Snap
  • Bevallingsverhalen
  • Bevalling
  • keizersnede
  • Keizersnee
  • Sectio
  • De
  • na
  • geplande
  • Gentle

Een geplande keizersnee

Ik ben een moeder van 2 dochters, van 2 jaar en 4 weken. De eerste dochter ging met een mooie vlotte bevalling. Dat ik vervolgens flink gehecht moes worden op de OK kon mij gek genoeg weinig schelen, ons meisje was er en het herstel nam ik wel voor lief. Als advies voor een eventuele volgende bevalling kreeg ik een knip. Maar kon gewoon onder supervisie van de verloskundige.

Dus daar ging ik dan weer, voor de tweede zwangerschap, bellen met de verloskundige praktijk, afspraak maken en afspraak in afspraak uit altijd werd ik lief ontvangen en werden de controles zorgvuldig gedaan. Vlak voor de uitgerekende datum nog even een afspraak bij de gynaecoloog. Ja dat hoort er bij.

Aangezien ik nog op vakantie wou stond deze afspraak 4 weken voor de uitgerekende datum. In de wachtkamer zeg ik nog tegen mijn man; mijn standpunt is bevallen onder de verloskundige. Ik heb genoeg vertrouwen in hun capaciteiten, nooit denkende aan een keizersnee, want ik zou een knip krijgen.

Een van de eerste vragen van de gynaecoloog hoe ik tegen die knip aan kijk. Ja uuh.. ik denk dat niemand dit prettig zou vinden? Goed, we gaan even het hartje luisteren en kijken hoe het kindje ligt. Ik wil toch voor de zekerheid een eigen groei echo, ik kan nu wel een echo maken? En zo werd een afspraak waar ik dacht zo weer weg te zijn in eens een afspraak van 1,5 uur met als eindconclusie ons kindje werd gepland en gehaald met een keizersnee, want ons kindje was te groot en zou te veel schade aanrichten. Fijn dat er mensen met verstand mee kijken, nooit dat ik hieraan gedacht zou hebben.

Zo gezegd zo gedaan,  10 maart melden wij ons op het ziekenhuis. We krijgen nog even een gesprekje (in de week er voor ook al 3 gesprekken gehad) en dan mogen we even wachten in de wachtkamer (1,5 uur). Het is zover, we worden opgehaald voor OK. Ik krijg operatiekleding, mijn man krijgt operatiekleding en ik ga weg. We krijgen een gentle sectio. Zodra de ruggenprik ingewerkt is, ze begonnen zijn, komt mijn man er weer bij, nog geen kwartier later gaat het groene doek naar beneden en is daar ons kleine meisje! De gynaecoloog laat mij een kus geven door het zeil, ze gaat even naar de kinderarts en voor mijn gevoel is ze binnen een minuut bij mij.

De operatie gaat verder, geen idee hoe lang het duurt, ons knappe meisje ligt op mijn borst, wauw! En in tegenstelling tot onze eerste dochter heb ik haar zelf geboren zien worden. We gaan naar de uitslaapkamer en worden naar de afdeling gebracht. Ik voel me goed, kan me alleen niet bewegen dat is gek. We bellen de familie en mijn man haalt onze oudste dochter op. Dan komt langzaam de pijn opzetten.. AU.. dat had ik nog niet eerder gevoeld vandaag. Vanaf dat moment begint het besef dat een keizersnee niet zomaar je kindje ophalen is, maar daadwerkelijk een hele buikoperatie. Ik krijg wat morfine en zodra die ingewerkt is, is de pijn weer weg. Maar hoe ga ik vanavond lekker slapen?

Op dag 2 wordt mijn katheter verwijderd en mag ook het infuus er uit. De bloeduitslagen zijn goed. Ik mag uit bed. Makkelijker gezegd dan gedaan.. maar ik laat mij niet kennen, ik ben een bikkel en ben tenslotte geholpen om de kleine meid op de wereld te zetten. Op dag 3 gaan we naar huis, heerlijk! Ohw.. ondertussen heb ik ook gewoon kraamverband om, want ja.. dat bloedverlies hoort bij elke bevalling. Voordat we naar huis gaan krijg je nog maar een keer te horen hoe belangrijk het is dat je aan de stelregels van een keizersnee houdt. Eenmaal thuis komt vlot de Kraamzorg op gang en ik wordt naar bed gestuurd. Ons bed staat niet op klossen en dat is maar goed ook, door de pijn kom ik anders moeilijk in en uit bed. Na mijn slaap hebben we overleg met de kraamzorg over haar uren, het zijn er een stuk minder, want ik heb 2 dagen in het ziekenhuis gelegen. Dat ik vervolgens thuis met een buikwond zit en amper mijn eigen baby mag tillen wordt even voor de eenvoudigheid vergeten? Gelukkig hebben we een flexibele kraamhulp. Verder voel ik mij ook gezegend, ben tenslotte zonder al te veel sores thuis.

De wond is bond en blauw, mijn man gaat op pad voor Arnika. Na paar uur op te zijn geweest merk ik dat de wond ook gaat trekken en ik ben moe. De vermoeidheid speelt veel meer een rol dan bij mijn eerste bevalling. Het is te merken dat je duidelijk die adrenaline van weeën gemist hebt. Slapen kan ik alleen op mijn rug. Ik krijg krampen, vnl. Na het avond eten, wat te maken heeft met de darmen die weer op de plek moeten komen en de wond krijgt dikke knikkers van binnen. We hebben de kraamzorg amper uitgezwaaid of ik krijg enorm last van mijn stuitje en de bilspieren, ik kan amper rechtop komen. Ik besluit de bekken fysio te bellen voor eventuele oefeningen, maar oefeningen, daar is het natuurlijk nog veel te vroeg voor. Zij komt aan huis voor behandeling. Door het ontzien van de wond en de buikspieren heb ik de bekken overbelast. Zo merk ik dat het herstel met horten en stoten gaat. Ik heb niet even mijn kind opgehaald, nee ik heb een buikoperatie ondergaan.

Inmiddels is onze dochter 9 weken oud en ben ik iemand die graag door wil met haar leven. Dus het sporten is weer opgepakt, maar.. alleen cardio, krachttrainingen zitten er voorlopig nog niet in. Wandelingen, maximaal 3 kilometer per dag. Oefeningen voor het stabiliseren van het bekken, die mogen wel dagelijks. Maar ik heb het er voor over, het is een rijkdom 2 heerlijke dames in huis.