Een vlekkeloze bevalling van 3,5 uur

Augustus 2020 - Snikheet door de hittengolf en nog maar een paar weken tot mijn zwangerschapsverlof. 

Een zwangerschap met weinig kwaaltjes

Door de corona crisis werkte ik vanaf de eerste persconferentie vanuit huis. Wat begon als een werkplek aan de eettafel, veranderde al snel in een (iets professioneler) kantoortje in een kamer boven. Naast dat mijn vriend dit fijner vond (want ja, dat videobellen in de woonkamer werd niet altijd gewaardeerd), was dit voor mijn rug ook beter. Hoewel mijn zwangerschap vlekkeloos verliep werd het na een paar maanden toch wel zwaarder. En vooral met 30+ graden. Wie verzint het? Precies als ik hoogzwanger ben? Ik zat de laatste weken letterlijk met zweetdruppels achter mijn laptop te werken.

Zoals ik al zei verliep mijn zwangerschap best goed. Ik heb geen gekke kwaaltjes gehad. In het begin wel erg vermoeid geweest. Ik ben een avondmens maar ik heb toch vaak avonden gehad dat ik om 19:00 uur al in mijn bed lag. Maar dat is ook niet gek.. Je lichaam werkt zo hard om een piepklein mensje te maken. Af en toe je rust pakken is dan zo belangrijk. 

Wel vond ik het lastig om in deze corona tijd zwanger te zijn. Het is mijn eerste kindje dus ik had geen vergelijkingsmateriaal, maar toch merkte ik de beperkingen. Zo is mijn vriend maar twee keer bij een echo geweest. Zelfs bij de belangrijke 20 weken echo moesten we facetimen. Geen zwangerschapszwemmen, niet echt uitgebreid babyshoppen etc. Maar ach.. mijn zwangerschap verliep redelijk vlekkenloos, dus ik had weinig te klagen.

Help! Natte onderbroek bij 35 weken..

Ik werd wakker en mijn ondergoed was nat. Niet vochtig, maar nat. Net als een natte zwembroek. Was dit vruchtwater? Help! Ik was nog maar 35 weken zwanger. Mijn vriend had altijd wel het gevoel dat onze dochter eerder zou komen, maar zo vroeg? Dat hoopte ik niet...

Die ochtend heb ik gelijk de verloskundige gebeld. "Nee hoor dat is vast geen vruchtwater. Dat hoort er waarschijnlijk bij". Ze zei dat het in je laatste weken wel vaker voor kan komen dat je wat meer vocht verliest. En wat wil je met 30 graden? Het zal er wel bij horen, dacht ik... 

Maar de natte onderbroeken bleven aanhouden en mijn (moeder)gevoel vertelde me wat anders. Diezelfde week hadden we de groeiecho (waar mijn vriend gelukkig wel bij mocht zijn) en alles zag er goed uit. Ook had ik voldoende vruchtwater. Was ik dan toch te paniekerig? Inmiddels had ik al 10 dagen last van dit kwaaltje en iets in mij zei toch dat het niet goed was. En inderdaad.. 

Vruchtwater!

Op flink aandringen kwam de verloskundige bij me thuis. Na wat onderzoekjes en bij het zien van mijn ondergoed die ochtend, ging ze toch twijfelen. Ik ging voor de zekerheid naar het ziekenhuis voor controle. En inderdaad.. mijn moedergevoel zat goed; ik verloor al vruchtwater! Wat had dat te betekenen voor de baby? Ik raakte nu toch wel in paniek. 

Op dat moment ging het iets te snel voor me. Het ziekenhuis nam de zorg per direct over en ik werd medisch. En daarnaast werd er verteld dat de kans op inleiden erg groot was. Medisch? Inleiden? Dus ook niet mijn favorite verloskundige bij mijn bevalling? Dit is niet wat ik had verwacht na zo'n vlekkeloze zwangerschap! Gelukkig werden we onzettend goed geholpen in het ziekenhuis en werden mijn zorgen gelijk weggenomen. En gek genoeg had ik hier direct meer vertrouwen, omdat ik me eindelijk serieus voelde genomen. Bij het verlaten van het ziekenhuis griste ik nog even snel een boekje over inleiden mee. Om mijn vruchtwater en de hartslag van de baby en mij te controleren moesten we om de 2 dagen naar het ziekenhuis. Zwaar, maar fijn dat er controle was.

Voorweeën?

