Groei echo en besluit om de bevalling eerder in te leiden.

De laatste weken tijdens mijn zwangerschap wisten we dat Sophie (ja wat onze mooie meid is inmiddels geboren en super gezond) een laag geboorte gewicht zou hebben. De gynaecoloog had bij 36,3 weken al aangegeven dat wij niet meer thuis konden bevallen. Sophie werd geschat op 2400 gram. Veel te klein dus.

In principe wordt een zwangerschap ingeleid als de baby niet goed groeit. Dit gebeurd meestal al bij 37 weken. Omdat mijn placenta en de navelstreng goed werkte mocht ze nog even blijven zitten en moesten wij elke week een echo van haar maken maar ook van een aantal aders om de doorbloeding naar de placenta in de gaten te houden. Ook het vruchtwater werd gecontroleerd maar dit was constant ruim voldoende aanwezig en was er geen noodzaak om haar eerder te halen.

Op vrijdag 8 november hadden wij een afspraak bij de gynaecoloog en daar werd duidelijk dat Sophie niet was gegroeid. De gynaecoloog vroeg mij wat ik wilde doen. Sophie was niet in gevaar maar het had ook niet heel veel zin om haar te laten zitten in de baarmoeder. Ze wilde vooral weten of ik het nog trok, of ik het nog fijn vond om tot de 40 weken door te gaan.

Wij besloten om te gaan inleiden. Ik merkte de afgelopen dagen dat ik niet lekker in mijn vel zat. Ik was vooral erg verdrietig, zelfs een beetje down. En we wilde Sophie buiten de baarmoeder een betere kans geven om goed te groeien. Zo had ik het idee dat ik dit beter kon doen buiten de baarmoeder. De gynaecoloog was het daar helemaal mee eens.

Zo werd er dus voor maandag 11 november een afspraak bij haar ingepland om te kijken hoe het van onder er voor stond. Was mijn baarmoedermond al verstreken had ik al ontsluiting konden zij mijn vliezen breken of moest er een ballon geplaatst worden. Op deze dag werd besloten hoe laat ik dinsdag aanwezig moest zijn.

Gelukkig konden wij de maandag redelijk op tijd bij haar terecht. Het bleek helaas dat de baarmoedermond nog niet verstreken was. Dit zorgde ervoor dat zij mijn vliezen niet konden breken. We besloten daarom een ballon te gaan plaatsen om een handje te helpen. Wij mochten ons om dinsdag ochtend om half 10 melden op de verloskunde afdeling in het ziekenhuis.

Wat waren wij nerveus maar vooral heel nieuwsgierig naar ons mooi meisje. Ik had er zoveel zin in. Kon echt niet wachten.Voor nu was het dan ook tijd om alles te regelen. Mijn oudste zoon sliep voor een paar dagen bij opa en oma, Schoonvader zou voor de hondjes zorgen zolang wij daar zouden zijn want we gingen er eigenlijk van uit dat we snel weer thuis zouden zijn. Nou wat heb ik me vergist. Ik was zo naïef om te denken dat deze bevalling het zelfde zou verlopen als bij Ruben (oudste zoon).