Snap
  • Bevallingsverhalen
  • #prematuur
  • Bevallingsverhaal
  • #tevroeggeboren,
  • #vroeggeboorte

De zwangerschap en vroeggeboorte van Faye - Deel 4

De momenten dat het goed ging met Faye, was Steven bij ons en op de momenten dat het minder goed ging met Faye, was Steven in Berlijn en moest ik alles alleen opvangen.

Faye deed het eigenlijk vanaf moment 1 best goed voor haar termijn. Ze heeft onwijs veel geluk gehad dat ze nog een week is blijven zitten nadat de longrijpers zijn geplaatst. Hierdoor hebben de longrijpers goed hun werk kunnen doen en hoefde ze dus niet zoveel beademd te worden. Zondag is ze geboren en op dinsdag hebben ze voor het eerst geprobeerd haar zonder C-pap te laten, dit ging nog niet helemaal goed dus de C-pap werd weer teruggeplaatst. Op woensdag hebben ze het opnieuw geprobeerd en toen lukt het haar wel om compleet zelf te ademen, hoe knap! Zo trots dat ze het zo snel al zo goed deed.

Doordat ze zo klein was kreeg ze natuurlijk voeding via de sonde. Dit begon met 1 ML en werd iedere dag met een paar ML omhoog gedaan. Totdat Faye na een aantal dagen bloed in haar ontlasting had, en niet een druppeltje maar echt heel veel. Ik heb het gelukkig niet gezien want ik was op dat moment net even naar beneden omdat ik bezoek kreeg. Eenmaal boven aangekomen mocht ik de kamer niet op omdat ze met haar bezig waren. Ze dachten dat Faye NEC had, een darmaandoening wat je absoluut niet wilt dat je kleintje dit heeft. Ze werd meteen van de voeding afgehaald en kreeg een lijn (infuus) waardoor antibiotica heen kwam en voedingsstoffen omdat ze natuurlijk toch iets binnen moest krijgen om te groeien.

Ondanks dat het stom is om te doen, ben ik gaan Googelen wat NEC nu precies inhield en daar zag ik dingen voorbijkomen dat ik echt dacht, dit komt totaal niet overeen met wat ik bij Faye zie. Faye was een bewegelijke baby en huilde vrij weinig tot niet. Ik zette vrijwel meteen mijn vraagtekens bij NEC en gaf dit ook aan bij de arts. Zij zeiden dat het sommige gevallen ook voor kan komen dat het minder ernstig lijkt dan dat het is. En ja, wie ben ik nou? Ik ben net een paar dagen mama en ben geen arts. Maar alsnog zei mijn moeder gevoel vanaf moment 1 dat het niet klopte. Toch voel je die angst, ook omdat er een kindje in de kamer tegenover Faye op die dag is overleden aan de gevolgen van NEC.

Na een week of 2 werd alles weer rustig en kreeg Faye weer langzaamaan voeding toegediend via de sonde. Dit bleef weken goed gaan en ze mocht zelfs op snuffelstage om aan de borst te gaan drinken toen we eenmaal op de medium care zijn gekomen na 5 weken op de NICU te hebben gelegen. Uiteindelijk heb ik Faye 2 keer live kunnen voeden, wel heel kort maar het was gelukt! Na een aantal dagen was het weer foute boel en had Faye weer bloed in haar ontlasting, niet zoveel als de eerste keer maar er was weer bloed bij. Er werd meteen weer geroepen dat het NEC zou kunnen zijn maar ik ging hier meteen tegenin en vroeg of het niet aan de borstvoeding kon liggen, dat ze wellicht een allergie had. Toch weer een paar dagen aan de antibiotica en van de voeding, waar ik het absoluut niet mee eens was. Toch mijn zin gekregen en er werd andere voeding geprobeerd, Neocate. Dit is een kunstvoeding zonder koemelkeiwitten. En wat bleek, mevrouwtje had gewoon een allergie hiervoor. Godzijdank heb ik naar mijn moedergevoel geluisterd en heb ik doorgedramd andere voeding te proberen.

Laat dit een les zijn voor alle ouders, volg je gevoel en uit dit ook!

Daarna ging het heel snel en ging ze zelfs haar flesjes leegdrinken, weer een stapje dichterbij huis! Rond kerst trok Faye haar sonde eruit en omdat ze al haar flesjes leegdronk, mocht deze eruit blijven. Omdat Faye ook al van de monitor af was werd er gekeken wanneer wij eventueel naar huis konden gaan. Maar kon Faye deze lange rit al wel aan? Was ze al wel sterk genoeg? In eerste instantie werd er gezegd dat ze tot ongeveer haar uitgerekende termijn in het ziekenhuis zou verblijven, nu was ze nog niet eens 37 weken. Uiteindelijk hebben wij de artsen kunnen overtuigen. Het was absoluut niet dat ze geen vertrouwen hadden in mij. Ik ken Faye als geen ander, ik was al die weken bijna 24/7 bij haar en heb de eerste 5 weken bij haar geslapen door rooming in. 30 januari 2018 kregen we goedkeuring dat we de volgende dag mochten vertrekken.

31 december 2018, op een betere manier konden wij dit jaar niet afsluiten. De laatste documenten werden ingevuld en overhandigd, het afscheid van de verpleegkundigen werd met wat tranen genomen. Na 5 weken NICU en ruim 2 weken Medium care, bouw je toch wel een band op. Niet alleen met de verpleegkundigen maar ook met ouders die in dezelfde situatie zaten. Zo fijn en zo leuk dat ik met sommige van deze periode nog steeds contact heb. We waren er klaar voor en konden de terugreis gaan maken naar Berlijn!

3 jaar geleden

💜

3 jaar geleden

Toch wel kriebels en gelijk terug in de tijd als ik je verhaal lees over NEC... Gelukkig was dat het niet bij Faye!!