De tweede zwangerschap doen we anders

De zwangerschap van mijn oudste dochter verliep niet vlekkeloos. Mijn werkgever besloot mijn contract niet te verlengen toen ik vertelde dat ik zwanger was. Opzoek naar een nieuwe baan. Die had ik snel gevonden gelukkig! Ik kreeg daarna bekkeninstabiliteit en kwam snel in de ziektewet te zitten. Eindelijk maar toch mocht ik bevallen van de oudste dochter Emily. Deze verliep totaal niet hoe het hoorde. 

Om het even kort samen te vatten. Thuis bevallen in nog geen 4 uur. Veel bloedverlies en een totaal ruptuur. Met enige spoed naar het ziekenhuis voor een herstel operatie. Gelukkig was dochterlief gezond en wel. 

Na twee jaar werd ik voor de tweede keer zwanger. Deze keer wilde we alles anders aanpakken dan bij de eerste. Ik ging eerder in de ziektewet vanwege mijn bekkenklachten en heb beter mijn grenzen aangeven. Dit zorgde voor een mooiere zwangerschap ondanks mijn vermindere mobiliteit. Ook de angst die ik had gekregen om te bevallen gingen we bespreken. Ik werd serieus genomen door de verloskundige dit was erg fijn. 

Toen ik op het einde liep kwamen ze erachter dat dochterlief groter was dan de verwachtte termijn. Na meerdere groeiecho’s en twee keer een Suikertest gedaan te hebben hebben we in overleg besloten om in te leiden. 

Donderdag 28 februari 2019 was het zo ver. Ik was 38 weken en 4 dagen zwanger. Mijn ingeleide bevalling was echt prachtig. Tot hoever je het mooi kan vinden. Maar ik had alles onder controle. Na kleine 5 uurtjes werd onze tweede dochter Charlotte Sophie geboren. Ze huilde toen ze werd geboren en was mooi roze van kleur. Mijn man knipte de navelstreng door. En niemand had door wat er toen gebeurde. Charlotte werd blauw.. en ook goed blauw. Haar mond werd helemaal blauw. En ik kon merken aan de verloskundige en verpleegkundige dan er paniek begon ontstaan. 

Ze belde de kinderarts en aan haar stem hoorde je dat het spoed was. Charlotte werd meegenomen naar een apart kamertje voor medische hulp. Ondertussen lag ik nog op het bed met mijn benen wijd wachten wat er aan de hand was. Het duurde wel erg lang. De verpleegkundige kwam terug en vertelde dat Charlotte mee moest naar de kinderafdeling. Het ging niet goed met haar. 

Mijn man en ik barstte in tranen uit. Waarom? Wat is er aan de hand. 

Nadat ik was gehecht werd ik naar de kinderafdeling gereden in bed. Het was een opvang kamer naast de Highcare afdeling. En was een ruime kamer maar toch stond vol met veel ziekenhuis personeel! Wat ik mij kon herinneren stonden er 8 man om haar heen. 

Van die paar uren weet ik niet veel meer maar ik kreeg steeds meer door dat het niet goed ging met haar. Haar longen vulde zich niet met lucht waardoor haar zuurstof gehalte in het bloed te laag bleef. En heel laag.. ik hoorde soms getallen van 12%. Als je na gaat dat normaal tussen de 95 en 100% hoort. Dat is dit niet goed!

Ik werd bang en angstig in dat kamertje. Mijn meisje lag daar zo blauw als een smurf met allerlei spul op haar lichaampje geplakt en ik kon niets doen.. zo eng dat gevoel. De artsen hebben alles gedaan wat ze konden maar ze kregen Charlotte niet stabiel. Ze moesten worden overgeplaatst naar een universitaire ziekenhuis met een IC afdeling voor pasgeboren baby’s. Dit betekende dat ze echt heel ziek is. En ze wisten niet wat er de oorzaak was.. 

Ik werd terug naar de verloskamers gebracht en wachtte totdat Charlotte werd opgehaald door de Ambu. 

Ondertussen mocht ik even douchen en schone kleding doen. De artsen uit het ziekenhuis waren ook gearriveerd en zorgden ervoor dat Charlotte in de couveuse brancard veilig kon liggen en vervoerd werd. 

De arts vanuit het UMCG kwam de verloskamer binnen en dit vergeet je nooit meer wat er toen gezegd is. De arts vertelde dat Charlotte erg ziek was en niet stabiel vervoerd zou worden. Er was een kans dat ze onderweg zou komen te overlijden... 

Mijn grootste nachtmerrie kon werkelijkheid worden.. 

Graag vertel ik alles in een volgende blog