Geboorte van nieuw leven

Het was 26 april 2013 de wekker ging om 6uur. Al had ik de hele nacht niet geslapen.
Ik was stikzenuwachtig maar ook blij want vandaag gingen we ons meisje ontmoeten.

Om 8:30 moesten we ons melden bij de receptie.
Op het moment dat ik het ziekenhuis in liep wist ik, als ik hier naar buiten kom ben ik mama.

We melden ons netjes bij de receptie, daar werden we doorverwezen naar de afdeling verloskunde.
Ze brachten ons naar een kamer die gelukkig helemaal voor mij alleen was.

Eenmaal in die kamer kwam de ene naar de andere zuster naar binnen.
Die kwam een operatieshirt brengen, de volgende kwam een infuus prikken, en weer een andere gaf me een katheter.
Zo ik was er helemaal klaar voor, en toen begon het lange wachten (Althans dat dachten we)
Want eer dat dat allemaal geregeld was was het alweer 10:00uur.

Mijn schoonouders hadden mij en mijn man naar het ziekenhuis gebracht en hielden ons gezelschap.
Ik lag in mijn kamer op bed en doordat ik zo zenuwachtig was begon ik allemaal grappen te maken.
En ineens werd er op de kleur geklopt, een zuster liep naar binnen en zei: Mevrouw Ollefers we nemen u nu mee naar de operatiekamer.

We gingen helemaal naar boven met de lift en daar kwam ik te liggen in een soort van wachtkamer voor je ok in gaat.
Ik lag daar alleen en was zo bang dat ik helemaal lag te trillen, als een rietje zomaar.
Ik was nog nooit geopereerd en had dus nog nooit een ok van binnen gezien.

Om 10:45 was het zover ik werd de ok ingereden, ik moest gaan zitten op de operatietafel en daar werd de ruggenprik gezet.
Die werkte heel snel en ik werd neergelegd op de tafel, helaas sloeg de ruggenprik naar boven tot aan mijn schouders.
Ik kreeg het dus heel benauwd, en gaf dit dus ook meteen aan. Maar ik raakte zo in paniek dat ik even flauw viel.
Ze spoten wat medicatie in mijn infuus en ik kwam al snel weer bij.

De chirurg tikte op wat plekken op mijn buik en vroeg: Voelt u dit mevrouw? En dit?
De verdoving werkte goed en ze gingen beginnen.

En jawel hoor 15 minuten later werd onze dochter geboren, wat waren we trots.
Ze ging meteen de couveuse in en mijn man ging met haar mee naar beneden.
En toen was het stil en ik zag helemaal niemand meer, op dat moment raakte ik lichtelijk in paniek.
Tot ik weer een verpleegster zag en ze zei: Ze zijn je nu aan het hechten hoor. Komt allemaal goed!

Ik werd naar die zelfde ruimte gebracht als voor mijn keizersnede en moest daar wachten tot de verdoving was gezakt.
Het was denk ik bijna 2uur later dat ik eindelijk naar beneden mocht naar mijn meisje.
Ik kreeg haar in mijn armen en was meteen verliefd.

Vanaf dat moment waren wij papa en mama!

Hebben jullie ook een keizersnede gehad? En hoe hebben jullie dat ervaren??