geboorte van onze zoon Guus!

Mijn bevalling was erg heftig.

Van donderdag op vrijdag nacht werd ik wakker met een vreemd gevoel in mijn buik.

Ik was ondertussen 41 weken en wachtte al ongeduldig op ons kleine mannetje. vrijdag ben ik de hele dag bezig geweest met het weg puffen van de weeen. een aantal keer is de vk geweest maar ik bleef maar steken op 1 cm.

Om 5 uur s middag hebben we besloten om toch naar het ziekenhuis te gaan. ons mannetje wilde maar niet dalen. Na 4 keer prikken van de ruggeprik en het breken van mijn vliezen werd het even iets rustiger. Ik kon eindelijk weer beetje op adem komen. Pff wat gebeurde er toch allemaal...

Om 8 uur begin ik flink te schudden en kreeg ik weer meer pijn. ik bleek 3 cm ontsluiting. nog maar... dacht ik. Maar de vk gaf me goede hoop en nog een extra dossis medicatie. om 9 uur bleek ik 7 cm ontsluiting te hebben. het begin was er.

om 11 uur kreeg ik veel pijn en persdrang. ik had nog een klein randje melde de gyneaocoloog...

tot 12 uur s nachts ( dus een uur lang ) heb ik persweeen opgevangen. dat was enorm heftig.

om 12 uur mocht ik persen. na 5x persen en een grote knip was daar dan eindelijk ons mooie ventje.

Genaamd. GUUS!!

ik was trots op mezelf en mijn vriend want zonder hem had ik het echt niet gered. de weken na de geboorte waren druk, vermoeid en heftige indrukken. maar we genieten enorm van ons ventje. Hij is alweer 8 maanden en kan steeds meer. hij kan nu al zelf brood eten met een vork. ik ben ontzettend trots op hem!!!