Mijn moeder had aangeboden om wat dingen in huis schoon te maken. Ook zij had stiekem het gevoel dat het niet zo lang meer zou duren. Ik had wat last van rugpijn en vroeg haar om een elektrisch warmte dekentje mee te nemen. Die dag heb ik me verplaatst van de bank, naar bed en op de yogabal om de pijn wat te verlichten. Tijdens het kletsen met mijn moeder merkte ik dat ik soms even pauze moest nemen. Maar nog geen 1 keer kwam het in mij op dat dit weleens weeën konden zijn. 

Mijn vriend kwam 's avonds thuis van werk en op het moment dat we wilden gaan slapen kon ik de rust niet vinden. De buikkrampen werden heftiger en de rugpijn werd ook intenser. Ik belde het ziekenhuis en zij zeiden dat ik beter voor controle even langs kon komen. Voordat we de deur uit liepen griste ik nog snel een pakje in maat 44 van de waslijn. "Voor de zekerheid" zei ik tegen mijn vriend. "Je weet het nooit". 

5 cm ontsluiting

In het ziekenhuis waren nog geen heftige weeën te zien op de monitor. Ik vertelde de verloskundige dat de pijn in mijn rug erger werd. Voor de zekerheid ging ze toch inwendig onderzoek doen. "Even voelen hoor meid... nu moet ik het wel goed zeggen.... je hebt 4, nee 5 cm ontsluiting. Je bent al aan het bevallen!". WAT? Dus toch! Mijn vriend en ik keken elkaar aan en konden het niet geloven. Voor ik het wist werd ik naar mijn kraamsuite gebracht. Op dat moment moest ik echt even schakelen. Dit hadden we niet verwacht. Maar gelukkig kon ik dat gevoel snel omzetten. Want, 5 cm? Zonder dat ik er heel veel moeite voor heb moeten doen. Dat voelde echt als een cadeautje. 

Bevalling van +- 3,5 uur

Om 00:30 uur 's nachts kwamen we in het ziekenhuis en om 4:10 uur is onze dochter Alicia Novée geboren. Ze woog 2885 gr en was 52 cm lang. Best netjes ondanks dat ze een "rand prematuur baby'tje" was. Wat een vlotte bevalling was dat. En ondanks de snelheid heb ik het echt als iets moois ervaren. Van inleiden naar een natuurlijke bevalling én zonder pijnstilling. Daar mag je toch trots op zijn?

Voor mijn lichaam ging dit helaas wel iets te snel. We moesten nog een nachtje blijven ter observatie. Eenmaal fris in mijn bed trok ik wit weg en viel ik voorover in mijn bed. Ik hoorde mijn vriend riepen "Jalees, jalees, gaat het wel?". Daarna hoorde ik niks meer..

Mijn vriend is niet snel in paniek maar dit keer brak het zweet hem toch echt uit. Hij durfde de gang niet op te rennen om de verloskundigen te halen omdat hij Alicia en mij niet wilde achterlaten. Die 3 minuten voordat de verloskundigen kwamen voelde voor hem als 3 uur.

Het bleek dat de bevalling iets te snel was gegaan voor mijn lichaam. Mijn baarmoeder wilde niet krimpen en het bloed bleef maar stollen. Ik verloor hierdoor ongeveer 2,5 l bloed. Hoe rustig en kalm mijn bevalling was verlopen, hoe chaotisch het op dat moment was in onze kraamsuite. Verschillende gynaecologen kwamen kijken. En de prikken, ijzerzakken en antibiotica vlogen om je oren. Alles om het bloed te minderen. Mijn vriend vroeg nog; "wat als het niet stopt?". 

De situatie was heel spannend. Mijn ijzerwaarden waren gehalveerd en ik voelde me echt belabberd. Er werd gesproken over een operatie op het OK en een bloedtransfusie. Allemaal dingen die ik op dat moment niet wilde horen. Ik wilde alleen maar genieten van ons prachtige kleine meisje. Gelukkig hebben ze de situatie kunnen stabiliseren en mochten wij na 2 dagen naar huis. Met Alicia ging gelukkig vanaf het eerste moment alles goed. Wat was ik trots op haar!

Thuis heb ik rustig aan gedaan en heeft onze super lieve kraamhulp goed voor ons gezorgd. Ondanks het spannende einde van mijn bevalling kijk ik er wel goed op terug. En een wijze les die ik heb meegekregen is: luister al-tijd naar je moedergevoel. Dan zit je meestal goed :)

Lijkt het je leuk om mij te volgen? Dat kan op instagram: jaleesawilson en op mamaplaats.

Tot de volgende blog!

Liefs Jaleesa