Drie totaal verschillende bevallingen

Ik hoor de verpleegsters, gynaecoloog en verloskundige nog zo zeggen, hoe vaker je bevalt hoe sneller het KAN gaan! Met vooral de nadruk op kan, want dit was dus bij mij niet het geval. 

Mijn eerste bevalling heeft ongeveer 18 uur geduurd en heb ik 20 minuten geperst (dat was best snel voor een eerste bevalling). Mijn tweede bevalling heeft ongeveer 12 uur geduurd en toen heb ik maar 5 minuten geperst. Tot dan klopt het verhaal en gaat het inderdaad sneller, maar toen kwam bevalling nr. 3!

De eerste keer ben ik overigens met 40,6 weken bevallen en de tweede keer 40,3. 

Tijdens mijn derde zwangerschap heb ik met 41 weken en 1 dag ervoor gekozen om ingeleid te worden. Alles ging nog goed met het kindje, ik was nog best fit en dit wilde ik zo houden voor de bevalling. Vandaar dat ik koos voor een inleiding, dit vond de gynaecoloog ook beter. 

Ze zeiden allemaal dat het wel snel zou gaan, maar het liep toch heel anders. Rond 11.00u moest ik mij melden in het ziekenhuis en werd ik ingeleid d.m.v. gel. Dit zorgde al snel voor wat gerommel en moest ik aan de monitor blijven. De weeën werden snel heftig, maar de verpleegsters e verloskundige konden dit niet zien op de monitor en dachten daardoor dat het nog wel meeviel. Wat ze helaas ook zagen, was dat het kindje ontzettend aan het bewegen was. Na enkele uren was ik helemaal uitgeput, de ontsluiting schoot niet op en toen beseften ze pas dat ze door de bewegingen van het kindje de weeën niet goed hadden kunnen meten. Fijn om te weten dat het allemaal goed ging in mijn buik, maar het schoot allemaal niet op. 

Rond 22.00u kon ik niet meer, aangezien ik al enkele uren in een weeënstorm. Het erge was dat ik nog steeds maar 3 cm ontsluiting had. Dit ging ik niet volhouden voelde ik en toen heb ik iets besloten waarvan ik had gezegd dit nooit te zullen doen. Ik wilde een ruggenprik. Hoe erg ik het vond en hoe bang ik daarvoor was, ik kon gewoon niet meer. Het voelde echt als een afgang, ik heb twee kinderen op de wereld gezet en nummer 3 lukt niet zonder ruggenprik. Wat voelde ik mij “zwak”. Toch wist ik dat dit beter was. 

Het vervelende was dat de anesthesist niet ter plaatse was en ik hierdoor lang moest wachten. Bij het zetten van de ruggenprik was ik echt heel erg bang. Toen hij eenmaal zat was ik blij dat het goed was gegaan, althans dat moesten we msr afwachten. 

Aangezien ik toch een ruggenprik had, kreeg ik weeënopwekkers toegediend om ervoor te zorgen dat de ontsluiting sneller zou gaan. Dit gebeurde ook. Om 3.30u had ik 7 cm. Ze zei nog tegen mij als je druk voelt moet je maar bellen, maar na het toucheren voelde ik al gelijk druk. Dit kon volgens haar niet. Na 5 min. bleef ik een ontzettende druk voelen. Ik heb wel 7x op de bel gedrukt, omdat er niemand kwam. Na 20 min. stond eindelijk iemand naast mij en toen was het haasten. Ik had inderdaad volledige ontsluiting. Mijn man werd snel wakker gemaakt en met zijn beslapen hoofd ging hij eerst nog rustig naar het toilet. 

Ik mocht al persen, maar nadat ik de vorige keer maar 5 minuten heb geperst durfde ik niet. Dadelijk was mijn man niet bij de geboorte. Gelukkig kwam hij snel binnen en na 2x persen in 4 min. was onze derde dochter geboren. Het ging zo snel ineens dat er geen tijd was om de ruggenprik uit te zetten.

Iedereen was na de bevalling heel erg verbaasd over het verloop ervan. Ze hadden echt allemaal verwacht dat het sneller zou moeten gaan, maar helaas. Mijn dochtertje had het blijkbaar nog erg goed binnen in mijn buik en had ging zin in de kou buiten. 

Achteraf ben ik toch wel blij met de keuze voor een ruggenprik, aangezien ik anders waarschijnlijk te moe was voor de bevalling. Toch blijft het lichtelijk als falen voelen.