De tweede zwangerschap doen we anders (deel 3)

Van een wolk van een bevalling na een rollercoaster van een kraamweek. Dan duren 72 uur lang om je dochter te kunnen vast houden en haar huiltje te kunnen horen. Klinkt heel raar maar ik hoorde niets liever dan haar huiltje.. 

De nachten duurde heel lang. Je gaat nadenken wat als, wat heb ik anders gedaan in deze zwangerschap, kwam het door het inleiden, heb ik iets verkeerds gegeten, kwam het door de snelle bevalling. Maar nee daar lag het niet aan. Ze gingen alles onderzoeken. Mijn placenta werd naar de patholoog anatoom gestuurd. Mijn bloed werd onderzoek op afwijkingen. De neonatoloog wilde elke steen boven hebben. Om een duidelijk plan te maken hoe Charlotte weer zelfstandig kan ademen. 

Tot 2 dagen na de bevalling was alles echt afwachten wat Charlotte laat zien. Ze nemen wat bloed af en wachten op de uitslag. Als dat goed is zetten ze de zuurstof iets lager. Dit doen ze telkens met alle medicaties. Zo blijven ze sleutelen. Zoals ze dit mooi noemde. Soms wat dit een stap te ver dan zetten ze de medicatie weer terug. En ineens liet Charlotte zien dat ze wel de schakel kon vinden. Steeds werd er wat terug geschroefd en voeding opgehoogd. Ze wilde ook niet te veel doen omdat het opwarmen van Charlotte ook nog een heel spannend traject is. Omdat de kans op complicaties ook groot is. 

Zondag om 17 uur was het zo ver. 72 uur na het starten met koelen begonnen ze nu wel het opwarmen. Charlotte lag in zn koelende badjas dat werd nu haar warm badje. Elk half uur werd het water een 0,2 graden warmer. Tijdens het opwarmen bestaat de kans op insulten van epilepsie daarom gebeurd dit heel langzaam. Uiteindelijk is het doel van 36,5 graden. Mocht alles goed gaan dan is Charlotte maandag om 1 uur s nachts volledig opgewarmd. Wanneer Charlotte problemen laten zien met haar hart bijvoorbeeld staken ze het opwarmen eerst. We mochten elk uur van de dag bellen naar de Nicu om te vragen hoe het ging. Aangezien ik moest kolven aan het einde van de nacht belde mijn man naar de nicu. Tja ik kon niet bellen.. ik had letterlijk mijn handen vol.. ;-). We kregen het mooiste nieuws wat er was! Charlotte had de opwarming zonder probleem doorstaan! 

Ze had geen enkele vertoningen van epilepsie gehad of andere klachten! Ze waren zelfs begonnen om de beademing steeds verder af te bouwen. De medicatie voor het slapen gingen ze ook steeds verder afbouwen. Dus Charlotte werd steeds meer wakker! 

Je wilt niet weten hoe blij ik was! Ik heb voor het eerst gehuild van blijdschap! Toen wist ik zeker wat verder de uitkomst ook mag zijn van alle onderzoeken.. jij komt er wel!