Snap
  • Bevallingsverhalen
  • geboorte
  • UMCG
  • NICU
  • Zuurstof
  • tekort

De tweede zwangerschap doen we anders (deel 2)

Hoe een geboorte niet altijd vanzelfsprekend goed gaat.

Daar zit je dan op je kraambed. Ja dames je leest goed. Ik kon paar uur na de bevalling rechtop zitten. Kun je na gaan hoe goed de bevalling ging. 

De arts had ons heftig nieuws gegeven. Onze dochter die nog maar 4 uur oud was lag doodziek in een brancard couveuse. Ik heb haar maar 10 min vast kunnen houden. We konden haar even zien voordat ze naar het UMCG werd gebracht. Ze was blauw.. helemaal blauw. Ik kon zien dat ze moeite had met ademhalen..  we konden het niet langer aanzien. Ze had hulp nodig dus ze moest naar het ziekenhuis! 

Gelukkig mocht ik mee naar het ziekenhuis en mocht ik 8 dagen blijven op de kraamafdeling. 

Aangekomen op kraamafdeling weet ik mijn gedachten nog  goed. Er lagen pasgeboren baby’s in de armen van hun moeders en vaders. Die van ons niet. Die lag op de IC. Te vechten voor haar kleine leventje en de artsen stonden voor een raadsel wat er met dat kleine meisje was. 

Rond het avondeten mochten we eindelijk naar Charlotte toe. Ze was stabiel genoeg om haar te mogen zien. We waren bang wat we zouden aantreffen. Een zieke baby maar niet door hebben hoe ziek ze was. Ze lag op bed nr 2. Op een tafel zoals ze dat noemen. 

We kregen een uitleg wat er allemaal  bij haar gedaan was en waarom ze er zo uit zag. Ze werd gekoeld tot 33,5 graden via het witte badjasje (op de foto) Omdat ze zuurstof te kort heeft gehad gaan ze hersenschade beperken om haar te koelen om haar lichaam tot rust te laten komen. Ze werd in slaap gehouden en beademd met een tube door haar neusje. Ze kreeg continu zuurstof en tegelijk stikstof. Door haar naveltje had ze 2 infuuslijntjes om bloed af te nemen en medicatie door te geven. Op haar hoofd had ze naaldjes in haar hoofd om mogelijk epilepsie te meten. En zuurstof meter voor haar hersenen en ook in haar darmen. En ze had ook nog een katheter in haar blaas. Ook kreeg ze voeding door een sonde. Ze vertelde dat de bloeddruk tussen haar longen en hart te hoog was en dat ze daar medicatie voor geven.

Door alle gebeurtenissen zagen mijn man en ik alleen een ademende baby met een roze kleur. Door de artsen werden wij wel terug geroepen en duidelijk gemaakt dat de oorzaak van dit niet bekend is. En ze niet kunnen voorspellen wat er kan gebeuren. Alles kan aflopen met een sisser of ze kan zwaar gehandicapt worden of zelfs nog overlijden. Iets wat je niet wilt horen als ouders. De komende 72 uur werd ze gekoeld en langzaam gesleuteld aan de medicatie om haar stabiel te krijgen. En ze gaan onderzoeken doen wat de oorzaak hiervan is.  

We gingen aangeslagen terug naar de kraamafdeling. We hebben gehuild alsof we nooit meer konden huilen. 

Ik besloot om toch te beginnen met kolven. Ik kon immers niet veel voor haar doen behalve het belangrijkste voeding te geven wat er voor haar is. En dat is moedermelk..  hangend aan een kolf van het ziekenhuis elke druppeltje werd opgevangen voor Charlotte. En daarna in een spuitje naar de IC. 

Vlak na de geboorte in het UMCG werd er door de cardioloog al echo’s gemaakt van haar hart. En dat was goed. Zowel alle spoed onderzoeken die zijn gedaan hadden kwam geen duidelijke uitslag wat er gebeurd is. Enige wat er nu uit kwam is dat Charlotte de schakel niet heeft kunnen maken van baarmoeder naar de echte wereld. Dus dat zij niet zelf goed kon ademhalen.. Dit komt wel eens voor maar zeer weinig en ze kunnen geen oorzaak vinden waarom dit gebeurd.. en ook geen duidelijk behandelplan hebben.

Snap
4 jaar geleden

Wat fijn om te horen! Doe maar rustig aan

4 jaar geleden

Het gaat goed met Charlotte! Hoe moeilijk haar start was hoe goed gaat het nu. Met ons gaat het ook goed. Ik start binnenkort met emdr om het echt goed te verwerken.

4 jaar geleden

Jeetje wat heftig als kersverse ouder... Heel veel sterkte! Hoe gaat het nu met haar? En jullie?