Snap
  • Bevallingsverhalen
  • Bevalling
  • spoedkeizersnee
  • gynaecoloog
  • newborn
  • placentaloslating

De spoedkeizersnede, we lagen beide te vechten

We rijden de OK in. Mijn man moet zich omkleden en ook de verloskundige mag niet mee. Ik heb gehuild op dat moment, ik was zo bang, zo ontzettend bang.

De ruggenprik werd gezet, 3 keer want 2 keer spande ik mij zo hard aan dat hij terug kaatste. De derde keer lukte het, ik heb er niks van gevoeld. Misschien omdat ik in een soort shock was. Ik werd neergelegd, ik voel nog dat ik aller onder pies en meld dat ook. Geen zorgen hoor ik. De OK staat vol, ze starten en ook mijn man komt binnen en blijft bij mij staan. Hij kijkt af en toe mee over het doek. Soms raak ik weg, krijg ik het benauwd en spuiten ze iets in mijn infuus zodat ik er een beetje bij blijf.

Ik vraag nog of ze de lamp iets willen verplaatsen omdat ik alles zie.

Na wat voor mij een hele tijd lijkt, heb ik niet eens door gehad dat mijn man weg is, vraag ik of alles wel goed gaat en of onze zoon al geboren is?!

Ja zeggen ze, al 5 minuten geleden! Je hebt hem even kunnen zien.

Ik weet niks meer, en toen was het moment daar dat mijn man met dat lieve kleine schatje bij mij kwam. Paar minuutjes want het is ijskoud in de OK. De kleine wordt in een warmtecouveuse weg gereden naar de kamer, mijn man volgt.

Mij moeten ze nog dichtnaaien en dan beginnen bij mij ook de praatjes. Excuses dat mijn teennagels niet gelakt waren en zo meer.

Ook vraag ik wat ze allemaal hadden gedaan, de kleine had de navelstreng 2 keer om zijn nekje. Een natuurlijke bevallingen had hij waarschijnlijk niet overleefd zo loeistrak zat ie.

De klap kwam toen ze zeiden dat ik een placenta loslating had, deels dus het was een race tegen de klok.

Ik word overgeheveld naar een ander bed, en dan begint de volgende nachtmerrie. De ogen van de verpleegster werden groot, paniek. Het ging met mij helemaal mis, bloedstolsels zo groot als sinasappelen kwamen naar buiten en het bloed stroomde eruit. Bloed werd besteld en de gynaecoloog en verpleegsters waren aan het vechten voor mijn leven.

Wordt vervolgd....