Snap
  • Bevallingsverhalen

Eindelijk hij is er!

De laatste loodjes tot na onze bevalling.

Hallo allemaal,

Zoals jullie al in mijn eerdere blog hebben kunnen lezen was ik zwanger van ons 2de wondertje. Ik kan jullie zeggen het was een pittige tijd zeker gezien het feit dat we al een wondertje van 1 hebben rond kruipen, maar ook die tijd hebben we goed doorstaan! Aangezien dat ik een jaar geleden ben bevallen wilde de verloskundige me meerdere keren op het spreekuur hebben om er zeker van te zijn of alles goed ging want mijn ijzergehalte was erg laag en vreesde dat we niet thuis konden bevallen ook i.v.m. dreigende serotiniteit, dus besloot ze zowel voor de veiligheid van ons kind als de veiligheid voor mezelf een afspraak te maken in het ziekenhuis voor verdere controle, maar de verloskundige bleef aan mijn zijde ook als ik onder de gynaecoloog terecht zou komen.

Dinsdag 11 augustus wilde mijn verloskundige me strippen maar ik wilde nog niet ik was toen 39 + 6 weken zwanger ik was uitgeteld op 12 augustus op mijn verjaardag dus dat vond ik een rede om niet te strippen want we wilden dat ons wondertje een eigen verjaardag had en mocht ie spontaan komen tja dan was het jammer maar wel leuk dat ie er dan was. Dus de verloskundige ging hiermee akkoord maar ze wilde wel kijken of er al ontsluiting was of niet. Zo gezegd zo gedaan ze keek en ik had al 1 a 2 cm ontsluiting. Ze zei dat ze me de 13de terug wilde zien en dat we dan gingen strippen. Op donderdag stond ik dan ook bij haar op de stoep met een stuk vlaai. Ze vroeg hoe het was ik zei goed het was alleen dat ik het 's nachts last had van soort weeën maar het zette niet door. Dat vond zei rede genoeg om me te strippen ik was toen 40+1 week zwanger.

De verloskundige had me gestript het deed veel pijn doordat het zoveel pijn deed is het strippen niet gelukt. We hebben nog dingen door genomen omdat ik op dinsdag 18-08-2015 naar het ziekenhuis moest. Ze vertelde me dat ze een ctg scan gingen maken, kijken doormiddel van een echo hoeveel vruchtwater er nog was en dan een gesprek bij de gynaecoloog. En met deze informatie gingen we naar huis.

Thuis aangekomen barste ik in tranen uit ik wilde niet naar het ziekenhuis ik ben er als de dood bang voor. Waarom speelde er door mijn hoofd, waarom kon mijn eerste bevalling wel thuis plaats vinden het was nota bene mijn eerste bevalling, mijn eerste bevalling van ons kind die ruim 8 pond woog dus waarom kon dat nu niet? Ik was toen ook bevallen met 40 weken en 5 dagen zwangerschap en alles was perfect gelopen en er hing een rustige sfeer waardoor ook de bevalling goed door zette. Waarom kon dat nu niet? Andy stelde me gerust en zei het is beter dat je het even na laat kijken je zult zien dat je daarna weer naar huis mag, ze houden je echt niet daar!

Dinsdag 18 augustus gingen we naar het ziekenhuis, flink misselijk geweest van al die spanningen en weer die soort weeën gehad midden in de nacht maar het zette niet door! Eenmaal aangekomen in het ziekenhuis werd uitgelegd wat ze met een ctg scan gingen doen. Alles was ons duidelijk en de ctg scan was 100% in orde. Daarna volgde een echo ook die was 100% in orde.

Toen naar de gynaecoloog voor tekst en uitleg. Hij zei omdat we zwanger waren van een hollandse glorie (een groot en zwaar kind) leek het hem het beste dat we in het ziekenhuis bevallen. Ik heb hem erop gewezen dat ik al eens zwanger was geweest en ben bevallen van een groot en zwaar kind en dat dat ook goed is gegaan ik heb hem ook mijn zorgen over mijn angst van het ziekenhuis verteld, hij stelde me niet echt gerust met alle ingrepen wat ze konden gaan doen en ook even gewezen op wat er mis kan gaan maar goed het is zijn werk en het kan inderdaad wel misgaan dat snapte ik volkomen maar toch die angst die bleef.

Ook wilde de gynaecoloog me inwendig onderzoeken ook dat wilde ik niet want de onderkant deed nog pijn van het strippen en dat kon hij ook begrijpen en respecteerde dat en heeft het ook niet gedaan! Wel heeft ie aan mijn buik gevoelt en dat was allemaal in orde! Hij wilde wel dat ik de 20ste weer terug kwam voor een ctg scan en tevens werd er een afspraak gemaakt voor de inleiding die zou plaats vinden op 23-08-2015.

