De Bevalling ... onder volledige narcose...

vrijdagnacht 1.30 ik moet naar het toilet zo gezegd zo gedaan.. ik sta op.. en ineens "plas" ik nog meer.. ik weet meteen m'n vliezen zijn gebroken... mijn man opgebeld want die had nachtdienst. hij kwam direct thuis en toen begon het echt. 

weeen kwamen afentoe.. leken regelmatig te komen dus s'morgens om 08.00 de verloskundige gebeld , die kwam en ging mij controleren.. omdat de weeen best regelmatig kwamen hadden we wel wat ontsluiting verwacht... 1cm... dat viel tegen. 

verloskundige zei tegen mijn man dat hij nog wel even kon slapen en dat ze over een paar uur terug zou komen.. 1300 kwam ze weer en nog steeds maar 2 cm.. weeen regelmatig en heviger maar prima te doen op mijn bal.. haha.. om 16.30 kwam de verloskundige weer.. weeen namen af en er zat geen vooruitgang in.. op naar het ziekenhuis ( was mijn wens) om 1700 in het ziekenhuis aangekomen , gelijk infuus en ik has gevraagd om een ruggenprik.. werd ook gelijk aangesloten aan weeen opwekkers omdat mijn vliezen waren gebroken en er geen vooruitgsng inzat.. inmiddels 1800.. arts kwam weer.. nog steeds 2 cm.. ruggenprik werd gezet en ik merkte verlichting. echt slapen lukte niet maar ik kon iig redelijk rustig liggen..

toen moest er een draadje op her hoofdje van ons kind zodat ze hem goed in de gaten konden houden.. ( dit hebben ze eerst zonder ruggenprik geprobeerd.. een hele hand/arm erin) maar dit was niet prettig ivm niet ver genoeg ingedaald kindje.. met ruggenprik nog een keer geprobeerd en toen lukte het wel! gelukkig.. dat al achter de rug!

inmiddels paar uur later... 5 cm.. maar kindje nog niet gedaald.. ik al paar x aangegeven dat ik een keizersnede verwacht... ( mijn zus wn moeder hebben ook geen "gewone" bevalling gehad dus ik had dit mn hele zwangerschap al in mijn hoofd) ik ging uiteraard voor gewone bevalling maar het schoot niet op.. 2300 nog steeds 5 cm en kindje niet verder gedaald... als er iets was moest ik bellen ze kwamen nog wel kijken bij me.. vervolgens 0500... nog steeds 5 cm.. weeen kwamen echt in een storm... wee achter wee achter wee ik kreeg ze niet meer weg... ook ons zoontje kreeg er last van.. ( dit konden ze zien in de hartslag) nu mocht ik vd arts kiezen... of we kijken nog aan.. of keizersnede.. 

nou die keuze was snel gemaakt.. ( lag al vanaf vrijdag 1.30 wakker met weeen en pijn en het was nu 5.00 zondagmorgen) oke keizersnede.. we gaan alles klaar maken, bellen de arts en halen u op! prima.. eindelijk kwam onze zoon!!!! 

naar de OK.. spannend... ruggenprik en infuus had ik al dus ons kleintje zou er zo zijn!

manlief word klaargemaakt en ik ook.. tot zo schat zei hij nog  ????

doek over mn buik, armen wijd op de steunen . een heeele lieve arts die me geruststeld en verteld dat ze even de ruggenprik nakijken.. he! ik voel wat... prikjes op.mn been en buik... hmm zegt de arts dat hoort niet.. extra vloeistof in de ruggenprik moet genoeg zijn..

he! ik voel kou... benen en buik.. ( alleen mn rechterbeen niet) oh oh zegt hij.. de ruggenprik zit niet goed.. dit waren 2 testen omdat te controleren dus je gaat onder volledige narcose tijd voor opnieuw prikken is er niet ivm hartslag van onze kleine..

dus ikwerd onder volledige narcose gebracht mijn man was nog niet terug en kon ik dus niets meer zeggen of zien... en hij wist dus niet dat ik onder narcose weer terug zou komen..

arts stelt me gerust en zegt ga maar lekker slapen straks is je zoontje er! 

8.15... ik word wakker... arts is bij me en vraagt hoe mn zoontje heet ( die ik dus ineens heb) ik zeg met trots Lars.. t eerst wat ik dan vraag is heeft hij haar? en is hij rood? ( ben zelf rossig haha) vervolgens word ik naar de kamer gebracht waar mijn man en dus zoontje zijn! ik zie mijn man buidelend zitten met ONZE ZOON...  ineens is hij er.... en ik heb het niet meegemaakt.. zo gek ...zo dubbel...

en toch zo eigen ... onze klein Lars .. ik huilde van trots en hij heeft heerlijk bij me gelegen..❤

ze hadden netjes gewacht tot ik er was met aankleden en met het 1e moment bij mama ( ook aan de borst) ❤

18 oktober 2015.. de dag dat ik 40 weken zwanger ben..  #uitgerekende datum

mensen zeggen wel is .. ooh een slapende bevalling lijkt me heerlijk... nou ik kan je met eigen ervaring zeggen... nee! je hebt ineens een zoon als je wakker bent en je hebt zijn geboorte gemist.. het enige wat ik heb zijn de foto's( die overigens goed en mooi gemaakt zijn)  het voelt zo gek. nog steeds.. en toch kan ik er goed mee om gaan.. het is/was gewoon niet anders.. maar het blijft heel raar....