extreem prematuur geboren

We hadden een prachtige bruiloft gehad en waren druk bezig met klussen in ons nieuwe huis toen ik 23 weken zwanger was en met wat kramp in mijn buik die avond ging slapen. De volgende ochtend toen ik wakker werd waren de krampen zo hevig dat ik amper kon staan en de vroedvrouw heb gebeld.

Van een ritje naar het ziekenhuis met de vroedvrouw, vervolgens met laaiende sirenes over de snelweg naar het andere ziekenhuis biddend en aangesloten aan weeënremmers dat de kleine er nog niet uit zou komen werd ik een verloskamer binnen gereden. Als een waas ging het aan ons voorbij toen ons duidelijk werd wat er aan de hand was. Mijn kindje zou prematuur geboren worden. Ik had al 8 cm ontsluiting, en moest volledig plat blijven liggen zodat onze kleine er niet uit zou glijden. Met voeten en billen hing ze met een stuk van de vruchtwaterzak zo goed als door de baarmoeder mond heen.

Geheel tegen verwachting in sloegen de weeënremmers alsnog aan. Ik kreeg 3 keer een longrijpingsprik en probeerde de 24 weken te halen zodat we voorbij de abortus grens zouden zijn.

Na 8 dagen op een verlosbed volledig plat te hebben gelegen (ik smachtte naar een lekker liggend bed toen me rug na 2 dagen al flink pijnlijk aanvoelde, maar het risico was te groot) was de verlossing voor mij daar... de weeën kwamen in een ruk op en 10 minuten later hoorde we haar huilen!

650 gram woog ze bij een zwangerschap van 24 weken en 5 dagen.

Weken gingen voorbij als ik dan eindelijk na 6 weken voor het eerst mocht buidelen. Het voelde of ik eindelijk iets voor haar kon betekenen en het deed haar goed. Vanaf toen hebben we elke dage gebuideld (ja papa ook!) Van de intensive care naar de high care naar een plaatselijk ziekenhuis dichterbij. Uiteindelijk mocht ze geheel tegen verwachting in 2 weken voor de uitgerekende datum naar huis.

En wat zijn we trots op ons vechtertje! inmiddels 2 jaar oud. Wonder boven wonder heeft ze er niks aan overgehouden en heeft ze zelfs haar leeftijd achterstand ingehaald!!

Misschien wijd ik nog eens een blog aan het NICU maar dat is weer een heel verhaal appart!

Ik hoop dat er mensen zijn die hier kracht uit kunnen putten die op dit moment ook een kleintje op de NICU hebben liggen. Geef de moed niet op want het kan wel!