Eenmaal thuis aangekomen heb ik gelijk de verloskundige gebeld en alle info die ik had van het ziekenhuis aan haar verteld, ze wilde dat ik vrijdag even langskwam zei ze.

Donderdag 20 augustus weer naar het ziekenhuis even een ctg scan laten maken wederom alles 100% in orde en weer naar huis.

vrijdag 21 augustus zijn we opgestaan weer een .....PIEP........ nacht achter de rug die weeën wilde weer niet door zetten. Ik was kapot kan ik jullie zeggen! Gelukkig dat m'n man zulke lieve ouders heeft dat ze Jayden wilde opvangen want Jayden was die hele week al nachten onrustig net alsof ie wist wat er komen ging. Maar goed we waren op gestaan en heb gelijk m'n schoonmoeder gebeld want die was jarig en meteen even gevraagd hoe het met Jayden was gegaan, ze zei dat ie wederom weer slecht had geslapen. Ik had het zo te doen met ons ventje zielig gewoon hij was doodmoe maar wilde gewoonweg niet slapen. Ze zei dat ze Jayden nog nooit zo meegemaakt hebben, ze zei nog dat ik me niet druk hoefde te maken ze kon het aan en gingen die dag ook leuke dingen met hem doen vlaai eten en naar de dierentuin zodat ie afleiding had. Dat stelde me gerust en ik heb Jayden nog aan de telefoon gehad en hoorde hem lachen dus stelde het me zeker weten gerust. Na dat telefoontje zijn we weer naar de verloskundige gegaan deze keer was het strippen wel gelukt deed wederom weer pijn en had nu al 3 cm ontsluiting. Ze zei en nu bewegen lopen poetsen vooral veel bewegen maar niets forceren, en vanmiddag kom ik bij jullie langs om te kijken hoe de ontsluiting is gevorderd. Zo gezegd zo gedaan huisje gepoetst die weeën die daarop volgde kon ik makkelijk hebben door ze op te vangen met een gecontroleerde ademhaling ze deden ook nog geen pijn.

Half 4 ging de telefoon de verloskundige. Is het goed als ik even langskom vroeg ze, tuurlijk zei ik de koffie staat al klaar. 16:00 uur was ze bij ons thuis en heeft me nagekeken, ze keek me aan en zei, schatje je hebt 6 cm ontsluiting we gaan naar het ziekenhuis we gaan je kindje halen smile smile!

half 5 zijn we naar het ziekenhuis gereden in de auto van de verloskundige en Andy achter ons aan getuft. De weg naar het ziekenhuis had nog steeds geen last we hebben over van alles en nog wat gekletst en veel gelachen had nergens last van. om 17:00 uur zijn we aangekomen in het ziekenhuis, we hebben de personeelsingang mogen gebruiken heel apart was dat. eenmaal boven stonden we op de verloskamer, wat een luxe was het ik had een eigen bad en een wc met bilverwarming het was echt een luxe kamer! Eenmaal alles na te hebben gekeken ben ik in bad gaan zitten zodat de weeën opgang konden komen echter deed het water het tegenovergestelde. De verloskundige wilde toch even kijken hoe ver mijn ontsluiting gevorderd was en zou dan gelijk mijn vliezen breken, eenmaal gekeken bleek ik al 7 cm te hebben vervolgens brak ze m'n vliezen en toen ging het snel, kwart over 6 heeft ze m'n vliezen gebroken en na een heftige weeën storm is onze zoon om 19:06 uur geboren hij was 53 cm lang en woog 4165 gram zijn naam luidt Jamie vernoemd naar mijn opa en oma (jan & mia) die helaas vorig jaar zijn gestorven.

Onze bevalling heb ik te danken aan onze verloskundige, door haar zijn we kunnen bevallen zonder verdoving zonder naalden, gewoon puur natuur! Desiree & Gwen dank jullie wel!

M'n schoonmoeder kon zich geen mooier cadeau wensen, 2de kleinzoon geboren op haar verjaardag hihi heb haar gebeld en heb gezegd nogmaals gefeliciteerd met je verjaardag we mogen om 21:00 uur naar huis als je wilt kun je je cadeau komen bewonderen, is alleen 1 klein probleempje ik heb hem al uitgepakt..........

om half 10 waren we thuis en om 22:00 uur was ons gezinnetje compleet want toen was Jayden De grote broer ook thuis samen met z'n jarige oma!