Een onverwachte thuisbevalling?

Nou, de vraag die ik afgelopen week gesteld kreeg via Instagram; Ben jij nu al weer helemaal op de been? 

Uhhh ja, deze keer wel! En daar ben ik echt dankbaar voor. Want bij Bix was het anders, en liep ik na dag 10 nog als een waggeleend rond. 

Het was zaterdagmiddag 5 uur, samen met bix buiten aan het spelen met water. Toen ik paar keer op stond dacht ik ff dat het water langs mijn benen afdroop. Zal wel dacht ik? Ik heb altijd gehoord, als je vliezen breken je een grote plas water onder je hebt liggen. (bij bix was in ingeleid bij 41.5 dus geen flauw idee hoe dit spontaan kon breken)

Ik mijn kraamzorg geappt, ik moest de verloskundige bellen. Hoke, doen we maar. Ze kwam en vertelde dat mijn vliezen toch echt waren gebroken. En binnen 24 uur weeën moest krijgen anders werd ik 3 juni ingeleid. Zij weer naar huis, ik dacht jooo tot maandag vrouwke. 

Half 10 ging ik naar bed, had al 2 weken last van buikpijn en dat bleef hetzelfde. Vriendlief zat natuurlijk de wedstrijd Liverpool - Tottenham te kijken en kwam om 23.30 naar boven. Hij stapt in bed en ik draai mezelf om, en hoppaaaa. Daar is de plens. Nog geen 3 minuten later heb ik mijn eerste wee, en komen elke 2 a 3 minuten terug. Hij zuchten, want hij dacht nog wel ff te kunnen gaan slapen. Na 20 minuten ging hij de verloskundige toch maar bellen en kwam ze gelijk. Jep, 5 cm ontsluiting. 

Ik wilde heel graag in het ziekenhuis bevallen, alles bij de hand. Je kent het wel! Ik altijd denken, bloed spetters op de muren en vloeren... Maar op dat moment he, ik zocht mijn bed niet uit, en dacht alleen maar aan Bix. Hij sliep overigens door in zijn bedje en het voelde niet goed om bij hem weg te gaan.  Keuze was voor mij snel gemaakt, ik ga dit thuis flikken. 

Ik heb gedouched, en ondertussen kwam mijn kraamhulp en de fotograaf ook binnen. De rugweeën werden heftiger dus ging ik onder de douche uit. Ik zei nog: even bietje foundation op die puist doen, en dat heb ik dus gedaan. Hee, alles voor de foto haha. Ook al heb je daar tijdens de bevalling geen controle over. 

Eenmaal boven ging het very vlug. Het was ondertussen 02.30 en de verloskundige willen checken hoe ver het allemaal was. Ik zat zo in mijn eigen wereld, alleen mijn rugweeën mochten worden opgevangen en that's it. Dus reageren deed ik lekker niet, ik dacht echt: fuck jullie allemaal haha!

Daarna begon ik te overgeven, en toen wist ik het. Dit duurt niet lang meer, dat kind moet eruit. Om 03.15 begon ik te persen, en om 03.25 is ons 2e wondertje Dem geboren. 

Bix heeft de hele nacht doorgeslapen, en werd om 5 uur wakker. Zo kon ons eerste momentje met 4e ook worden vastgelegd. Zo trots op mijn mannen! 

Ik ben zo zo blij dat ik thuis heb mogen bevallen. Ik zou nooit niets anders meer willen, mede daardoor denk ik ook dat ik snel op de been ben, natuurlijk heb ik nog last van mijn bekken. 

Maar hoe fijn is het om in je eigen omgeving te bevallen, alles voelt vertrouwd. En geen waggelende eend deze keer, een moedereend zonder hechtingen en ontstekingen. 

Dus ik wil aan alle vrouwen zeggen, die eerst hetzelfde als mij dachten; Thuisbevallen is fijn, en probeer het als je die kans hebt!! 

En dat ene kleine bloedvlekje op de muur, waarvan iedereen dacht dat het een vliegje was tijdens de kraamweek? Die lijsten we in als mooie herinnering. 

Bevallings foto's zijn gemaakt door:

www.geboortefotografiebyliz.nl