De bevalling✨ Xem Noah

De bevalling...

Van tevoren keek ik er ontzettend naar uit. Het klinkt misschien gek, maar ik had er zelfs een beetje zin in. De dagen (of zeg maar gewoon weken) voorafgaand aan de bevalling hoopte ik elke dag dat het zou beginnen. Ik had zoveel zin om ons meisje te ontmoeten. Elke avond ging ik slapen in de hoop dat het ‘s nachts zou gebeuren en ‘s ochtends soms ook echt teleurgesteld dat ze er nog niet was. Ik wist niet dat ik zo ongeduldig kon zijn. Al helemaal omdat ik zo sterk het gevoel had dat ik eerder zou bevallen. Ik wilde graag thuis bevallen, maar aangezien dit niet altijd kan hielden we ook in ons achterhoofd misschien toch naar het ziekenhuis te moeten.

Ik hoopte stiekem dat ik met 40 weken al gestript zou worden, maar bij mijn verloskundigenpraktijk doen ze dit pas rond de 41 weken. Dus met 40 weken en 6 dagen stond er weer een controle gepland inclusief strippen. Spannend... elke dag had ik het gevoel dat het kon gebeuren. Ik had tenslotte al best een tijdje flink gerommel in mijn buik. 

Woensdag 25 november, ‘s avonds begon het weer met harde buiken, maar ik had er geen krampen bij. Het waren alleen harde buiken en verder niks. Wel ging ik voor de zekerheid timen, omdat ik het gevoel had dat het best regelmatig kwam. Elke 10 minuten een harde buik voor zeker een uur lang, maar nog steeds geen krampen erbij. Samen met mijn man nog een flink rondje gelopen met de hond, voordat we naar bed gingen. Het was eigenlijk de eerste avond dat ik naar bed ging zonder het idee dat ons meisje misschien die nacht wel eens kon komen. Voor we gingen slapen hadden mijn man en ik het nog over of ik hem moest wekken op het moment dat ik het idee had dat het zou beginnen, of dat ik hem pas wakker zou maken op het moment dat ik het zeker wist door middel van timen. Hij gaf aan het gelijk te willen weten. Ook hadden we het erover dat de hond die dag heel aanhankelijk was bij mij, maar ook wat onrustig overkwam. Hierna zijn we gaan slapen.

Om 02:00 werd ik wakker omdat ik, zoals elke nacht, er weer eens uit moest om te plassen. Eenmaal terug in bed dacht ik was last te hebben van krampen. Het leek een beetje op menstruatie krampen, maar echt nog heel licht. Hierna ben ik weer in slaap gevallen.

04:45 werd ik wakker van toch wel wat heftigere krampen en omdat ik weer moest plassen. Het moment dat ik uit bed spring braken mijn vliezen. Gelukkig stond ik net naast het bed. Aangezien ik het gevoel had dat de weeën al heel regelmatig kwamen, begonnen we met timen. In de tussentijd ben ik lekker gaan douchen en heb ik me daarna aangekleed. Na 1 uur en 15 minuten hebben we de verloskundige en mijn moeder gebeld. Het was inmiddels 06:30. De verloskundige gaf aan om 07:00 bij mij te zijn en mijn moeder zou ook richting ons komen. 

Om 07:00 was de verloskundige er om de eerste keer te toucheren. Ik zat op dat moment op 3 cm en de weeën kwamen om de 3 a 4 minuten en hielden zeker 1 minuut aan. Wel waren ze nog prima vol te houden. Ik merkte wel direct na het toucheren dat de weeën iets heftiger werden. De verloskundige gaf aan om 10:00 uur weer terug te komen en ging weg. Op dit moment kwam mijn moeder aan en zijn we beneden aan de tafel gaan ontbijten en koffie gaan drinken. Mijn moeder gaf mij een gepersonaliseerd boek cadeau wat zij samen met mijn vader had gemaakt. Allemaal foto’s en verhalen van mij vanaf baby tot aan nu. Ontzettend lief. 

Om 10:00 kwam de verloskundige weer om te checken en gingen wij weer naar boven. Na het toucheren gaf ze aan dat ik 4cm ontsluiting had, maar dat alles van binnen goed gedraaid was en klaar was voor de bevalling. Het wachten was op de 10cm ontsluiting. Zelf zou ze niet meer bij de bevalling kunnen zijn in verband met een cursus, dus zou er vanaf de keer erna een andere verloskundige komen. Gelukkig had ik afspraken bij alle 3 de verloskundigen gehad, dus kende ik ze allemaal. Ook direct weer na het toucheren werden de weeën heftiger.

12:00 Ik lag beneden op de bank en de weeën waren echt wel wat zwaarder, maar ik bleef rustig en ademde mezelf door de weeën heen. De andere verloskundige kwam om te toucheren, dus gingen we weer naar boven. Na het toucheren gaf ze aan dat ik nog steeds op 4cm zat. Er was dus weinig veranderd. Hoe kon dit? Mijn weeën waren echt een stuk heftiger. Na het toucheren werden de weeën direct weer heftiger. Ik had geen zin meer om mezelf te verplaatsen, dus ik bleef op bed liggen. De verloskundige gaf aan dat als het zo langzaam zou blijven gaan, we de volgende check wel moesten nadenken over wellicht toch in het ziekenhuis bevallen. Ze zou om 14:30 terug komen.

Om 13:45 voelde de weeën anders. Ik had het gevoel dat ik moest persen. Ik zei tegen mijn man dat hij mijn moeder moest roepen om naar boven te komen en de verloskundige moest bellen. Mijn moeder kwam boven en gaf aan dat ik het nog even tegen moest houden tot de verloskundige er was. Gelukkig was zij er om 14:00 en toucheerde ze mij gelijk. Je hebt gelijk, zei ze... je zit om 10 cm ontsluiting. In 1,5 uur was ik van 4 cm naar 10 cm gegaan, net als de andere vrouwen uit mijn familie. 

Ik mocht gaan persen. Jeetje... nu komt het moment. We gaan onze dochter ontmoeten. Mijn man zat naast me aan de ene kant, mijn moeder aan de andere kant en de verloskundige aan het einde van het bed. 

Om 15:30 uur, na 1,5 uur persen en een hele fijne thuisbevalling, kwam onze prachtige dochter op deze wereld. Wat een bijzonder moment. Hier hadden we zo lang naar uitgekeken. De bevalling is zo fijn verlopen, met de steun van mijn man, moeder en verloskundige en nu is ze hier. Onze dochter Xem Noah. Onwijs trots en emotioneel en zo fijn dit samen met mijn man en moeder te hebben meegemaakt.