De dag van mn bevalling (deel 2)

Met de verloskundige hadden we de afspraak gemaakt om rond half 6 in het ziekenhuis te zijn, ook omdat ze er rekening mee hield dat het wel ineens heel snel zou kunnen gaan. Na afscheid te hebben genomen van onze zoon stapte we in de auto. Ook had ik ondertussen onze kennis gebeld die ik graag bij mijn bevalling wilde hebben en ook zij stapte in de auto. Onderweg naar het ziekenhuis begon ik het al veel spannender te vinden en begon ik te stressen en werd ik nerveus. Bang dat alles weer veel te snel zou gaan. Mn vriend zou de auto weg zetten en ik liep zelf naar boven, ook omdat ik toch geen pijn had en we hadden een beetje vertraging opgelopen.

Ik was zo blij, want ik beviel in een nieuw geboortecentrum. Toen ik naar boven liep wist ik alleen niet dat dit veel minder prettig zou zijn als dat ik had gehoopt. Toen ik boven kwam stond ik bij de balie, er zaten wel wat mensen achter het glas. Die keken me eigenlijk alleen maar aan en gingen verder met hun werk. Zo raar vond ik dat, ik stond naar als zwangere vrouw met 4 centimeter ontsluiting en ik heb wel 5 minuten staan wachten totdat iemand me eindelijk mijn kamer wees. Nog steeds geen worden voor want wat was er gebeurd als ik daar met zwaar heftige weeën had gestaan?

Toen we in de kamer aankwamen was mn verloskundige ook heel erg verbaasd. Afgezien van het feit dat de kamer er heel mooi uitzag, vooral heel nieuw, was er niks, maar dan ook niks aanwezig. Geen wieg voor de baby, geen instrumenten kar voor tijdens de bevalling, geen kruiken, geen grote dekens en nog veel meer was er niet in orde in die kamer, en ik lag nog wel in het ziekenhuis!

We waren rond 6 uur in het ziekenhuis en mn vriend wilde graag nog wat eten. Mijn kennis bleef bij mij en mn vriend ging even wat eten omdat het etenstijd was. Ik was me lekker aan het volproppen met fruit, ik kon niks anders naar binnen krijgen dan dat vanwege de zenuwen. Mn verloskundige daarentegen vond het geen goed idee dat mn vriend eten ging halen. Die wilde eigenlijk gelijk mn vliezen doorprikken. Ik wilde dat niet. Ik vond het allemaal te snel gaan en wilde me wel fijn voelen als ik echt ging bevallen. Dus we zouden nog even wachten. Toen mn vriend terugkwam ben ik wel goed bijgekomen en was ik er steeds meer aantoe om te gaan bevallen.

Rond half 9 zijn mn vliezen met 5 centimeter ontsluiting doorgeprikt. We gingen kijken hoe het nu verder ging, ik voelde dat de weeën heftiger werden en geleidelijker kwamen, maar ook ik voelde dat het bijna niet doorzette. Uiteindelijk om half 11 was het toch echt klaar, omdat ik gewoon bleef hangen ging ik maar onder de douche staan. ik was zo blij dat we dat gedaan hadden. Terwijl ik onder de douche stond moest het ergste nog komen, de airco in de kamer was kapot en bleef hangen op 17 graden. Ook was het een beetje jammer alleen dat de vloer van de douche in het geboortecentrum spekglad was en ik bijna uitgleed, ook hield de douchen zijn temperatuur niet. Tijdens dat ik onder de douche stond heeft mn verloskunde de airco afgeplakt met een onderlegger. Achteraf gezien hadden we gewoon naar een andere kamer overgeplaatst moeten worden. Uiteindelijk na een half uur douchen werden de weeën te heftig om onder de douche te blijven staan. Ik ging op mn zij liggen in bed en mn vriend zat naast me, ik heb zijn hand nooit meer losgelaten.

In het laastst uur van mn bevalling voelde ik de weeën omslaan naar persweeën, de pijn werd heftiger maar ik kon het, al zeg ik het zelf, best goed wegpuffen. Wat ik best beschamend vond is dat ik best wat heb gepoept tijdens mn tweede bevalling, maar ook ik weet dat het er allemaal bij hoort! Toen ik voelde dat ik moest persen wilde ik eerst niet meer, maar dat kon niet, ik moest nu echt door! Om 23:30 begon ik met persen en om 23:40 was ons mooie meisje op de wereld. Wel moest ik zoals bij mn eerste bevalling gehecht worden, dus lieten ze ons meisje nog lekker bij ons liggen.

Dat uurtje relaxen liep zo anders, er kwam steeds meer slijm uit haar mond en met ademhalen rochelde ze echt heel erg veel. Mijn moeder had die nacht dienst, dus ik FaceTimende haar en ze zei dat dat rochelen niet goed was, mn verloskundige daarentegen zei dat dit normaal was. Ze mochten haar niet uitzuigen want dat zou slecht voor haar zijn... na de hechtingen en proberen om aan te leggen ging eigenlijk alles ineens heel erg snel. De controles die kwamen en ons kleine meisje werd gewogen, alles was goed! Ze woog een mooie 4040 gram, alle reflexen waren goed totdat ze haar wilde temperaturen, toen de kraamzorg de thermometer in haar kontje wilde doen was er niks te zien, er was geen poepgaatje. Toen ze ineens allemaal mensen gingen halen en tegen me bleven zeggen dat ik me geen zorgen moest maken drong het pas tot me door, er was iets met ons perfecte meisje aan de hand.