Borstkanker en chemotherapie tijdens zwangerschap

Het hebben van borstkanker tijdens de zwangerschap is een situatie die niet vaak voorkomt. Volgens onderzoek van het National Cancer Registration and Analysis Service zijn er toch steeds meer gevallen waarin vrouwen slachtoffer worden van deze nare ziekte tijdens de zwangerschap.

De zwangerschap is een periode wanneer je op je sterkst zou moeten zijn om alles aan je ongeboren kindje te kunnen geven. Het komt helaas steeds vaker voor dat vrouwen vrezen voor het leven van het ongeboren kindje in de buik én voor hun eigen leven door borstkanker. Drie vrouwen bij wie deze nachtmerrie werkelijkheid werd delen hun verhaal:

Laura: "Geef jezelf toestemming om te huilen en schreeuwen, maar ook om te lachen"

In de ochtend van de 20-weken echo kwam Laura erachter dat ze borstkanker had. 

"Ik was mezelf aan het aankleden toen ik een klein, hard bobbeltje in mijn rechterborst voelde, net onder de tepel. Een uur later zat ik te wachtkamer te wachten voor de echo. Ik kon alleen maar nadenken over babynamen. Mijn gedachte sloeg om en ik herinnerde mij plotseling de bobbel die ik  's ochtends had gevoeld. Toen dacht ik al: dit zou wel eens borstkanker kunnen zijn."

Deze nachtmerrie werd werkelijkheid: Laura werd gediagnosticeerd met borstkanker. "In eerste instantie dacht ik dat het een grap was, het was namelijk 1 april, maar diep van binnen wist ik dat het waar was." 

Tijdens de 28e week van haar zwangerschap moest de tumor operatief verwijderd worden. Tijdens de operatie ging gelukkig alles goed. 

Toen Laura 35 weken zwanger was werd ze ingeleid en werd dochtertje Elodie geboren. 

"Tegen de nieuw gediagnosticeerde wil ik zeggen dat ik heel erg met je meeleef. Het is een vreselijke periode die je tegemoet staat. Geef jezelf de ruimte om te huilen en schreeuwen, maar ook om te lachen. Geef jezelf toestemming om op sommige dagen niets gedaan te krijgen behalve te jammeren. De kans is groot dat je een manier van ondersteuning aangeboden krijgt, pak dat met beide handen vast, en als het goed voelt, probeer het dan een kunst te maken je ervaring te weerspiegelen."

"Maak ook gebruik van alles wat mensen om je heen je aanbieden; laat je verwennen. Lach met je vrienden, ook al heb je geen zin om te lachen. Lach met de verpleegsters, het zijn geweldige mensen." - Laura. 

Carolyn: "Stel vragen. Vraag alles wat je wil weten."

Carolyn was 14 weken zwanger van haar tweede kindje toen artsen erachter kwamen dat ze borstkanker had. "Mijn borst was iets ronder dan normaal, maar zocht er geen kwaad achter. Ik dacht dat het kwam door de zwangerschap. Dan zijn je borsten altijd iets groter. Toen ik merkte dat mijn borst rood werd en mijn tepel er anders uit begon te zien trok ik aan de bel. Binnen twee weken was ik doorverwezen." - Carolyn

Een aantal weken nadat Carolyn gediagnosticeerd was met borstkanker begon ze al met chemotherapie. De tumor was 5,6 cm groot. Toen Carolyn klaar was met chemotherapie was de 34 weken zwanger. "Ik was voor het ergste voorbereid voor de chemo, maar ik ben er niet heel ziek van geworden. Toen sloeg de vermoeidheid toe. Ik had hele erge spier- en gewrichtspijn, maar omdat ik zwanger was mocht ik alleen paracetamol slikken tegen de pijn." 

"Ik kan me niet herinneren dat ik bang was voor wat er zou komen, maar op dat moment wist ik niks over borstkanker stadium 2." 

Drie weken na de bevalling kreeg Carolyn te horen dat de borstkanker was uitgezaaid naar haar longen en lever. Ze kreeg te horen dat ze nog maar 2-5 jaar te leven had. 

Nu, tweeënhalf jaar later, is ze nog steeds aan het vechten tegen de ziekte.  Ook is ze druk bezig met het ophalen van geld om levensverlengende medicijnen te krijgen in Wales. 

Haar advies? "Vraag alles wat je wil weten. Ik wist eerst niets over borstkanker, niemand had mij verteld dat het dodelijk kan zijn. Ik wou dat ik dat wel had geweten, dan had ik wellicht andere keuzes gemaakt eerder in het traject."

Colette: "Ik geniet ervan mijn nieuwe routine te vinden"

Het kan ook voorkomen dat borstkanker net na de bevalling komt. Dat overkwam Collete. Negen maanden nadat haar jongste dochtertje was geboren werd ze gediagnosticeerd met borstkanker.

"Toen de arts vertelde dat ik borstkanker had, kon ik alleen maar aan mijn kinderen denken. Misschien zouden ze wel opgroeien zonder mij." De artsen stelden voor om de betreffende borst te amputeren en te reconstrueren, direct gevolgd door chemotherapie. Maar het kwam op een moeilijk moment - Kerstmis.

"De chemo maakte mij behoorlijk ziek en ik was continu in het ziekenhuis te vinden. Het ergste vond ik dat het tijdens Kerstmis was. Ik keek er zo naar uit om de kinderen mee te nemen naar de Kerstman, we hadden al maanden van te voren kaartjes gekocht. Door de ziekte was ik niet in staat om te gaan..."

Door de chemotherapie is Colette onvruchtbaar geworden. "Ik vond de behandeling heel zwaar. Ik werd kaal en ben redelijk aangekomen omdat ik fysiek niks meer kon doen. Daar had ik veel moeite mee op emotioneel vlak."

Na een tweede borstamputatie is Collete 'schoon' verklaard en gaat ze zelfs weer naar haar werk. "Ik geniet ervan mijn nieuwe routine te vinden" - zegt ze.

"Mijn advies naar iedereen die dit meemaakt is om positief te blijven en hoop te houden. Accepteer dat anderen bepaalde dingen voor je moeten doen omdat je daar zelf de kracht niet meer voor hebt en breng zo veel mogelijk tijd door met je kinderen. Kom in contact met goede doelen voor vrouwen die in hetzelfde schuitje als jij zitten. Je bent niet de enige; er zijn genoeg andere vrouwen die hetzelfde meemaken. Jullie kunnen veel voor elkaar betekenen" - Colette. 

Bron: Huffpost