De dag van mijn bevalling (deel 1)

6 juli 2016

De ochtend was zoals elke ochtend in 2016... mijn zoon was rond 7 uur wakker en ik ging gezellig met hem uit bed om met hem op te staan... ik baalde ontzettend want er rommelde niks, ik voelde niks en voelde me eigenlijk prima! Ik had goed geslapen en was de dag ervoor met mijn lieve schoonmoeder naar een zomerfair gegaan voor wat afleiding omdat ik er, ondanks dat ik me goed voelde, echt aantoe was om te bevallen. Ik was het wachten zo zat! Onze zoon wilde graag een filmpje kijken op de ipad en ik maakte lekker ontbijt voor ons zoals elke normale ochtend.

Rond 9 uur maakte ik mijn vriend wakker, hij kan altijd lekker uitslapen omdat hij de hele dag moet werken. Eerst kleedde ik mezelf aan en mn zoon en we gingen gezellig mn vriend naar zn werk brengen en een rondje door het park. Even naar de kinderboerderij en een paar boodschapjes doen en weer naar huis! Nog steeds had ik eigenlijk nergens last van, ik voelde me eigenlijk prima. Ondanks het feit dat ik nergens last van had voelde ik me die ochtend wel anders. Waarom kan ik eigenlijk nog steeds niet uitleggen... mn zoon en ik gingen samen lekker lunchen en zowel hij als ik gingen even een middagdutje doen zoals we dat elke dag deden. Tijdens mijn zwangerschap had ik zoveel minder energie dat ik samen met mn zoon altijd ook even naar bed ging om bij te komen.

Rond een uur of 2 toen mn zoon weer wakker begon te worden werd het gevoel van 'anders voelen' wel erger. Ik had geen pijn maar voelde me wel anders. Ik vergeleek het met mn vorige bevallig en besloot het toch nog even aan te kijken, ik dacht bij mezelf als ik echt pijn begin te krijgen dan moet ik aan de bel trekken. Nu moet ik jullie wel vertellen dat bij mijn eerste bevalling de eerste 5 centimeter ook vrijwel pijnloos waren. Dus ik had al in mijn hoofd al meerdere scenario's voorbij horen komen wat ik moest verwachten van deze bevalling. Zo eigenwijs als ik was, besloot ik toch mn standaard rondje dorp nog even te maken met onze zoon, even langs papa in de winkel en nog een rondje park. Toen ik thuis kwam werd dat gevoel van 'anders voelen' eigenlijk alleen maar erger. Ik besloot toch mn vriend een appje te sturen en die zei eigenlijk direct dat ik de verloskundige moest bellen, beter het zekere voor het onzekere. Toen ik belde legde ik de situatie uit en mn verloskundige dan mij, ondanks dat ik geen pijn had, gelukkig heel erg serieus en ze wilde me wel even komen controleren. Ze zou om 4 uur bij mij zijn.

4 uur liep een beetje uit vanwege een andere bevalling, dus het werd rond half 5. Mn vriend kwam even naar huis van werk om onze zoon in de gaten te houden, dan kon de verloskundige mij even rustig onderzoeken. We hadden een leuk bedje gemaakt op tafel en ik ging liggen. Mn vriend ging even spelen met onze zoon in zijn eigen slaapkamer. De verloskundige begon te voelen en vroeg voor de zekerheid of ik echt geen pijn voelde... nee ik voelde zeker geen pijn, en eigenlijk, eerlijk gezegd, ook geen krampen. Ze keek me verwonderd aan en zei dat ik 4 cm ontsluiting had en dat we eigenlijk zo snel mogelijk maar het ziekenhuis moesten, met mijn eerste bevalling in ons achterhoofd!

Ja hoor, het was zover! Zooooo blij maar ook tegelijkertijd heel erg zenuwachtig, ik kreeg namelijk gelijk mn eerste bevalling in mn hoofd en wilde eigenlijk niet dat alles weer net zo snel zou gaan als toen. Mijn schoonmoeder kwam gelijk van haar werk, mijn schoonzusje kwam gelijk naar ons toe en wij konden onze spullen pakken en naar het ziekenhuis gaan. Binnen 24 uur zouden we eindelijk thuis zijn met ons kleine meisje!