Snap
  • Bevallingsverhalen

Een hel van een bevalling maar o wat is hij mooi

Deze blog gaat over het ter wereld brengen van een mooi wonder. Ondanks alle pijn is mijn lieve klein zoontje het allemaal waard geweest!

augustus 2016.

Oh wat was dit een spannende tijd. Wanneer zou onze kleine prins zich melden? Zou hij 1 van ons verrassen of kiest hij een eigen dag om zijn verjaardag te mogen vieren. Ik was in ieder geval ongeduldig en kon niet wachten om hem in mijn armen te sluiten.

Dinsdag 16 augustus.

Ik had mijn laatste controle en aangezien ik al 1cm onsluiting had besloot de gyneacologe mij te strippen, ik voelde meteen dat het iets had gedaan door de druk op mijn buik. Vol spanning ging ik naar huis en wachtte rustig af. 

Woensdag 17 augustus.

De nacht van 16 op 17 augustus begonnen mijn weeën..deze waren nog niet zo sterk en ze kwamen ook niet om en om een zelfde tijdsduur dus, besloot ik in bad te gaan om te kijken of mijn weeën zouden doorzetten maar helaas stopte het hierna en ben ik terug gaan slapen..ofja in elk geval proberen want met zo een spanning is dat wel moeilijk zeg!
Rond de namiddag kreeg ik constant harde buiken maar nog geen weeën, ik had wel het gevoel dat het niet meer lang ging duren. Mijn vriend wilde nog even na de kapper want hij wilde er wel netjes uitzien voor het grote moment en ik op dat moment niet de puf had om ook maar een schaar of tondeuse in mijn handen te nemen.
Ik besloot om mee te gaan en het vluchtkoffertje in de auto te zetten (voor het geval dat).
We moesten redelijk lang wachten voor hij aan de beurt was en het knippen duurde ook een eeuw voor mijn gevoel omdat mijn weeën ondertussen al waren begonnen.. het liefste wilde ik die tondeuse uit zijn handen nemen en het zelf snel afmaken maar dat leek me ook niet zo een goed plan dus wachtte ik rustig af in de hoop dat het nog niet zou doorzetten en dat deed het ook niet gelukkig.
Die avond besloten we om naar het ziekenhuis te gaan om te kijken hoe ver de bevalling al was.. maar helaas waren mijn weeën nog onregelmatig en ik zat pas op 1,5 cm. De vroedvrouw bevestigde daarbij wel dat de bevalling was begonnen en dat ik waarschijnlijk die nacht of volgende dag terug zou moeten komen. Je kan je dus voorstellen dat ik ook deze nacht weer niet heb kunnen slapen en het moment afwachtte dat ik weer terug de auto in moest.

Donderdag 18 augustus.

mijn weeën leken nog niet veel sterker als de dag ervoor en ik besloot om in bad te gaan om te kijken of het deze keer wel doorzette.. mijn vriend was ondertussen naar de verjaardag van zijn moeder en toen ik uit bad kwam waren mijn weeën inderdaad sterker.. toch wachtte ik nog even af en maakte een wandelingetje samen met mijn vriend en die avond zijn we weer terug gereden naar het ziekenhuis.. ik werd aan de monitor gelegd en na de uitslag moest ik blijven en werd de kamer gereed gemaakt. Ik hoopte dat de kleine man toch nog even zou wachten tot middernacht zodat hij samen met zijn mama jarig zou zijn en niet oma.(sorry niet egoïstisch bedoeld maar dat leek me zo een gedoe!) Urenlang heb ik op de oefeningsbal gezeten want in bed kon ik de weeën niet goed opvangen.. om de zoveel tijd werd ik aan de monitor gelegd en werd gekeken of mijn onsluiting vorderde,ik had zoveel pijn maar omdat mijn weeën onregelmatig waren bleef ik op die 2cm onsluiting hangen.. tegen 03.00 die nacht had ik pas 3cm onsluiting.

Vrijdag 19 augustus.

