Snap
  • Bevallingsverhalen
  • Bevalling
  • geboorte
  • Bevallingsverhaal

En toen was Jason er!

Wat een geweldig moment is dat wanneer je kindje op je borst ligt en begint te huilen. Dat is echt genieten. De placenta kwam gelukkig ook binnen een kwartier. Ik weet nog dat een van de eerste dingen die ik vroeg was of alles nog heel was daar beneden, haha. Hier hadden ze nog niet naar gekeken, dat kwam wel. Gelukkig was alles best netjes gebleven. Er zijn een paar kleine schaafplekjes gehecht zodat het niet zou gaan branden met het plassen. Maar dit werd pas een uur na de bevalling gedaan, we hebben eerst heerlijk genoten van ons krijsende mannetje op mijn borst.

Terugblik

Ondanks dat ik niet in het ziekenhuis ben bevallen kijk ik met een super goed gevoel terug op de bevalling. De verloskundige, stagiaire en de kraamhulp hebben super werk geleverd. Ik voelde mij op mijn gemak tijdens de bevalling en ben goed gecoacht. Na de bevalling ben ik gaan douchen en toen ik terug op de slaapkamer kwam was het bed verschoond, stond de was aan en was er gewoon niet meer te zien dat er zojuist een bevalling had plaatsgevonden. En dat was fijn! Een van mijn argumenten om in het ziekenhuis te bevallen was namelijk dat ik ‘die rommel’ niet op mijn slaapkamer wilde. Nou, ik kan je vertellen, ik heb er niks van meegekregen. En ik vond het super dat ik meteen mijn eigen bed in kon zonder dat ik nog in de auto naar huis moest.

In totaal duurde de bevalling 6,5 uur. Het had wat mij betreft niet beter kunnen gaan. Ik vond het vervelend dat Kevin voor zijn gevoel niet veel voor mij kon doen, maar zijn aanwezigheid was voor mij zo belangrijk. Zonder hem was het niet zo gemakkelijk gegaan en ik heb juist heel veel gehad aan hem!