjes had, die gepaard gingen met een harde buik.. lichte weeen waren dus wel aanwezig. Dus had ik ook eigenlijk wel verwacht dat het toen wat sneller zou gaan..
Maar helaas..
Rond een uurtje of.. 15:00 a 15:30 kwam de dokter en vertelde me dat ik pas 3cm had.. en dat het pas bij 5cm een beetje spannend zou worden.
Ze zouden wat bloed afnemen, en als daar de resultaten goed genoeg van waren dan mocht ik naar huis tot de volgende ochtend (tenzei dr wat zou gebeuren..) en gingen we morgen om 7:00 weer verder.
Daarna ging het snel. Heeeel snel!
Binnen een half uur keek ik Nick aan, we hadden het gewoon ergens over.. en een harde explosie voelde ik in mn baarmoeder.. Het deed een beetje pijn en ik schrok best van de kracht die er achter zat.. ik kon het nog niet echt plaatsen, maar het moest iets zijn.. dat wist ik wel zeker..
Ik zei dat we maar even op het knopje moesten drukken want ik denk dat dit wel belangrijk genoeg was om te melden.. nog voor dat de zuster kwam wist ik hoe laat het was.. mn vliezen waren spontaan uit zichzelf gebroken..
En toen ging het hard, heeeeel hard!
Binnen een paar min had ik hele heftige weeen. Oke, dacht ik.. dit was dus het echte werk!
Mijn moeder en zusje waren vrij snel na dat punt opeens gearriveerd. Ze wisten totaal nog niet denk hoe laat het was.. het was opeens zo snel gegaan!

Zeer heftige ontsluitings weeen volgde elkaar zeer snel achter elkaar op. Eerst om de 3 min.. toen zeker om de 2.. daarna om de 1min. ik had soms amper tijd om even wat water te drinken want dan kwam dr al weer 1.
binnen een uur a ander half uur werd het erg heftig.. ik kon niet echt goed meer praten.. daar was geen tijd voor.. ik was alleen maar aan het opvangen, en opvangen en opvangen.. de dokter zei dat er straks iemand bij me zou komen kijken. (ik dacht toen nog om te kijken hoeveel ontsluiting ik dan zou hebben..) op een gegeven moment werkte inademen door mn neus en uit door de mond niet meer al te relax gevend en merkte ik een drang die niet op te houden was..

Bijna wilde ik om pijnstilling vragen, maar omdat er verteld was dat er iemand zou komen heb ik me ingehouden.. "er komt zo iemand, dr komt zo iemand, nog even volhouden, nog even nog even" was het enige wat ik probeerde vast te houden..
En daar was dan iemand.. er werd niet eens meer gekeken hoeveel ontsluiting in had.. want het eerst volgende wat me opgedraven werd was namelijk dat ik mocht gaan persen!|
Huh what? ik was totaal ontregeld.. tijdsbesef had ik sowieso op dit punt niet meer.. half van de wereld begon ik maar met wat me opgedragen werd..
Maar damn! Dit was een opluchting! Dit was het fijnste moment van die hele dag denk ik! o wat had ik dat niet voorgesteld zeg! op een gegeven moment moest ik op mn zij gaan liggen. De baby had het moeilijk.. zn hartslag ging wat omlaag en ik kreeg een zuurstofmasker op.
EN dan moet je dus een hele heftige perswee op gaan vangen. Jezus! dat was het moeilijkste wat k ooit heb gedaan geloof ik! Maar het moest..
Zn hartslag kwam weer op. het masker moest ik even ophouden.. en weer door mocht ik gaan.

Op een gegeven moment werd er gesproken dat er ruimte gemaakt moest worden voor de baby.. Ze moesten hem even helpen. Omdat ik als de dood voor een knip was vroeg ik dus ook of dat asjebliefd! niet hoefde! Ze zei dat ze niet zo van het knippen was.. maar had wel iets van een schaar in dr handen.. ik dacht dr verder niet meer bij na.. (achteraf bleek dat dr dus wel degelijk geknipt was..)
Opeens was daar een katheter.. totaal niets van gevoeld of meegekregen.. er werd me alleen verteld dat ik nu aan het plassen was.. maar dat voel je niet xD. er moest nog wat meer ruimte gemaakt worden en mn blaas zou de baby in de weg zitten..
Er werden me duidelijke instructies gegeven hoe ik het moest doen.. en wanneer..
En toen.. 17minuten persen in totaal was hij daar dan.. om 18:32
Wat er dan door je hoofd gaat als de baby op je buik gelegd wordt is onbeschrijfelijk..
Geen woorden voor.. ik kon m alleen maar knuffelen, vasthouden, beschermen.. aankijken.
Ja.. deze hoorde bij ons..

Na een ruim uurtje ong mochten mijn moeder en zusje weer terug komen..
Super trots dat ze natuurlijk waren..
Want daar was die dan. kleine mooie Beau <3