De eerste dagen na de bevalling

Daar was ze dan eindelijk. Zo lang waren we bang geweest voor een vroeggeboorte en hier was ze dan met 37 weken. En voor die term ook een prima geboortegewicht! 2,7kg en 45 cm. Wij zijn beide ook maar klein dus dit was prima! 

Ik moet toegeven dat ik vrij suf was na de bevalling. Ik had een vrij hevige weeenstorm gehad en hier pijnstillers voor gekregen waardoor ik niet alles even goed heb meegekregen.

Een heel team stond haar op te wachten voor het geval er iets niet goed ging. Misschien ademde ze wel niet of had ze direct problemen met haar hart.

Gelukkig huilde ze meteen, wat een opluchting! De bevalling was goed gegaan en ze mocht meteen heel even bij me. Na wat te knuffelen ging ze door naar de artsen. Die haar naast me stonden op te wachten. Daar werd ze onderzocht en er werd een infuus geplaatst voor het geval dat. Daarna kreeg ik haar terug om nog even te knuffelen aangezien het zo goed ging. Hier hadden we niet op durven hopen!

Mijn moeder was er inmiddels ook. Die had op de gang ongeduldig staan wachten op de komst van haar kleindochter.

Na onze knuffels moest ze nu dan toch echt mee naar de neonatologie. We wisten van te voren dat ze hoe dsn ook een tijdje op neonatologie zou blijven voor observatie. Dit is vrij standaard bij kindjes met het syndroom voor down. Soms een paar dagen, bij anderen een paar weken.

Ondertussen werd ik verzorgd en na een tijdje (vraag me niet hoe lang) mocht ik met bed en al naar haar toe. Volgens mij was ondertussen de cardioloog ook al bij haar geweest. Die was tevreden met wat hij zag. Haar hart was voldoende gegroeid en er was voor nu niks extra's nodig. De hoop was dat ze zo lang mogelijk zou kunnen wachten op haar operatie. Het liefst tussen 4 en 6 maanden want dan zou ze groot genoeg zijn en zou het voor de chirurgen iets gemakkelijker zijn om haar hartje te repareren.

Ik ging weer even terug naar de kamer om wat te rusten. Toen de pijnstilling begon uit te werken mocht ik weer uit bed. Gelukkig waren de verloskamers in de buurt van neonatologie en zo liep ik savonds alweer naar ons meisje toe om voor haar te kunnen zorgen. 

We mochten de flesjes voorzichtig opbouwen. Ze dronk maar kleine beetjes want ze was nog moe van de bevalling. Ik probeerde zo veel mogelijk haar flesjes zelf te geven en de rest werd gedaan door de lieve verpleegsters. Zoals het er nu uitzag zou ze een paar dagen moeten blijven ter observatie en als alles goed bleef mocht ze dan mee naar huis.

Achteraf heeft dit wel wat langer geduurd...