Snap
  • Bevallingsverhalen

En toen was ze er ineens... 2,5 week te vroeg

Vrijdag op zaterdagnacht braken ineens om kwart voor 2 mijn vliezen...

De vrijdag was een dag zoals elke andere dag ( in ieder geval zo leek het) de hele dag op een verjaardag geweest. Ik had immers nog 2,5 week te gaan in mijn zwangerschap. Ik voelde mij prima en alles ging goed. S'avonds besloten we omdat we praktisch langs het ziekenhuis kwamen om te kijken wat de route vanaf de snelweg zou zijn naar het ziekenhuis. Wij wilde immers graag in het ziekenhuis bevallen.

Thuis aangekomen besloten we maar lekker te gaan slapen want mijn partner zou de volgende dag moeten werken. S'nachts om kwart voor 2 werd ik wakker en voelde ik een soort raar nat gevoel, dus ik besluit eens even te voelen en merk ineens dat dat een soort van klein plonsje heeft opgewekt. Ik stoot mijn vriend aan en zeg dat mijn vliezen zijn gebroken. Mijn vriend doet de lamp aan en ja hoor nog een plonsje. Nuchter als we waren verschonen we het bed en zeggen tegen elkaar dit kan nog zo een hele tijd gaan duren en besluiten maar weer te gaan slapen. 

Al heel snel merkte ik dat dat niet meer ging lukken want om half 4 kwamen de weeën al om de 3 minuten dus zeg ik mijn vriend de verloskundige maar te bellen dat het begonnen is. De verloskundige constateerd dat ik 2 tot 3 cm ontsluiting heb en adviseerde me om een half uur te gaan douchen om vervolgens om 8 uur terug te komen want ja meestal is het een cm per uur. 

Ik braaf onder de douche en merk al vrij snel dat ik daardoor compleet op zijn kop sta. Maarja met die 3 cm in je hoofd weet je dat je nog lang niet mag persen maar alles in mijn lichaam zei op gegeven moment je moet! Ik roep dus vervolgens mijn vriend en zeg dat ik het niet meer trek als ik dit nog uren moet doen en dat hij de verloskunde maar weer moet bellen. Die was inmiddels net 3 kwartier weg en goed en wel van plan om weer naar bed te gaan toen ze terug kon komen. 

Ik zat toen inmiddels al een behoorlijke tijd op handen en knieën in de douche enorme persdrang te hebben. Nogsteeds denkend dat ik er nog lang niet was omdat het nooit zo snel kan gaan bij je eerste zwangerschap en ik toch nog echt van plan was in het ziekenhuis te bevallen. Met hulp van mijn vriend en de verloskundige weet ik met veel moeite naar de bank te komen om te kijken hoe ver ik ben. Bijna volledige ontsluiting!!!..... Huh zo snel nee dat kan toch niet en dat ziekenhuis dan denk je dan. 

Niet meer in staat om naar het ziekenhuis te gaan weet ik nog net boven te komen en om 06:19 mag ik beginnen met persen nadat de verloskundige en mijn vriend de benodigde spullen hebben klaar gelegd. 06:34 zie ik onze dochter op mijn buik liggen en weet ik niet hoe ik dit in hemels naam zo snel heb gedaan en ben daar samen met mijn vriend best overdonderd door. Dit hadden we dus niet gelezen dat het allemaal zo snel kon gaan. 

2,5 week te vroeg maar zo ontzettend welkom komt onze mooie kleine meid te wereld, 47 cm en 2640 gram ! 

9 jaar geleden

Gefeliciteerd!!

9 jaar geleden

Wauw! Snelle Jelle hoor! Gefeliciteerd!