De tweede zwangerschap doen we anders (deel 4)

Het opwarmen was zonder complicaties verlopen! Wat een opluchting. 

Wij gingen zoals elke ochtend weer naar de IC met een lading afgekolfde melk. We kregen een kleine uitleg wat we kunnen verwachten. We kregen een zogenoemde sloopdag. Aantal meters mochten eraf. Bepaalde medicatie waren helemaal gestopt en de infuuslijnen werden afgedopt. Nu ze helemaal opgewarmd was moest ze nog wel 12 uur in haar jasje blijven liggen om zeker er van te zijn dat het warm houden geen complicaties met zich mee brengt. Ze spraken ook nog over het eruit halen van de tube. Maar dat was even bekijken Charlotte zich voelde. 

Samen met de avonddienst mochten we Charlotte uit haar jasje halen. Eindelijk een warm meisje vast houden. En wat onwerkelijk was het ook. 

Nu haar medicatie voor het slapen ook langzaam gestopt was werd ze steeds meer wakker. Ze reageerde eindelijk op onze stem, onze aanrakingen. Ze was eindelijk een echte baby aan het worden. Einde van de avond mocht ik nog even buidelen met Charlotte! 

Het is heel onwerkelijk om eindelijk haar lichaam vast te mogen houden. Charlotte werd snel bij mij weg gehaald na de geboorte. En 4 dagen later voelde ik haar eindelijk. Een warm meisje op mijn borst. We genoten beide zichtbaar. Ik kon niet stoppen met glimlachen en Charlotte haar lijfje ontspande helemaal. 

 In overleg hebben wij aangeven om haar tube nog te laten zitten. Er was al zo veel gebeurd met haar dat we haar ook de rust gunde. Maar als ze er last van had moest hij er zeker uit. 

Die maandagavond gingen als 2 blije ouders terug naar de kraamafdeling. Charlotte deed het goed. En iedereen was blij om haar zo te zien. 

Dinsdag 5 maart gingen we zoals elke ochtend weer naar ons meisje.. een stukken blijer reden we (ik nog in de rolstoel) naar de Nicu. Na onze handen uitgebreid gewassen te hebben liepen we naar Charlotte. Daar zagen we een onrustige Charlotte liggen. Ze had last van haar tube. En hij moest er nu uit. De arts werd er bij geroepen voor ondersteuning. En wij gingen even wachten op de gang. Nee alles wat wij gezien hebben hoef ik dit niet te zien. Maar Charlotte ademde in alle rust door. En ze deed het goed zonder de tube. Het is alsof je meisje weer opnieuw geboren word! Wat bijzonder! Toen Charlotte van de beademing was durfde ik ook een geboortekaartje uit te zoeken. 

We gingen meerdere keren per dag naar de Nicu toe. En omdat ze van de beademing af was werd het buidelen ook makkelijker. En ze begon zomaar te zoeken naar mijn borst. In overleg mocht ik haar aanleggen. En zonder problemen dronk ze uit de borst! 

Nu we Charlotte wat meer meemaakte kwamen we er ook achter hoe moe ze was. Ze had in 4 dagen tijd hard gevochten voor haar klein leventje. Ze sliep heel veel. En dronk haar flesjes nog niet op. Dus kreeg ze nog geregeld voeding door haar sonde. Omdat Charlotte zuurstof tekort heeft gehad na de geboorte was het standaard dat ze een MRI scan kreeg van haar hoofd. En een EEG van haar hoofd die mogelijke epilepsie kon waarnemen. Dit stond nog gepland.