Een onbenullige kramp of toch weeën?

In mijn vorige blog hebben jullie kunnen lezen dat mijn bezoekje bij de verloskundige eindigde in een teleurstelling omdat ze mij nog niet wilde strippen. Ik was inmiddels thuis lekker op de bank geploft en voelde wat steekjes/krampjes maar echt niets wat erop leek dat er iets gaande was verder. Manlief ging naar zijn werk en ik pakte voor de verandering de stofzuiger er nog maar eens bij. Toch zat het mij niet helemaal lekker en de krampjes kwamen echt om de 4/5 minuten. Ze deden totaal geen pijn, maar toch kreeg ik een warm gevoel van binnen. Zou de bevalling dan toch begonnen zijn. Maar niet teveel op hopen het kunnen ook voor weeën zijn of zou het komen omdat de verloskundige net nog heeft gekeken of ik ontsluiting heb? Ik besluit er toch even een telefoontje aan te wagen. Tijdens het toucheren had de verloskundige mij nog op het hart gedrukt dat als ik gestript zou worden er maar niet vanuit mocht gaan dat de bevalling direct op gang zou komen.

Ik nam de telefoon en belde haar toch even op om mijn verhaal te doen en te vragen of de krampjes konden komen doordat zij net down onder even had gevoeld naar de ontsluiting. Ze zei dat dit zeker kan, maar als het nog een uur aanbleef houden ik maar terug moest bellen. Het uur verstreek en de krampjes bleven (overigens nog steeds niet pijnlijk). Nog maar een keer gebeld en ze zou even langs komen om te controleren aangezien ik de vorige keer nogal snel ben bevallen, maar moest er niet teveel van verwachten. Snel manlief op de hoogte gebracht en al snel stond de verloskundige op de stoep. Ze kwam binnen en hebben eerst nog even wat gedronken waarbij ze al aangaf dat dit er niet echt uitzag als weeën ik kon zonder te stoppen mijn verhaal doen en lachen. Toch maar even controleren en aan haar reactie te zien wist ik al hoe laat het was. "Je hebt 4/5 cm" zei ze een beetje verbaasd. Ze zou even snel thuis wat eten en dan terug komen. 

Snel belde ik mijn man op dat hij naar huis kon komen aangezien het inmiddels al spitsuur was zou dat nog wel even duren. De krampjes begonnen nu wel iets sterker te worden, maar echt prima te doen. Ik was helemaal relaxt en kon zelfs nog een laatste strijk weg werken. Om 18.00 was mijn man thuis en begon het toch wel echt op weeën te lijken. Toen de verloskundige om 18.30 terug kwam heeft ze nog een keer gecheckt en de ontsluiting was in 1.5 uur tijd 6/7 cm. Snel de keuze maken om thuis te blijven of te bevallen in het ziekenhuis, toch maar voor het ziekenhuis gekozen dus hop in de auto. Hier zag ik echt als een berg tegenop, maar viel achteraf zo mee. 

Aangekomen in het ziekenhuis ging het erg snel en binnen een half uur had ik volledige ontsluiting. Omdat ik helemaal in mijn eigen bubbel zat, was de omschakeling naar het persen echt even een dingetje. Ik had het gevoel dat het niet lukte. Mijn vliezen waren nog steeds niet gebroken en de verloskundige stelde voor om ze in tact te laten zodat ons wondertje eventueel in vlies ter wereld zou komen. Dat vond ik wel een mooi idee en begon opnieuw met persen, maar toen Pats braken alsnog mijn vliezen en ze kon nog maar net aan de kant springen. Ook voelde ik gelijk ons kindje een heel eind zakken en met twee persweeën was onze prachtige dochter geboren. 

Ik mocht haar zelf aanpakken en op mijn buik leggen, waar ze gelijk alles onder poepte. Down onder werd nog even alles gecheckt, maar ik was er zonder kleerscheuren vanaf gekomen "wat een geluk!!" We hebben nog lekker even geknuffeld waarna we de familie op de hoogte hebben gebracht. Alleen mijn schoonouders waren op de hoogte dat ik aan het bevallen was omdat zij op onze dochter en de hond paste, maar verder was het voor iedereen een verrassing. 

Al met al kijk ik terug op een hele fijne bevalling. Het ging zeker weer erg snel, maar de weeën storm zoals bij de eerste is mij dit keer gelukkig bespaard gebleven.