7 jaar geleden
Deel 2 de dag van de bevalling
Deel 2 van het verhaal over de bevalling door de ogen van een aanstaande vader
Deel 2 de bevalling
Net een les scheikunde, natuurkunde en latijn gehad van de dienstdoende arts. De les ging over oxiotocine o.i.d het hormoon wat het lichaam aanmaakt tijdens de zwangerschap en de ontsluiting te weeg moet brengen.
Doordat Miran tijdens de laatste weeën zich mogelijk te druk maakte werd er adrenaline (hormoon wat we natuurlijk allemaal kennen) aangemaakt, de adrenaline zorgt weer voor een afname van de endorfine (deze word ook wel gelukshormoon genoemd) en de endorfine moet juist omhoog. Dit laatste is nu aan het gebeuren want ze geeft aan zich te voelen of ze stoned is (ik heb natuurlijk geen idee hoe dat voelt zo braaf als ik ben) maar zie wel aan haar reacties dat het een stuk prettiger is als enkele uren hiervoor.
Voor de verloskundige en de arts ligt er nu gelukkig een andere mevrouw monna, 1 die ook kan lachen en kan praten.
De dosis word langzaam opgevoerd, en ik zit er aan te denken om stiekem het slangetje in mijn bakkie koffie te hangen, dan ontspan ik misschien ook een beetje.
De laatste uren lijkt er routine te komen in de tijd, Miranda doezelt af en toe wat weg en slaapt zomaar af en toe, de verloskundige verhoogt met enige regelmaat de dosis hormonen en ik ben de grootste vrienden met cupcake carl, maar dat is niet wat ik wil. Ik wil de allergrootste vrienden worden met mijn zoon. Ik wil niet langer een "nutteloos" object zijn in deze kamer. Tuurlijk ben ik een enorme steun voor Miranda, kan ze mijn handen fijnknijpen op het moment dat ze pijn heeft, (ik heb medelijden met de tengere nachtzuster van vannacht want Miranda had mij met rechts beet en haar handje links) en kan ze mijn ritme van puffen over nemen (denk dat ik nu ook weet waarom puff daddy puff daddy heet want we zeggen van te voren als stoere aanstaande vader dat we niet mee doen maar sta hier toch leuk te beatboxen op 'altijd is kort jakje ziek').
De klok tikt langzaam naar het volgende moment dat de arts weer een controle uitvoert, zou het volgende hoofdstuk dan toch naar een niet gewenst eind gaan van een keizersnee....
Wordt vervolgt....
Ladu
haha ik zie mijn arme mannetje voor me. Zat er ook maar bij en deed een schuifspelletje (haat) best sneu eigenlijk.. hij had zijn hand gekneusd en per ongeluk die gegeven. Dat gebeurde dus ook maar een keer.. Nou paps vertel eens verder, heel leuk om het eens van die kant te lezen!