Elke bevalling is anders!

Als je zwanger bent hoor je altijd horror verhalen. Stop daarmee denk ik dan. Iedere bevalling is anders. 

Na twee miskramen 11 weken en 6 weken beviel ik in 2010 van een prachtige zoon. Natuurlijk was het spannen, want wat stond me te wachten en hoe zou het gaan. Daarom besloten om te bevallen in het kraamhotel. Mocht het dan "mis"gaan waren we zo in het ziekenhuis. We probeerde ons zo goed mogelijk voor te bereiden en ik volgde zelfs een pufcursus. Achteraf blij om geweest dat ik dit heb gedaan, want ik heb er zeker wat aangehad.

Maar dan breekt de dag aan. Ik voelde me nog prima en had nog niet het idee dat ik ging bevallen. Ik was inmiddels 39 weken op de dag af. Ik was heel ziek geweest (met 6 weken al uitgedroogd in het ZH) en had natuurlijk 2 miskramen gehad dus was pas een beetje gaan genieten met 20 weken, nadat we hadden te horen gekregen dat alles goed was met onze kleine uk. Ik had wat buikpijn, maar niet noemenswaardig. Maar ik dacht wel dat mijn vliezen waren gebroken. De verloskundige kwam kijken. Ik bleek ontsluiting te hebben, maar nog geen regelmatige weeën. We moesten wachten. Een paar uur later stond ik boven de wasbak. Ik weet nog dat ik tegen mijn man zei dit staat niet in de boekjes. We mochten na het kraamhotel. Hier aangekomen bleek ik geen vordering te hebben gemaakt en werden mijn vliezen gebroken. Toen ging het redelijk snel. En dan is het moment daar je hebt 10cm ontsluiting. En daar was onze kleine superman, zo kwam hij ook te wereld eerst zijn hand en toen de rest. Hij was er in 14 minuten. Dat is snel bij een 1e. In totaal was het 9,5 uur. Hij lag op mijn buik en ik dacht ondanks alles wat ik daarvoor had gevoeld, morgen weer dit is toch prachtig. 

We wilde nog graag een tweede kindje. Al snel bleek ik weer zwanger te zijn nadat we hadden uitgesproken toch graag een tweede kindje wilde. Wat waren we blij. Het is en blijft een wonder en waren blij dat het toch weer was gelukt om zwanger te worden. Helaas bleek bij 13 weken dat het hartje van ons kleintje niet meer klopte. Omdat ik dit al eerder had meegemaakt. Wist ik wat ik wilde. Ik wilde niet afwachten, dus ging ik de molen in. Ik was ook al een keer gecurreteerd dus ook wist ik wat dat inhield. Op de ochtend dat ik een afspraak had bij het Zh kreeg ik weeën. Ja je leest het goed weeën. Gelukkig had ik een goede verloskundige die direct actie ondernam. Ik ben met enige spoed na het Zh gegaan. Hier bleek ik eigenlijk dat ik gewoon aan het bevallen was. Toch werd ik nog gecurreteerd. Uiteraard een droevige tijd.

Het was dan ook heel dubbel toen ik snel weer zwanger bleek te zijn. Dit keer niet ziek, ja wel een paar keer overgegeven, maar dat was op 1 hand te tellen. Ik kreeg extra controle. In het begin kreeg ik iedere twee weken een echo. Na de termijn echo mocht ik iedere twee weken na het hartje komen luisteren. Het was lastig om te genieten. Dan komen de 39 weken inzicht en denk je nu werd onze oudste geboren, maar onze jongste zat goed en vond het wel prima bij zijn moeder. Op vrijdag morgen met precies 41 weken had ik een afspraak bij de gynaecoloog. Ja je leest het goed had, want die afspraak heb ik niet meer gehaald. Na een snelle bevalling van 4 uur en 3 minuten persen was ons tweede wondertje er. Het was helftig, maar ik was blij dat onze jongste gezond en wel er was. Dit keer ben ik thuis bevallen en dat is me heel goed bevallen. Als ik dit had geweten bij de eerste was ik thuis gebleven. 

Maar goed als je alles van te voren weet. Ik heb me wel altijd ingesteld om 42 weken zwanger zijn en alles wat de eerder kwamen was meegenomen. Ook ging ik er wel nuchter in, er was nog nooit een kindje blijven zitten dus die van mijn zouden er ook zeker uitkomen. Bij beide jongens had ik heupweeën en stond ik boven de was bak.

Mijn beide zonen zijn op vrijdag met precies 39 en 41 weken, op een oneven dag en in een even maand geboren.

Dus geniet van je zwangerschap en laat het over je heen komen, elke zwangerschap en elke bevalling is immers anders.