Snap
  • Bevallingsverhalen
  • zoon
  • ziekenhuis
  • prematuur
  • 30.2
  • spoedkreizersnee

De keizersnee en de rollercoaster

Nils

Mijn man kwam de kamer bijna binnen rennen. De blik in zijn ogen was wat glazig. En mijn vader vertrok eigenlijk meteen. Hoewel er nog geen arts had gezegd dat ik daadwerkelijk een keizersnee zou krijgen was er duidelijk wat aan de hand. Het was nu een uur of 11:30.

Mijn vader was koud de deur uit en de gynaecoloog kwam weer binnen. Hij had met het Radboud UMC gebeld en overlegd. Er ging een keizersnede plaats vinden. En wel hier in Ede. Er was geen tijd meer om mij naar Nijmegen te brengen. En er waren nu neonatologen vanuit Nijmegen onderweg naar Ede, om de baby op te vangen en mee te nemen naar Nijmegen.

Ja hoor, ook dat nog dacht ik. Dus er komt nog veel meer bij kijken. In Ede zijn ze minder gespecialiseerd en kunnen ze kinderen opvangen van na een termijn van 32 weken. Dus we moeten sowieso naar het Radboud. Maar dat zien we straks wel. Eerst naar de ok.

In de verloskamer kreeg ik veel vragen, een katheter werd geplaatst. Hop een zetpil kreeg ik ook nog en eigenlijk ging mijn bed meteen rijden. Heel bizar, zo'n samenloop van omstandigheden. 

Ik werd naar de OK gebracht. Sebastiaan (mijn man) bleef ergens achter en moest een OK pak aan en in de tussentijd klom ik op een operatie tafel voor een ruggenprik. Moederziel alleen voelde ik me. Een kamer vol mensen met mondkapjes, taal die ik niet begreep en heel veel informatie. Op het moment dat ik ging liggen kwam gelukkig Sebastiaan binnen met Thea die mijn vertrouwen wel gewonnen had. Thea heeft heel veel foto's gemaakt tijdens de operatie en daarna.

Ik voelde nog wel dat de chirurg jodium op mijn buik smeerde. Dus het enige wat ik dacht was als die ruggenprik maar werkt. Toen werd het doek geplaatst zodat wij niks konden zien. En wat geduw en getrek later werd het luik opengedaan om 12:25 en daar was hij dan. Onze zoon Nils. Ontzettend wit.

Heel snel ging Nils naar een andere kamer. Sebas ging met hem mee. En ik werd verder geholpen. Iemand vroeg mij wat de naam was van ons kindje. En ja, daar waren we nog niet helemaal over uit. Dus dat was een grappig moment. Waar we nog niet over uit waren was Nils of Niels. Dus niet echt een groot verschil.

Ik werd naar de uitslaapkamer gebracht en inmiddels waren de neonatologen ook in Ede. En Thea kwam na tien minuten al bij mij vertellen dat Nils het tot nu toe goed op pakt. En dat hij met de ambulance en neonatologen naar Nijmegen wordt gebracht. Maar dat ze wel willen proberen om mij nog heel even bij Nils te laten kijken voordat hij naar Nijmegen gaat.