Een keizersnee is geen bevalling

Leve de vrijheid van meningsuiting! Begrijp me niet verkeerd want ik deel mijn eigen mening ook te pas en te onpas. Maar zo rondom je kinderwens de zwangerschap en de bevalling kan het allemaal bijzonder pijnlijk worden.

2,5 jaar geleden vroeg een collega wanneer ik eens aan kinderen zou beginnen. Ik heb hem gezegd dat we het al 3 jaar proberen maar het helaas nog niet is gelukt. Je had zijn gezicht moeten zien. Ik heb gelogen want dat was helemaal niet het geval. Maar hij vraagt het nooit meer aan iemand.

In de zwangerschap kreeg ik vooral de vraag waar ik last van had en hoeveel ik was aangekomen. Dat zijn precies die dingen waar je het graag over wil hebben, not. Maar ik heb het liever over de 10 kilo die ik ben aangekomen en de vermoeidheid die bij de zwangerschap hoort dan dat mensen, ook onbekende, aan je buik gaan zitten. Waarom doen mensen dat? Woest kan ik er van worden.

Gelukkig was mijn “bevalling” niet pijnlijk. Soms lijkt het zelfs wel of mensen denken dat ik niet bevallen ben. Dan krijg je de vraag of de bevalling goed is gegaan en als ik dan vertelde dat ik een keizersnee heb gehad kreeg ik 9 van de 10 keer de reactie: ‘ O, een keizersnee”. Dat het wel een hele pittige buikoperatie is vergeten we soms.

Wij hebben bewust gekozen voor een keizersnee. Onze zoon lag in een stuit. We hebben meerdere versie pogingen gedaan maar helaas is geen van allen geslaagd. Rond de 31 weken wilde hij wel draaien maar draaide hij binnen 2 minuten weer terug en bij de 35 weken is het helemaal niet gelukt. Nu zit ik trouwens gewoon weer mijn keuze voor een keizersnee te verdedigen.

Er zitten voor- en nadelen aan een keizersnee. Deze hebben wij goed afgewogen. Je moet altijd zelf deze keuze maken en je niet te veel laten beïnvloeden door de mensen om je heen. Laat je wel goed voorlichten door je verloskundig of je gynaecoloog.

De borstvoeding komt vaak bij een keizersnee iets later op gang maar deze moest lukken. Dit voelde als compensatie omdat ik voor een keizersnee heb gekozen. Het was ploeteren maar het is hartstikke goed gelukt. Nu bijna een half jaar verder ga ik bijna afbouwen. Ook dat is wel een ding maar daar schijf ik over in een volgende blog.

Dit was mijn eerste blog, ik ben benieuwd wat jullie er van vinden. Dat hoor ik dan ook graag. Zijn er dingen die je graag wil weten, let me know. Wie weet schrijf ik er een keer over. De keizersnee en het afscheid nemen van de borstvoeding zijn in ieder geval onderwerpen voor een volgende blog.