Dunne lijn tussen blijde verwachting en angst; Vervolg!

Iedere moeder weet waar we het voor doen. Het moment van de geboorte, Intens geluk, helaas heb ik anders ervaren...het trauma van de stilte.

Met deze woorden begon ik mijn vorige blog. Ik heb hierop heel veel fijne en bemoedigende reacties mogen ontvangen. Ik zou jullie laten weten hoe de bevalling is verlopen en ik ben inmiddels bevallen...

Noël Jae, zo heet ons wondertje dat geboren is op donderdag 8 januari 2015. Na een bevalling van 2 uur en een kwartier!!

Mijn oudste zoon had een ongelukje gehad, voor de vijfde keer hoor dus we zijn het gewend, hij doet aan stuntsteppen en had weer eens een tand gebroken. Hij was donderdag de eerste uren vrij van school dus een mooie tijd om naar de tandarts te gaan. Om die reden stond mijn wekker om 7 uur. Toen de wekker ging bleef ik als altijd even snoozen en ging daarna om 07.30 uur naar beneden.

 Beneden had ik wat kramp maar ik dacht niet echt dat het weeën waren maar meer mijn darmen, en ik moest ook echt naar de wc. Rond 07.45 merkte ik dat ik ondanks het poepen nog steeds krampjes hield maar ze kwamen om de minuut(!) en duurden hoogstens 15 seconden en dat was al zo sinds ik beneden kwam. Maar ik weet natuurlijk van mijn eerdere bevallingen dat weeën over het algemeen langer duren (1-3 minuten) en dat er net iets meer tijd tussen de weeën hoort te zitten. Vandaar dat ik nog steeds niet dacht dat het echt begonnen was. We dacht ik mmmm het is aan het rommelen en dit zijn waarschijnlijk beginnende weeën ofzo..? Om die reden dus toch maar mn vriend wakker gemaakt. Toen hij om 08.00 uur naar beneden kwam was de situatie nog hetzelfde maar wel deden de krampen iets meer zeer. 

We vertrokken rond 08.25 naar het zkh dat is maar 10-15 minuten rijden. De tandarts in de tussentijd maar even afgebeld. Daar aangekomen mocht ik mee naar boven en op bed gaan liggen. Ik werd eerst getoucheerd. Dit moest echt tussen de weeen door en die kwamen zo snel ( en nog steeds kort gelukkig waardoor ik het goed kon wegzuchten) Zegt die man opeens; Ja breng mevrouw maar naar de verloskamers, er is 6 cm ontsluiting en ik verwacht dat het niet lang meer duurt, jullie zoon wordt vandaag geboren. Nouuuuu Mijn vriend en ik keken elkaar echt aan van waaaaattt?? 6 cm?? hoe dan maar vooral wanneer??

Het was inmiddels iets over 09.00 uur denk ik. We werden naar boven gebracht en daar bleek ik in die paar minuten al op de 8 cm te zitten. Ze konden nog net een draadje op het hoofdje van de baby plakken toen ik mn persweeën kreeg en om 09.46 is Noël geboren! Na een bevalling van 2 uur en een kwartier!!! 

Tijdens het persen heb ik continu aan mn vriend gevraagd hoe de hartslag van de kleine was. Op een moment stopte ik met persen, ik durfde niet meer, dacht hij zit nu goed en straks doe ik iets fout. Mijn vriend zei doorgaan ik zie zijn hartslag alles gaat goed hij wil naar jou toe! en toen herpakte ik mezelf gelukkig.
Dat is eigenlijk de enige terugval naar het trauma die ik heb gehad. Maar ik had dan ook letterlijk geen tijd om na te denken over wat er mis zou kunnen gaan, dat was achteraf wel fijn. Direct na zijn geboorte begon Noël met huilen en hij heeft dit minimaal een uur volgehouden totdat hij zijn eerste voeding kreeg :)

Dus, Spirnay en suganicy onder andere jullie wensen voor mij zijn verhoord hahaha. Die oordopjes heb ik echter niet gebruikt, nog nooit eerder heb ik zo intens genoten van het eindeloze gehuil van een baby....van mijn baby... van onze kerngezonde mooie wonderbaarlijke kleine bengel.

Liefs Esther, moeder van 3 prachtige jongens en een prinsesje op een wolkje...