Snap
  • Bevallingsverhalen
  • vroeggeboorte
  • #prematuur
  • Bevallingsverhaal
  • #bevallingsverhalen
  • tevroeggeboren

De zwangerschap en vroeggeboorte van Faye - Deel 3

Na een week met non stop pijn, weinig slaap, veel stress en een lange bevalling is dan uiteindelijk met 29 weken en 5 dagen onze lieve Faye geboren op 11 november 2018 om 20:14 uur, te Veldhoven in het Maxima Medisch Centrum!

Wauw, wat was dit heftig, zwaar en ontzettend emotioneel. Ik ben gewoon mama geworden van dit prachtige kleine wondertje. Er stonden in totaal 3 personen klaar die Faye hebben opgevangen en hebben gecheckt. Doordat ze te vroeg is geboren, is ze meteen in een doorzichtige plastic zak gedaan waardoor ze niet te veel warmte zou verliezen. Ze is meteen helemaal van top tot teen gecheckt en aan de C-pap gelegd voor de beademing. Nadat ze stabiel was en volledig gecheckt, mocht ik haar kort vasthouden. Daarna is ze naar de NICU gebracht in de couveuse. 

Nadat ik ook klaargemaakt ben en weer terug naar de kamer ben gebracht, is mijn familie ondertussen aangekomen, mijn vader, broertje en zusje. Steven was nog steeds niet aangekomen, maar die had ook wel een aantal uurtjes nodig. Na een kort gesprek en mijn familie weer te hebben gezien, kwam Steven rond een uurtje of 23:00 uur binnen. Wij zijn meteen naar de NICU gebracht, het moment dat Steven zijn 3 uur oude dochtertje voor het eerst zag. Dit was een emotioneel moment en waarschijnlijk is dit een groot onderdeel wat ik nog niet heb kunnen verwerken. Een vader hoort toch bij de geboorte aanwezig te zijn?

Na een aantal uurtjes buidelen, zijn wij terug gegaan naar mijn kamer ene is het bed, oftewel stoel, voor Steven klaargemaakt. Omdat ik had aangegeven graag borsvoeding te willen gaan geven, kreeg ik alle spullen om de eerste keer te kunnen gaan kolven. Juist deze voeding was zo ontzettend belangrijk voor Faye, dus ging ik het maar proberen. Ze had nog maar 1 ML nodig per zoveel uur, heel eerlijk weet ik niet om de hoeveel uur ze voeding kreeg. Dit kwam voornamelijk omdat zeker het begin als een waas voorbij is gegaan. Na de eerste keer kolven kwam er echt maar een paar ML uit, maar dit was voldoende voor een aantal voedingen. Het kwam gelukkig goed op gang en ik had binnen 2 dagen elke 2 a 3 uur 30 ML en dit liep elke dag op! Hoe bijzonder en hoe mooi dat het lichaam dit gewoon kan, zelfs bij de vroeggeboorte. Ik ben mij ervan bewust dat dit helaas niet voor iedereen is weggelegd en vond het hierdoor extra bijzonder. 

Helaas was het nog niet mogelijk om Faye live te voeden, hier was ze echt nog te klein een te zwak voor. 

De volgende kwam er iemand langs van de gemeente Veldhoven, er moest natuurlijk aangifte gedaan worden. Hier hadden wij helemaal nog niet bij stil gestaan. Het was natuurlijk de bedoeling dat ik in Duitsland zou bevallen en niet in Nederland. Helaas had ik hierdoor niet alle documenten die we nodig hadden om de aangifte te kunnen voldoen. We konden de aangifte wel doen, maar dan zou Faye mijn meisjesnaam krijgen dat is iets wat we allebei niet wilden. We waren 2 maanden geleden getrouwd en ik heb mijn achternaam naar mijn man zijn achternaam laten aanpassen, dus mijn meisjesnaam is komen te vervallen. We kregen een paar dagen uitstel, tot vrijdag 16 november. Zouden we dat wel redden? Steven is meteen terug gereden naar Berlijn en heeft alle documenten opgezocht en met spoed naar ons toegestuurd. Ook in Berlijn moesten er dingen geregeld worden omtrent de geboorte van Faye dus Steven bleef daar. Gelukkig hebben we alles op tijd geregeld en ontvangen en kon ik 16 november gewoon aangifte doen van de geboorte van onze dochter Faye. 

Ondanks de afstand, kwam Steven zou vaak hij kon. Het probleem dat hij niet non stop bij ons in het ziekenhuis kon blijven was omdat we ook het punt van verhuizen stonden. Daarbij was hij ook heel bang om zijn baan kwijt te raken als hij aan zou geven dat hij bij ons wilde en moest zijn. Achteraf gezien was er gewoon wat te regelen geweest met zijn werk maar had hij dit zelf aan moeten geven. Al met al was het voor ons beiden een stressige periode. Steven die alles in Berlijn moest regelen, het verhuizen en dan ook nog het werk. Voor mij was het natuurlijk een heftige periode, ik had net mijn oma verloren, veel te vroeg bevallen en dan ook voor mijn gevoel overal alleen voor staan. 

De momenten dat het goed ging met Faye, was Steven bij ons en op de momenten dat het minder goed ging met Faye, was Steven in Berlijn en moest ik alles alleen opvangen. 

3 jaar geleden

Het was zeker een heftige tijd, daarna ook. Dat kwam voornamelijk ook omdat ik de grootste tijd alleen was en dus ook niet alles meteen kon delen en mijn man snapte mijn gevoel niet omdat altijd alles goed was als hij bij ons was. Het is echt heel bijzonder hoe sterk ze zijn😍 Je gaat inderdaad over op de overleefstand, je moet ook wel. Ik wilde graag rooming in doen en moest dan alles zelfstandig kunnen bij mezelf, dus ik liep de dag na de bevalling al alsof er niks aan de hand was. Met Faye gaat alles goed en is er qua ontwikkeling ook niks te merken dat ze te vroeg geboren is. Hoe is het met jouw meisje?❤ Liefs, Joan

3 jaar geleden

Aah ja het is zo'n heftige tijd. Onze dochter is 14 juni 2018 geboren met 29+6. Zo bijzonder hoe ontzettend sterk die kleintjes al zijn he? Die eerste weken zijn ook voorbij gegaan in een waas. Weet nog stukjes en sommige dingen weet ik juist nog super goed. Je staat in de overleef stand ofzo. Hoe gaat het nu met jullie meisje? Liefs