Eindelijk kan ik je in je ogen kijken!

De nacht van de 'supermaan' dat vond jij wel een mooi moment. 2.30 uur en je was er helemaal klaar voor.

Zondag 10 augustus, 39 weken en 1 dag zwanger, in de namiddag komen mijn schoonouders gezellig op bezoek zoals vele andere keren. Bij het weggaan zegt mijn schoonmoeder: lieverds ik hou mijn telefoon in de buurt want je weet maar nooit met die supermaan vannacht. De grap werd wel vaker gemaakt dus mijn man en ik reageerde niet zo en gingen in de avond gewoon lekker slapen zoals elke andere avond. Om 2.30 uur werd ik wakker van 'vervelende krampen'. Na een uur aanhouden heb ik toch maar mijn man wakker gemaakt.. schat, ik denk dat het begonnen is. Een slaperige man draait zich om en denkt een minuut na waarna hij opspringt en naar zolder sprint. Vlug komt ie weer beneden met.. jawel.. zijn bevallings shirt! Een geel shirt met het Zwitsal teken erop. Ondertussen stond de verloskundige al voor de deur en begon voor ons het onbekende. 3cm ontsluiting was het resultaat en met de afspraak dat er 2 uur later weer iemand zou komen kijken vertrok de verloskundige weer. De weeën hielden goed aan dus wij dachten bij het volgende bezoekje van de verloskundige kunnen we richting het ziekenhuis. 3 bezoekjes later en het afzakken van de weeën waren we nog geen cm verder. Die maandag had ik elk half uur een wee dus dat zette geen zoden aan de dijk. Om 23.30 uur begonnen de weeën weer pittig te worden maar bij het bezoek van de verloskundige zat ik nog steeds op 3cm. Dan zakt de moed toch wel in je schoenen. Gelukkig hadden we een pittige verloskundige en vertrokken we om 2 uur naar het ziekenhuis waar de vliezen werden gebroken en een ruggenprik werd gezet. Wat was dat lekker! Na anderhalf uur begon ik toch weer druk te voelen. Bijna beledigd dat dat spul al zo snel uit begon te werken (ben zelf verpleegkundige maar er begon geen lampje te branden dat dit wel is persweeën konden zijn) belde ik de verpleegkundige. En ja hoor.. het feest kon beginnen. Ondanks dat de ruggenprik nog gewoon aan stond was dit, zoals alle moeders weten, niet het meest prettige wat er bestaat. Gelukkig hoefde ik maar 20 minuten te persen om ons kleine prinsesje op de wereld te zetten (vond ik ook wel meer dan genoeg na 27 uur bezig te zijn). Alle clichés worden dan helemaal waar.. de mooiste en liefste baby is geboren en alles wat daarvoor is gebeurd doet er niet meer toe. Luna is de naam van ons prinsesje.. Godin van de maan, geboren bij volle maan. Het is nu ruim 6 weken terug maar wij zitten nog op een mooie grote wolk waar we voorlopig nog niet vanaf willen komen.