Toen de vroedvrouw met het nieuws kwam dat ze mijn water ging breken en weeënopwekkers ging geven..vroeg ik om een ruggenprik. Ik was op en aangezien ik had gehoord dat opwekkers moeilijk op te vangen zijn koos ik voor de ruggenprik.. ik was al die tijd bang voor die prik maar ik was zo blij toen de anesthesist kwam.. alsof ik niet al genoeg pijn had werd ik 3x geprikt maar op het moment dat die begon te werken voelde ik me zo ontspannen,wat een heerlijk gevoel was dat! Daarna zat ik al snel op 10 cm en om 13.00 mocht ik na de verloskamer..hier na heb ik niet meer op de knop gedrukt voor de rugprik want ik wilde wel iets van de bevalling zelf voelen.Aangezien ik al dagen niet had geslapen en die avond ervoor voor het laatst had gegeten voelde ik mij wegvallen en wilde ik slapen. Nee nee dat gaat niet zei de vroedvrouw jij moet nu bevallen! Mijn lieve vriend haalde mij een druivensuiker en een nat washandje en nadat ik weer bij was gekomen vroeg de vroedvrouw mij om een paar keer te persen en als ze iets zou zien zou de gyneacoloog bellen om te komen. Mijn vriend was ondertussen van de zenuwen naar het toilet en nadat ik een paar keer perste kwamen de haartjes al tevoorschijn! Ze belde de gyneacoloog en toen moest ik nog wachten dat ze er was ondertussen waren we al 10 minuten verder en ik kreeg persweeën maar moest toch wachten dat ze er was.. In die tussentijd ging er zoveel langs me heen. Komt hij nog echt op mijn verjaardag? Hoe speciaal is dat.. ik had het eerlijk gezegd nooit verwacht maar dat hij uitgerekend op deze dag kwam liet mij alle pijn vergeten! Rond 13.20 was de gyneacoloog er dan eindelijk en mocht ik beginnen met persen.. met veel geweld en een knip kwam om 13.31 onze prins ter wereld. Sprakeloos was ik toen hij op mijn borst werd gelegd! Daarna nam papa hem over omdat ik werd gehecht en de placenta er nog uit moest. De kleine boy bleef een half uur aan een stuk huilen totdat hij bij mama aan de borst werd gelegd en we naar de kamer werden gebracht. Tranen rolde over mijn wangen als hij met die stralende oogjes naar mij keek. Wat een wonder! Op een gegeven moment moest ik naar het toilet en ik dacht ik doe dat wel even maar op het moment dat ik ging staan viel ik bijna flauw..met de hulp van de vroedvrouw ben ik alsnog 2x bijna flauwgevallen, ik had het gevoel dat ik was overreden door een vrachtwagen.

Dinsdag 23 augustus.

Naar huis.

Eigenlijk wilde ik de dag ervoor(maandag) naar huis maar onze zoon was teveel afgevallen en in paniek zeiden ze  dat ik 24u moest gaan kolven want dit is niet goed! Ik voelde me falen als moeder en kon niet stoppen met huilen. Bij het kolven werd zichtbaar dat ik hele goede productie had maar op het ziekenhuis was een begeleiding van niks..15 verschillende vroedvrouwen en misschien 2 daarvan die me wat tips gaven. Ik was zo blij dat ik thuis was mijn lieve zus en moeder hadden het huis versiert en vanaf toen mochten we alles zelf gaan doen.. dat ging me wel goed af ondanks de pijn die ik had in de weken die volgde.. ik kon niet meer zitten,liggen of lopen door de hechtingen. Op een gegeven moment had ik het ook helemaal gehad met het kraambezoek,ik voelde mij een beetje depressief worden en ik ben blij dat ik op tijd aan de rem heb getrokken en ik met alle liefde en geluk kon genieten van onze lieve zoon. 

ik zal je zeggen mama zijn is nog mooier dan ik ooit had durven dromen. En het is alle pijn waard geweest!

Nog gefeliciteerd! Heerlijk he mama zijn? Ik ben in mei 2016 bevallen van een zoon ook een zware en heftige bevalling (hij kwam levenloos terwereld:( ik ging kapot) maar nu is alles goed

7 jaar geleden

Mooi en speciaal is dat als hij op je verjaardag geboren wordt. Onze oudste was helemaal de jackpot op de dag en dat was ook mijn verjaardag. Was even hard werken maar mooier kado konden we niet krijgen.

7 jaar geleden

Toch nog gefeliciteerd en een geweldig 2017 xxx